Οταν είδα τις πρώτες φωτογραφίες του Χάρη Δούκα, τότε ακόμη που ήταν υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας, ένας στίχος του Σαββόπουλου μου ήρθε στο μυαλό ως η απόλυτη περιγραφή του ανδρός. «Με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη». Είναι από το «Κανονάκι» αλλά ο συνειρμός δεν έχει να κάνει με το νόημα του τραγουδιού αλλά μόνο με αυτή τη φράση που μου φαινόταν σαν «φωτογραφία» του. Ισως να ήταν η γλώσσα του σώματός του που μου δίνει την εντύπωση ότι είναι έτοιμος, ανά πάσα στιγμή, να απογειωθεί, ίσως το βλέμμα του, κάπως λοξό, κάπως προς τα πάνω, κάπως σαν να κοιτάει κάτι που δεν βλέπουμε εμείς, ίσως το μόνιμο μειδίαμά του που δείχνει άνθρωπο απόλυτα ευχαριστημένο από τον εαυτό του. Ισως πάλι λόγω εκείνης της δήλωσής του ότι θα κατέβαζε τη θερμοκρασία της Αθήνας κατά πέντε βαθμούς. Αλλά, τέλος πάντων επρόκειτο για μια εντελώς προσωπική και όχι τεκμηριωμένη εντύπωση.
Από τότε πέρασαν δύο χρόνια. Ο Χάρης Δούκας εκλέχθηκε δήμαρχος, η θερμοκρασία της Αθήνας παραμένει ίδια και η δική μου εντύπωση που τον συνδέει με τον στίχο του Σαββόπουλου επίσης. Εχει προστεθεί όμως ένας ακόμη συνειρμός. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 κυκλοφορούσε στην Αθήνα ένα «σημείωμα» που λεγόταν «Ο δεκάλογος του καλού πλέι μπόι» και περιλάμβανε συμβουλές για το πώς να κάνουν εντύπωση στα νεανικά πάρτι οι έφηβοι γόηδες. Μια από αυτές ήταν: «Να έχεις πάντα ένα ύφος σαν να λες ότι, αν δεν ήσουν εκεί, θα ήσουν κάπου αλλού πολύ καλύτερα». Ε, αυτό ακριβώς είναι και το ύφος του κυρίου Δούκα. Σαν να μας λέει ότι, αν δεν ήταν δήμαρχος της Αθήνας, θα ήταν κάτι άλλο πολύ καλύτερο. Μπορεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (που δεν ξέρω αν είναι καλύτερο), μπορεί υπουργός (που, μάλλον, είναι χειρότερο), μπορεί και πρωθυπουργός (που είναι σίγουρα καλύτερο). Εξάλλου, το πρώτο το προσπάθησε – και έχω την εντύπωση ότι το προσπαθεί ακόμη -, το δεύτερο και το τρίτο θεωρώ ότι το ελπίζει.
Οι περισσότερες κινήσεις, δηλώσεις και ενέργειες του Χάρη Δούκα δεν έχουν πρόσημο αυτοδιοίκησης αλλά ξεκάθαρα πολιτικό – αντιπολιτευτικό πιο συγκεκριμένα. Οι συγκρούσεις του είναι με υπουργούς της κυβέρνησης (παράδειγμα, η «σκούπα» που έδωσε πριν από λίγες ημέρες στον Νίκο Δένδια), οι πρωτοβουλίες του (όπως η απάντηση στον πρέσβη του Ισραήλ) υπαγορεύουν εξωτερική πολιτική, οι υποδείξεις του έχουν να κάνουν με τη διακυβέρνηση του κράτους. Το έχει πει άλλωστε, εμμέσως πλην σαφώς, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ: «…Χρέος μου είναι να αποδεικνύω κάθε μέρα με τη δουλειά μου το διαφορετικό υπόδειγμα διακυβέρνησης που θα μπορούσε να έχει και η χώρα». Και εν τω μεταξύ, στην Αθήνα κυκλοφορούν ποντίκια και πέφτουν δένδρα.
Ο Χάρης Δούκας μοιάζει να είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και για όσα νομίζει ότι μπορεί να καταφέρει. First he will take ΠΑΣΟΚ, then he will take Ελλάδα. Και επειδή πολλά έχω δει σε αυτόν τον τόπο, μπορεί και, από καράμπολα αφού στις δημοτικές έδειξε ότι έτσι κάνει σουξέ, μπορεί και να τα καταφέρει.
