Το απόσπασμα που θα παραθέσω στη συνέχεια είναι από το βιβλίο του εξ εφέδρων προέδρου Αλέξη, από το «παραμύθι με… όνομα», όπως εγώ το θεωρώ – και είναι. Ολοι πια συμφωνούν! Το απόσπασμα υποτίθεται ότι περιγράφει τα διαμειφθέντα κατά τη συνάντηση που είχε ο αείμνηστος Σταύρος Ψυχάρης με τον Αλέξη Τσίπρα, τον Ιούλιο του 2014, στο σπίτι της συνεργάτιδάς του Ζωής Χαλιδιά, στην περιοχή του Ναυτικού Νοσοκομείου. Η κ. Χαλιδιά, που εκείνη την περίοδο ήταν σύμβουλος επικοινωνίας του Τσίπρα, υποδέχθηκε τον Ψυχάρη στο σαλόνι της, όπου περίμενε ήδη ο Τσίπρας, κι αποχώρησε αφήνοντάς τους μόνους. Ο,τι ακολουθεί, το οφείλουμε στη διήγηση του Τσίπρα – ο Στ. Ψυχάρης δεν ζει για να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει.
Αποδήμησε στις 2 Αυγούστου του 2022 ενώ κοιμόταν. Για μία σχεδόν δεκαετία βασανιζόταν από σοβαρή μυασθένεια, η οποία τον κατέβαλλε σωματικά και ψυχικά, κυρίως όμως σωματικά. Τόσο, που ένα από τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετώπιζε ήταν ότι δυσκολευόταν πολύ να μιλήσει. Οπως δυσκολευόταν και να γράψει. Η φθίνουσα πορεία της υγείας του είχε ως αποτέλεσμα να καταλήξει σε πλήρη αφωνία. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν, στην κατάσταση που βρισκόταν, με τόσο επιβαρυμένη υγεία και με απόλυτη δυσκολία να εκφραστεί, κατά τον Τσίπρα, με το που συναντήθηκαν στο σπίτι της Χαλιδιά, ξεκίνησε να του λέει τα ακόλουθα (περιγραφή με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, δε…):
«Ερχεσαι, θα γίνεις Πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης, που παραδοσιακά ανήκαν σε αυτήν. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μας πρέπει να τελειώσει και με τα Νέα και με το Βήμα και με το Mega. Αλλά κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε». – «Τι σημαίνει το “βουλιάζουμε”;» τον ρώτησα. – «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσει ο ΔΟΛ». – «Και πώς ακριβώς φαντάζεσαι», ρώτησα, «να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι. Δεν είμαστε ίδιοι».
Με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση. – «Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι», μου απάντησε. «Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, να βρεθεί μια λύση. Οπως εσύ ζητάς από την Ευρώπη διαγραφή μέρους του χρέους, έτσι κι εμείς ζητάμε να υπάρξει μια διαγραφή, μια αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους». – «Καλά», του είπα, «και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε χτίσει εδώ και καιρό ένα σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ. Πώς θα γυρίσετε το τιμόνι έτσι απλά;»
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα:
– «Κοίταξε, Αλέξη… Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει»!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ψέμα, πάνω στο ψέμα, για να αποκρυβεί μια μεγάλη αλήθεια: ότι ο Τσίπρας ήθελε, σώνει και καλά, να εξανδραποδίσει πάση θυσία τον ΔΟΛ. Να τον θέσει υπό τον έλεγχό του, αναθέτοντας τη διοίκηση των εφημερίδων «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ», του in.gr και του ραδιοφωνικού σταθμού BHMA FM σε ανθρώπους τού περιβάλλοντός του (είναι γνωστά τα πρόσωπα). Για να το επιτύχει, εκβίασε ανοιχτά τον Ψυχάρη με την οικονομική κατάσταση του ΔΟΛ.
Πάμε τώρα στα πραγματικά περιστατικά, πέραν της κατάστασης της υγείας, που εμείς που ζήσαμε τα γεγονότα γνωρίζουμε καλά αν μπορούσαν να λεχθούν όλα τα προηγούμενα από τον Ψυχάρη:
- Ο ΔΟΛ, όπως και το σύνολο της χώρας, είχε πληγεί βαριά από την οικονομική κρίση του 2010-12. Ο δανεισμός στον οποίο είχε καταφύγει ο Ψυχάρης με προσωπικές εγγυήσεις, προκειμένου να διασωθεί ο παλαιότερος εκδοτικός Οργανισμός της χώρας, γρήγορα έγινε θηλιά για τον ΔΟΛ αλλά και τον ίδιο.
- Αναζητώντας λύσεις, «έπεσε» πάνω στη φιλοδοξία του Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων ελέγχοντας και τον ΔΟΛ.
