Όταν το λιμπρέτο της όπερας κορυφώνεται με κορώνες πολύ πάνω από τις γραμμές του πενταγράμμου, οι φωνές των σοπράνο μοιάζουν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς του ανθρώπινου λάρυγγα.
Κάποιοι ειδικοί πιστεύουν μάλιστα ότι ο ήχος είναι υπερβολικά ψηλός για να προέρχεται από τις φωνητικές χορδές και είναι στην πραγματικότητα ένα είδος «σφυρίγματος», παρόμοιο με τα υπερηχητικά τσιρίγματα που παράγουν τα ποντίκια και οι αρουραίοι.
Τώρα, όμως, η θεωρία του συριγμού δείχνει να διαψεύδεται οριστικά χάρη σε ένα ασυνήθιστο πείραμα στη Γερμανία.
Εννέα έμπειρες υψίφωνοι κλήθηκαν να τραγουδήσουν τις υψηλότερες δυνατές νότες την ώρα που οι ερευνητές βιντεοσκοπούσαν τις φωνητικές χορδές τους με ενδοσκοπική κάμερα.
Η ανάλυση των βίντεο δείχνει ξεκάθαρα ότι οι φωνητικές χορδές δονούνται και συγκρούονται η μία με την άλλη έως και 1.600 φορές το δευτερόλεπτο, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο Scientific Reports. Το σφύριγμα, αντίθετα, θα απαιτούσε από τις φωνητικές χορδές να μένουν ακίνητες.
Το συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και οι υψηλότερες νότες του λυρικού τραγουδιού καλύπτονται από τον στάνταρτ μηχανισμό παραγωγής ήχων.
Οι ερευνητές δηλώνουν πάντως ότι εντυπωσιάστηκαν από τις εξαιρετικά υψηλές μηχανικές τάσεις στις οποίες υποβάλλονται οι φωνητικές χορδές των σοπράνο.
Το πώς τα καταφέρνουν χωρίς να βραχνιάζουν ή να τραυματίζουν τον λάρυγγά τους παραμένει άγνωστο.
