Πολλοί μπορούν να αφιερώσουν ύμνους σε ένα πρωτάθλημα που αυτάρεσκα θέλει να αποκαλείται «κορυφαίο της Γηραιάς». Πώς είπατε; Εχει περάσει κάμποσος καιρός από τότε που η Ευρωλίγκα αφορούσε μόνο την Ευρώπη. Τώρα, έγινε προϊόν που δείχνει εξωστρέφεια, κάνει άνοιγμα σε κάθε αγορά και προσελκύει ενδιαφέρον παγκόσμιο. Με την προοπτική να δελεάσει άτομα και πέρα από τον Ατλαντικό ή και να μπει σφήνα στο ΝΒΑ, έστω κι αν αυτό μοιάζει με μακρινό όνειρο. Μια σπέσιαλ διοργάνωση για όσους «τρελαίνονται» να την παρακολουθούν.
Κι ύστερα βλέπεις την ομάδα που μπήκε εφέτος στο διευρυμένο πρωτάθλημα, αυτό με τις 20 ομάδες. Την Ντουμπάι. Αλήθεια, για ποιο μπάσκετ να συζητήσουμε εδώ;
Η Ντουμπάι είναι ένας κομήτης που μπήκε μόνο και μόνο επειδή έχει γεμάτο πορτοφόλι και οι αρμόδιοι όλα κι όλα, αυτά τα προσέχουν
Φυσικά, κανένας αθλητής από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν υπάρχει στο ρόστερ της. Κοιτάς τον Πετρούσεφ που έπαιξε στον Ολυμπιακό. Τον Μπέικον, άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού. Γυρολόγους από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Σέρβους, Σλοβένο, Καναδό και Ιταλό. Παίκτες από παντού, μισθοφόροι ολκής που υπέγραψαν επειδή τους έταξαν χρήματα και ασφαλώς θα τους τα δώσουν. Ομάδα ίσως μιας χρήσης. Χωρίς κάποια ιστορία, γιατί τι μπασκετικό παρελθόν να έχει το Ντουμπάι;
Ο δε προπονητής, ο Γκόλεματς, τίποτα το ιδιαίτερο ως παίκτης, με περάσματα (και) από την Ελλάδα, όπου τον είδαμε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, του Πανελληνίου και του Κολοσσού. Τώρα, δίνει οδηγίες στον Κόλπο και φιλοδοξεί μια ομάδα που ήρθε από το πουθενά να μείνει. Αλλωστε, στο μπάσκετ το εύκολο είναι να κάνεις ένα ικανό σύνολο – λίγες στοχευμένες κινήσεις απαιτούνται και όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Το δύσκολο είναι να δημιουργήσεις ένα πρωτάθλημα που θα προκαλεί συναισθήματα και θα συνδέει το χθες και το σήμερα. Δεν θα πρόκειται για κάτι το άψυχο ούτε για μια ιστορία που τα νομίσματα θα έχουν τον πρώτο, προφανώς και τον τελευταίο λόγο.
Κάτω από αυτή τη ματιά, η Ευρωλίγκα που γιγαντώνεται και μπαίνει σχεδόν σε καθημερινή βάση στα σπίτια μας, έχει και ρωγμές. Ρυτίδες σε ένα αστραφτερό πρόσωπο. Γιατί δεν βασίζεται μόνο στον αθλητισμό αλλά στο χρήμα. Μια κλειστή λίγκα που ανοίγει μόνο και μόνο όταν της στρώσουν χαλί με εκατομμύρια. Και η σύνδεση, η εξέλιξη των πρωταθλημάτων και του μπάσκετ, μένουν έξω από το δωμάτιο.