- Ζήτησε να συναντηθεί με τον Ψυχάρη, προκειμένου να του υπαγορεύσει τους όρους για την πιθανή βοήθεια που θα του έδινε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποφευχθεί η χρεοκοπία του ΔΟΛ και κατ’ επέκταση το κλείσιμο του Οργανισμού, με αντάλλαγμα την πλήρη, ολοσχερή στήριξη του Συγκροτήματος στον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ.
- Η περίφημη συνάντηση στο σπίτι της Χαλιδιά έγινε με τη μεσολάβηση δύο φιλικά προσκείμενων στον Τσίπρα δημοσιογράφων του ΔΟΛ, οι οποίοι μετέφεραν το σχετικό αίτημα του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον εκδότη. Ο Τσίπρας ήταν αυτός που ζήτησε τη συνάντηση, όχι ο Ψυχάρης!
- Ο Ψυχάρης, παρά τις επιφυλάξεις του, πήγε στη συνάντηση, αλλά δεν δέχτηκε κανέναν από τους όρους που του έθεσε ο Τσίπρας προκειμένου να «ασχοληθεί» με το «πρόβλημα» του ΔΟΛ ως πρωθυπουργός.
- Ποιοι ήταν οι όροι; Ακριβώς όσα βάζει στο στόμα του Ψυχάρη στο βιβλίο του. Εκείνος ήταν που απαίτησε την πολιτική στήριξη των εφημερίδων και των υπόλοιπων μέσων ενημέρωσης του ΔΟΛ στον δρόμο για την πρωθυπουργία. Δεν ήταν προσφορά του Ψυχάρη προς αυτόν.
- Οι όροι είναι οι ίδιοι που έθετε κατόπιν συνεχώς, κι αφού ο Ψυχάρης είχε απομακρυνθεί ως εκδότης από τον ΔΟΛ. Δικοί του διευθυντές στις δύο εφημερίδες και απόλυση τριών – τεσσάρων βασικών σχολιαστών των εφημερίδων που τον ενοχλούσαν και τους είχε κατατάξει ως… ενεργούμενα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
- Μετά την απομάκρυνση του Ψυχάρη, επεδίωξε να περιέλθει ο Οργανισμός στον επιχειρηματία κ. Ιβάν Σαββίδη. Η αντίδραση των εργαζομένων απέτρεψε την επιτυχία του εγχειρήματος.
- Για να καμφθεί η αντίσταση των εργαζομένων, σημειώθηκαν πρωτοφανή γεγονότα, ντροπιαστικά για έναν ηγέτη της Αριστεράς: αντί να προστατευθούν οι εκατοντάδες θέσεις εργασίας όσων εργάζονταν στον Οργανισμό, με εντολή του Μεγάρου Μαξίμου και με τη βοήθεια μιας «πρόθυμης» Δικαιοσύνης, έτοιμης να εξυπηρετήσει τον σχεδιασμό, οι δανειοδότριες τράπεζες προχωρούσαν σε κατασχέσεις των εισπράξεων από τις πωλήσεις των εφημερίδων! Αυθημερόν δε. Στο Πρακτορείο Διανομής, το «Αργος». Με τον τρόπο αυτό ήλπιζε το Μέγαρο Μαξίμου ότι θα προκαλέσει ασφυξία στον ΔΟΛ, θα οδηγήσει τους εργαζομένους σε αποχώρηση αφού δεν πληρώνονταν, και θα ανασταλεί η έκδοση των εφημερίδων επειδή δεν υπήρχαν χρήματα ούτε για να αγοραστεί χαρτί για να τυπωθούν…
- Οτι δεν τα κατάφεραν, αποτελεί την πρώτη, και ιστορικής σημασίας, πολιτική ήττα του πανίσχυρου τότε συστήματος εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και οφείλεται αποκλειστικά στην αντίσταση των εργαζομένων.
Για όλα αυτά, και ειδικότερα για τον ρόλο των προσώπων που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας προκειμένου να πετύχει τους στόχους του, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στο πόνημά του. Εύλογα, θα σημειώσω. Οταν υποδύεσαι τον σούπερ ήρωα ο οποίος τα έβαλε με τη διαπλοκή και την… κατατρόπωσε, τη νίκησε – όπως θέλει να το εμφανίζει στο φιλοθέαμον ακροατήριό του – «κατά κράτος», τα σκοτεινά σημεία αυτής της ιστορίας δεν θέλεις να τα πληροφορηθεί κανείς. Το δυστύχημα για σένα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί που γνωρίζουν και είναι έτοιμοι να καταθέσουν την αλήθεια για την οποία δεν πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος. Καθόλου δε…
(Οσα αναφέρω, δεν επιδέχονται καμία διάψευση! Και η αναφορά τους έχει στόχο να ενισχύσει την ασθενή μνήμη όσων πιστεύουν ότι ο Τσίπρας έχει αλλάξει. Οχι! Παραμένει ίδιος κι απαράλλαχτος. Αυτός που ήταν πάντα. Αδίστακτος…)
