Δικαιολογημένα το τελευταίο χρονικό διάστημα η ανεξέλεγκτη άνοδος της τιμής του χρυσού – ξεπέρασε προσωρινά τα 3700 δολάρια – έχει πολλαπλασιάσει τα σχεδόν καθημερινά άρθρα στον διεθνή τύπο. Η πλειονότητα των οποίων αναφέρεται στο που μπορεί να φτάσει μέχρι τα τέλη του 2025 ή στα μέσα του 2026. Ήδη οι εκτιμήσεις αναφέρονται ακόμα και στα 5000 δολάρια! Μπορεί αυτή η τάση να ανακοπεί ή ακόμα και να αναστραφεί;
Ο χρυσός πέραν του αναμφισβήτητου ιστορικού ρόλου του στο διεθνές νομισματικό σύστημα σαν το απόλυτο αποθεματικό εγγύησης αξίας, παραμένει και ένα – υπερπολύτιμο – εμπόρευμα. Και σαν τέτοιο δεν είναι παράλογο να αναρωτηθεί κανείς αν οι κύριοι παραγωγοί και κάτοχοί του, θα μπορούσαν να επιχειρήσουν, για κάποιους λόγους, την αντίστροφη χειραγώγηση της τιμής του.
Με απλά λόγια το ερώτημα είναι αν υπάρχουν παράγοντες της αγοράς τόσο ισχυροί που να μπορούν να παρέμβουν σ’ αυτή την ανοδική τάση και να την αναστρέψουν αν αυτή ξεπεράσει κάποια όρια που απειλούν την επιβίωση της αγοράς. Υπάρχει κανείς που να μπορεί να μπορεί να το κάνει αυτό έστω και προσωρινά;
Η απάντηση θα μπορούσε να εξαρτάται από το αν υπάρχουν «κάτοχοι» αυτού του εμπορεύματος τόσο ισχυροί που να μπορούν να επηρεάσουν σε τέτοιο βαθμό την προσφορά του στις αγορές ώστε η αυξανόμενη ζήτηση να μην καθορίζει φαινομενικά τουλάχιστον, την τόσο ισχυρή άνοδό του.
Δεν είναι όμως τόσο απλό. Κάτοχοι τόσο ισχυροί ή έστω πολύ ισχυροί πραγματικά υπάρχουν. Είναι οι ΗΠΑ, η Γερμανία, είναι η Ιταλία, χώρες οι οποίες αυτή την στιγμή διαθέτουν τα μεγαλύτερα «αμετάβλητα» για δεκαετίες, αποθέματα χρυσού σε φυσική μορφή.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν χώρες που τα τελευταία χρόνια αυξάνουν διαρκώς τις αγορές χρυσού απορροφώντας ότι υπάρχει και διατίθεται στις αγορές σε φυσικό χρυσό με πρώτη στην λίστα αυτή να είναι η Κίνα αλλά και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.
Αυτή η τάση τροφοδοτείται μεταξύ άλλων και από μία διαρκώς ενισχυόμενη αντικατάσταση των δολαριακών συναλλαγματικών αποθεματικών τους, με χρυσό σε φυσική μορφή.
Ποιος θα πουλήσει χρυσό;
Θα μπορούσαν π.χ. οι πλούσιες σε αποθέματα χρυσού να «ρίξουν» στις αγορές, ποσότητες χρυσού τέτοιου μεγέθους, που να «πνίξουν» την ζήτηση και να σταματήσουν ή να αναστρέψουν την ανοδική τάση της τιμής του; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορεί να διερευνηθεί αν στο ερώτημα αυτό στρέψουμε την προσοχή στο πως και σε τι νόμισμα ορίζεται αυτή η διαρκώς ανοδική τιμή του χρυσού. Ορίζεται σε δολάρια. Και τα δολάρια είναι το διεθνές νόμισμα στην συναλλαγματική σχέση του οποίου ορίζεται η τιμή (δολαριακή) των άλλα νομισμάτων…
Με άλλα λόγια όπως έχουν επισημάνει από τα Οικονοκλαστικά πολλές φορές και επίμονα, η ανοδική τάση της τιμής του χρυσού δεν είναι καθ’ εαυτή ανοδική, παρά μόνο σε σχέση με την διολισθαίνουσα πραγματική αξία του δολαρίου. Στην πραγματικότητα για να σταματήσουν οι «πλούσιες» σε χρυσό κεντρικές τράπεζες την ανοδική σε δολάρια τάση της τιμής του χρυσού, δεν πρέπει να «πουλήσουν» χρυσό. Χρειάζεται να πείσουν για το αντίθετο, θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν επαρκή χρυσό για την εγγύηση των νομισμάτων τους, παρ’ ότι έχουν περάσει 54 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ο Νίξον κατάργησε (Αύγουστος 1971) την σταθερή ισοτιμία του χρυσού με το δολάριο και 80 χρόνια από την Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς.
