Στο περιθώριο του διεθνούς συνεδρίου για τη Μεσογειακή Διατροφή, που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα, ο εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (International Olive Council – IOC), Χάιμε Λίγιο, μίλησε αποκλειστικά στο ERTNEWS για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η παγκόσμια ελαιοκομία.
Ο κ. Λίγιο, που έδωσε το «παρών» στη Μεσσηνία εκπροσωπώντας τον κορυφαίο θεσμό του ελαιολάδου διεθνώς, τόνισε την ανάγκη στήριξης και επιβίωσης του παραδοσιακού μεσογειακού ελαιώνα απέναντι στην εξάπλωση των υπερεντατικών, βιομηχανικού τύπου καλλιεργειών, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι η προσαρμογή στην κλιματική κρίση αποτελεί πλέον μονόδρομο για το μέλλον του ελαιολάδου.
Συνέντευξη στον Κώστα Γαζούλη
– Κύριε Λίγιο, τι εικόνα έχουμε μέχρι στιγμής για τη φετινή ελαιοκομική περίοδο;
Είναι ακόμη νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, αλλά από τις πρώτες ενδείξεις και τις αρχικές συζητήσεις φαίνεται πως επιστρέφουμε σταδιακά σε μια κατάσταση κανονικότητας.
Μετά από δύο δύσκολες χρονιές με περιορισμένη παραγωγή σε αρκετές μεσογειακές χώρες, τώρα παρατηρούμε μια πιο ισορροπημένη εικόνα. Αν επιβεβαιωθεί, θα είναι μια θετική εξέλιξη, αφού σημαίνει ότι μπορούμε να μιλήσουμε ξανά για μια «κανονική» παραγωγή.
– Πώς διαμορφώνονται οι τάσεις στην παραγωγή και τις τιμές;
Τα τελευταία δύο χρόνια είδαμε μειωμένες αποδόσεις, κυρίως λόγω των καιρικών συνθηκών και της ξηρασίας. Ωστόσο, η παγκόσμια κατανάλωση ελαιολάδου συνεχίζει να αυξάνεται.
Από την περίοδο της πανδημίας, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη διατροφή και την υγεία τους, κι αυτό έχει οδηγήσει σε αυξημένη ζήτηση για ελαιόλαδο.
Έτσι, ακόμη και σε χρονιές μειωμένης παραγωγής, οι τιμές παραμένουν υψηλές – όχι μόνο λόγω της προσφοράς, αλλά και της σταθερής αύξησης της κατανάλωσης.
– Πόσο επηρεάζει η κλιματική αλλαγή την ελαιοκαλλιέργεια;
Είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε. Στη Μεσόγειο, βλέπουμε έντονα φαινόμενα ξηρασίας, αλλά και απότομες αυξομειώσεις θερμοκρασίας.
Η ελιά είναι ανθεκτικό δέντρο, όμως όταν οι υψηλές θερμοκρασίες συμπίπτουν με την περίοδο άνθισης, τότε πλήττεται σοβαρά η παραγωγή.
Σε συνεργασία με επιστήμονες και ερευνητικά κέντρα, μελετούμε τις αντοχές διαφορετικών ποικιλιών και επιδιώκουμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς μπορούμε να προσαρμόσουμε την παραγωγή στις νέες κλιματικές συνθήκες.
– Πολλές νέες χώρες εισέρχονται πλέον στην ελαιοπαραγωγή. Πώς επηρεάζει αυτό τον παγκόσμιο χάρτη του ελαιολάδου;
Αυτό είναι γεγονός. Βλέπουμε νέες περιοχές και νέες φυτεύσεις, ακόμη και σε χώρες που δεν είχαν παράδοση στην ελαιοκαλλιέργεια.
Η παραγωγή επεκτείνεται και σε βιομηχανικού τύπου μοντέλα, με υπερεντατικές φυτεύσεις. Αυτό αλλάζει το τοπίο της παγκόσμιας αγοράς, αλλά δεν σημαίνει ότι απειλεί την παραδοσιακή ελαιοκομία.
Αντίθετα, πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για όλους. Η παγκόσμια ζήτηση αυξάνεται και χρειάζεται περισσότερο ελαιόλαδο. Είναι θετικό να υπάρχουν διαφορετικές προελεύσεις και να ενισχύεται η ποικιλία.
– Ποιο είναι το μέλλον για τις παραδοσιακές ελαιοκομικές περιοχές;
Η παραδοσιακή ελαιοκομία έχει ψυχή και πολιτισμό. Πιστεύω βαθιά ότι μπορεί και πρέπει να παραμείνει ζωντανή.
Οφείλουμε να υποστηρίξουμε αυτές τις περιοχές, να επενδύσουμε στην ποιότητα, στη βιοποικιλότητα και στη βιωσιμότητα.
Όταν λέμε «βιώσιμη παραγωγή», δεν εννοούμε μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμη — να μπορεί ο παραγωγός να ζει αξιοπρεπώς από τη δουλειά του και να συνεχίσει την παράδοση της περιοχής του.
www.ertnews.gr
