Με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, με ή χωρίς «παρενέργειες», η πρώτη φάση του «Σχεδίου Τραμπ», που μετατράπηκε σε συμφωνία μετά το «ναι» της κυβέρνησης Νετανιάχου και της Χαμάς, αναμένεται να έχει υλοποιηθεί πλήρως μέσα στα επόμενα δύο-τρία 24ωρα.
Ουδείς μπορεί, ωστόσο, να ισχυριστεί το ίδιο για τη δεύτερη φάση και, πολύ περισσότερο, για τις επόμενες.
Για την ώρα, οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν ήδη απομακρυνθεί στις θέσεις που είχαν πριν την πρόσφατη εισβολή στην πόλη της Γάζας.
Η παλαιστινιακή οργάνωση, με τη σειρά της, έχει διαμηνύσει πως από τα ξημερώματα της Δευτέρας θα λάβει χώρα η απελευθέρωση των ομήρων. Αμέσως μετά δε, θα ακολουθήσει η αποφυλάκιση περίπου 2.000 Παλαιστινίων από τις φυλακές του Ισραήλ.
Ο πραγματικός οικοδεσπότης
Σε αυτό το φόντο, πρόκειται να πραγματοποιηθεί και η διεθνής σύνοδος στο Σαρμ ελ-Σέιχ της Αιγύπτου, πραγματικός οικοδεσπότης της οποίας δεν είναι άλλος από τον Ντόναλντ Τραμπ – ο οποίος, νωρίτερα, θα έχει μιλήσει στην Κνεσέτ (η βουλή του Ισραήλ).
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να μην έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης – αν και η βραβευθείσα έσπευσε να του το αφιερώσει – όμως είναι ξεκάθαρα ο μεγάλος κερδισμένος σε αυτή την πατρίδα που παίχτηκε στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, καθώς τους έβαλε όλους «στα παπούτσια του».
Το ενδιαφέρον, πλέον, στρέφεται στην επόμενη μέρα. Εκεί, δηλαδή, όπου επικρατεί πυκνή ομίχλη αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι. Άλλωστε, το Σχέδιο – το επίσημο κείμενο του οποίου δεν γνωρίζουμε ακόμη, έστω κι αν είναι σαφές ποια πλευρά ευνοεί – περιλαμβάνει πολλές αδιευκρίνιστες «λεπτομέρειες» και ασαφείς εκφράσεις, ενώ τα εμπλεκόμενα μέρη δεν έχουν αποσαφηνίσει τις προθέσεις τους. Ουσιαστικά, όπως θα έλεγε ο λαός, «κρατούν πισινή» και ετοιμάζονται για όλα τα πιθανά σενάρια.
Τι λένε οι αντίπαλοι;
Το Ισραήλ, για παράδειγμα, δια στόματος του υπουργού Άμυνας, προανήγγειλε ότι μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία της απελευθέρωσης των ομήρων, τόσο των εν ζωή όσο και των σορών των νεκρών, θα προχωρήσει στην καταστροφή του δικτύου των τούνελ τα οποία έχει κατασκευάσει η Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Προσδοκώντας, μάλλον, ότι το ενδιαφέρον της ισραηλινής κοινωνίας θα έχει μειωθεί και ελάχιστοι θα ασχολούνται με ό,τι συμβαίνει στη Γάζα.
Τα ερωτήματα που τίθενται, λοιπόν, είναι εύλογα: Πώς θα το κάνει, εάν ο στρατός δεν επιστρέψει στις περιοχές που έχει εγκαταλείψει, βάσει της συμφωνίας; Πώς θα το καταφέρει, χωρίς να συναντήσει την αντίσταση των Παλαιστινίων; Πώς, εάν συμβεί αυτό, δεν θα απειληθεί η ίδια η εκεχειρία και, κατά συνέπεια, ολόκληρο το υπόλοιπο Σχέδιο Τραμπ;
Η Χαμάς και η συμφωνία
Η Χαμάς, από την πλευρά της, είναι προφανές ότι δεν προτίθεται να υλοποιήσει άλλες πλευρές της συμφωνίας, κυρίως αυτές που αφορούν στον αφοπλισμό της και τη μη συμμετοχή της στο μελλοντικό μοντέλο της Γάζας. Κι αυτό διότι μετά την παράδοση των ομήρων, τα όπλα της και η επιρροή της στους Παλαιστίνιους είναι τα μοναδικά ατού που της απομένουν.
Η αλήθεια, μάλιστα, είναι πως μαζί της συμφωνούν και άλλες οργανώσεις με σημαντικό ρόλο στη Γάζα, όπως είναι ο Ισλαμικός Τζιχάντ και το PFLP (Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης). Για του λόγου το αληθές, στην κοινή ανακοίνωση την οποία εξέδωσαν κάνουν αναφορά, ανάμεσα στα άλλα, στην «επιμονή μας στη συνέχιση της αντίστασης σ’ όλες τις μορφές της, μέχρι να πραγματωθούν όλα τα δικαιώματά μας, με κυριότερα την άρση της κατοχής, την αυτοδιάθεση και την εγκαθίδρυση ενός πλήρως κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους με πρωτεύουσά του την Ιερουσαλήμ».
Τονίζουν, επίσης, «την κατηγορηματική απόρριψη οποιασδήποτε ξένης κηδεμονίας και επιβεβαιώνουμε ότι ο καθορισμός της μορφής διακυβέρνησης στη Λωρίδα της Γάζας και τα θεμέλια του έργου των θεσμών της είναι ένα εσωτερικό Παλαιστινιακό ζήτημα που θα αποφασιστεί από τα εθνικά στοιχεία του λαού μας, από κοινού».
Τι θα κάνουν, τελικά;
Σε αυτό το φόντο, δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πώς το επόμενο διάστημα θα κυλήσει ήρεμα και χωρίς συγκρούσεις, με τους ανθρώπους να επιστρέφουν στα χαλάσματα των σπιτιών τους και να προσπαθούν να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται και να τα καταστήσουν εκ νέου βιώσιμα.
Δύσκολα μπορούμε να φτιάξουμε μια εικόνα (σχετικής έστω) ηρεμίας, στην οποία η ανθρωπιστική βοήθεια θα εισέρχεται και θα μοιράζεται απρόσκοπτα σε εκείνους που την έχουν άμεση ανάγκη για να επιβιώσουν. Αλλά και να υποθέσουμε ότι τα νοσοκομεία θα ανοικοδομηθούν και θα επανεξοπλιστούν ταχύτατα, ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ένα λαό που τόσο έχει δοκιμαστεί – όπως και ότι σύντομα θα αρχίσουν να λειτουργούν πάλι τα σχολεία.
Δυστοπικές προβλέψεις
Δεν μπορεί παρά να ελπίζει κανείς, φυσικά, πως όλες οι δυστοπικές – αλλά κάθε άλλο παρά αβάσιμες – προβλέψεις θα διαψευστούν και ο λαός της Γάζας θα ζήσει καλύτερες και πιο ήσυχες μέρες και νύχτες. Συμβάλλοντας ώστε, τελικά, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί να ζήσουν δίπλα-δίπλα ειρηνικά.
Οι ελπίδες, λένε, πεθαίνουν τελευταίες. Αλλά μέχρι τότε υπάρχουν πολλοί ακόμη για να πεθάνουν…