Αναμφίβολα αν κάποια από τις τρείς και ειδικά η Fed, αποφάσιζε παρ’ όλα αυτά να παίξει αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι, ή να δείξει «προθέσεις» ενεργού διαχείρισης των αποθεμάτων χρυσού στο Fort Nox, την επόμενη στιγμή η αναταραχή στις αγορές συναλλάγματος και χρυσού θα ήταν ισχυρή και βίαιη και ενδεχομένως να οδηγούσε προσωρινά σε μία εκτόνωση της ανοδικής πίεσης ή πτώση των τιμών του χρυσού.
Αλλά αυτό θα ήταν απολύτως προσωρινό. Γιατί με το που θα «κατακαθίσει» η σκόνη για το ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις αλλά και οι δυνατότητες της Fed, και θα άρχιζαν αμέσως οι «προεξοφλήσεις» των αγορών για τις συνέπειες αυτών των κινήσεων στην «πραγματική» «αξία» του δολαρίου, η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ανεξέλεγκτη…
Το δολάριο έχει ήδη μέσα σε ένα χρόνο υποτιμηθεί έναντι του χρυσού σχεδόν 40%. Και δεν δείχνει να φαίνεται κάποιο όριο σ’ αυτό τον ορίζοντα…
Το ερώτημα είναι λοιπόν τι μπορεί να σταματήσει την διολίσθηση της πραγματικής αξίας του δολαρίου και σε συνάρτηση μαζί του, των άλλων νομισμάτων μαζί και του ευρώ.
Εδώ είναι χρήσιμη μία παρατήρηση. Ναι το ευρώ στην διαδικασία αυτή έχει ανατιμηθεί έναντι του δολαρίου σχεδόν 15% και αν σήμερα η Fed μειώσει κατά 0,5% τα επιτόκια, ίσως αυτή η ανατίμηση αυξηθεί περισσότερο.
Και όμως παρ’ όλα αυτά η τιμή της χρυσής λίρας σε ευρώ αυξάνεται ραγδαία και έχει ξεπεράσει τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα, έχει ξεπεράσει 826 ευρώ!
Γιατί; Γιατί και το ευρώ με μικρότερη ταχύτητα προς το παρόν από το δολάριο ακολουθεί λόγω της διασύνδεσής του με το δολάριο αυτή την πτώση έναντι του χρυσού.
Στο δια ταύτα δηλαδή αυτής της σχέσης με τον χρυσό, οι Κεντρικές Τράπεζες ακόμα και οι πλούσιες σε χρυσό, μόνο προσωρινά και με πολύ υψηλό κόστος για τα νομίσματά τους, θα μπορούσαν να ανακόψουν την ανοδική τάση του χρυσού.
Γιατί δεν πρόκειται για ανοδική τάση του χρυσού αλλά για την διαρκή, σπασμωδική ως προς τον ρυθμό, πληθωριστική απαξίωση των πραγματικών αξιών των νομισμάτων…
Αυτή που αντιλαμβάνεται και «μετράει» καθημερινά στην απώλεια της αγοραστικής δύναμης του ευρώ του ο κάθε πολίτης, όταν περνάει την πόρτα του σούπερ μάρκετ ή όταν έρχεται η 1η του μήνα για να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού του.
To άρθρο Πόσο πιθανή – και πρακτικά δυνατή – είναι μια αναστροφή της βίαιης ανοδικής τάσης της τιμής του χρυσού; δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
