Το Αμφιθέατρο του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου “Θεαγένειο” δεν μοιάζει με κανέναν άλλο νοσοκομειακό χώρο. Κάθε Δευτέρα απόγευμα, δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, περισσότερες γυναίκες και ελάχιστοι άντρες, συναντιούνται στο Θεαγένειο για να καθίσουν στα έδρανα του Αμφιθεάτρου, όπου για 2,5 ώρες γίνονται «μαθήτριες» και «μαθητές» σε ένα «σχολείο», όπου μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους.
Βιώνουν στιγμές έντασης και ανακούφισης που εναλλάσσονται. Μέσα από την κίνηση απελευθερώνουν τη συσσωρευμένη ενέργεια, ηρεμούν κάνοντας ασκήσεις αναπνοής κι ο καθένας οραματίζεται τον προσωπικό του «παράδεισο». Ο θυμός, ο φόβος, η λύπη -αυτά τα βασικά συναισθήματα που συχνά αγνοούμε- γίνονται κατανοητά, και οι μετέχοντες αντιλαμβάνονται ότι αυτά κρύβονται πίσω από το άγχος.
Όλα αυτά συμβαίνουν στα Εργαστήρια Συναισθηματικής Εκπαίδευσης, που πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα (17:30-20:00) και είναι ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται. Στόχος του προγράμματος είναι η πρωτογενής πρόληψη χρόνιων νοσημάτων μέσα από την κατανόηση του ρόλου που παίζουν τα συναισθήματα στην υγεία.
«Η συμπεριφορά μας καθορίζει σχεδόν το 50% του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου, και αυτό είναι το μόνο ποσοστό που μπορούμε να αλλάξουμε. Το κάπνισμα, η παχυσαρκία, το χρόνιο στρες δεν είναι απλώς “κακές συνήθειες”, αλλά εκφράσεις εσωτερικών συγκρούσεων και συναισθηματικής δυσλειτουργίας», αναφέρει στη διάρκεια της συνάντησης η υπεύθυνη Προγραμμάτων Αγωγής Υγείας του Θεαγενείου, λειτουργός δημόσιας υγείας και συντονίστρια των Εργαστηρίων Συναισθηματικής Εκπαίδευση Κυριακή Παπαδημητρίου.
Η «ανατομία του άγχους» ήταν ένα από τα πρώτα θέματα των Εργαστηρίων, όπου οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα, όπως: «Τι είναι το συναίσθημα;», «Πώς το αναγνωρίζω;», «Πώς το εκφράζω και πώς το διαχειρίζομαι;».
Τα συναισθήματα, όπως εξήγησε η συντονίστρια, λειτουργούν σαν ενέργεια. Ο καταπιεσμένος θυμός μετατρέπεται σε «τοξίνη» που δηλητηριάζει το σώμα, ενώ η συνεχής ένταση δημιουργεί έδαφος για ασθένειες. Ο φόβος, ο θυμός και η λύπη αποτελούν βασικά συναισθήματα, όπως τα βασικά χρώματα στη ζωγραφική. Από αυτά γεννιούνται όλα τα υπόλοιπα.
«Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος – ξεθωριάζει με τον χρόνο. Οι ευφυείς άνθρωποι είναι εκείνοι που ξέρουν να ζητούν βοήθεια και ξέρουν από ποιον να τη ζητήσουν», εξηγεί η συντονίστρια και προσθέτει: «Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι πάντα καλύτερο κίνητρο. Ποτέ δεν είναι αργά να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας».
Τρεις καρέκλες με διαφορετικά χρώματα που βρίσκονται μπροστά στην έδρα συμβολίζουν το δημιουργικό στρες, το άγχος που μας βασανίζει και την ακραία μορφή του άγχους, την κρίση πανικού. Πάνω στην έδρα, καπέλα σε διάφορα χρώματα συμβολίζουν συναισθήματα, όπως η χαρά, ο θυμός, ο φόβος, η λύπη κ.λπ. Οι συμμετέχοντες καλούνται να σηκωθούν και να δείξουν το είδος του άγχους τους, επιλέγοντας την καρέκλα που το συμβολίζει και ύστερα να διαλέξουν το καπέλο με το χρώμα που ανταποκρίνεται σε αυτό που νιώθουν.
Ακολουθούν οι ασκήσεις αναπνοής για την αποφόρτιση του άγχους: η λεγόμενη μέθοδος 3-2-5 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας -εισπνοή για 3 δευτερόλεπτα, κράτημα για 2 και εκπνοή σε 5. Στη συνέχεια, οι μετέχοντες, με κλειστά μάτια, οραματίζονται τον δικό τους παράδεισο. Κάποιος βλέπει τον «εφιάλτη» του να εισβάλλει στον παράδεισο και προσπαθεί να τον διώξει, άλλος βλέπει τον παράδεισό του να μαυρίζει και από τα μάτια του τρέχουν ανεξέλεγκτα δάκρυα… ο καθένας κάτι διαφορετικό. Κάθε εμπειρία μοναδική, αλλά όλα καταλήγουν σε ένα: Ο θυμός, ο φόβος, η λύπη γίνονται κατανοητά και διαχειρίσιμα. Το στρες μπορεί να μετατραπεί σε δημιουργική δύναμη, αρκεί να μάθουμε να το αναγνωρίζουμε και να το διοχετεύουμε σωστά, μέσα από την άσκηση, τη μουσική, τον χορό, την επικοινωνία και την επαφή με τη φύση. Όλα αυτά απελευθερώνουν ενδορφίνες, τη φυσική «χημεία της χαράς». Οι συμμετέχοντες φεύγουν για να επιστρέψουν την επόμενη Δευτέρα.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
www.ertnews.gr
