Ο Peter Mutabazi μεγάλωσε στους δρόμους της Καμπάλα στην Ουγκάντα. Σε ηλικία δέκα ετών έφυγε από το σπίτι του για να ξεφύγει από μία οικογένεια στην οποία υπήρχε κακοποίηση. Για πέντε χρόνια ήταν άστεγος και επιβίωνε όπως μπορούσε: με το να κουβαλάει τσάντες ή παίρνοντας ό,τι εύρισκε, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε να κλέψει λίγο φαγητό.
Το CNN εξιστορεί πώς ο Peter Mutabazi, από άστεγο παιδί στην Ουγκάντα του 1988, έγινε σήμερα, ίσως ο πιο διάσημος θετός πατέρας της Αμερικής.
Η ιστορία του
Ο Peter Mutabazi γεννιέται σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα Ουγκάντας – Ρουάντας, σε μια οικογένεια που ζει σε καλύβα, μέσα στην φτώχεια και την κακοποίηση.
Ο πατέρας του ήταν βίαιος. «Μακάρι να μην είχες γεννηθεί ποτέ για να μην χρειαστεί να σε ταΐσω», του έλεγε.
Στα 10 του χρόνια το παιδί το σκάει και ζει στους δρόμους της Καμπάλα. Ήταν ένα από τα χιλιάδες άστεγα παιδιά που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στην πρωτεύουσα της χώρας του σε μια επικίνδυνη περίοδο, μέσα από από κλοπές και επαιτεία.
Ο νεαρός συνήθως πλησίαζε αγνώστους για να ζητήσει ελεημοσύνη, ενώ παράλληλα προσφερόταν να κουβαλήσει τις τσάντες με τα ψώνια τους, μόνο και μόνο για να αρπάξει μερικά τρόφιμα από αυτές, καθώς μετέφερε τα ψώνια τους στα αυτοκίνητά τους.
Μια μέρα και ενώ προσπαθούσε να τον κλέψει, γνώρισε έναν άνδρα που του χαμογέλασε και τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;». Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος τον αντιμετώπισε σαν άνθρωπο, σαν κάποιον που έχει αξία, που έχει όνομα, λέει ο ίδιος.
Ο άνδρας εκείνος, ο Masiko, ήταν τότε διευθυντής της χριστιανικής οργάνωσης Compassion International στην Ουγκάντα. Διέκρινε στον νεαρό κάτι βαθύτερο από μια απλή ανάγκη για φαγητό – είδε ένα παιδί που διψούσε για σύνδεση, για ελπίδα, για μια ζωή με σκοπό. «Ήταν απελπισμένος», λέει η Masiko στο CNN. «Φαινόταν να θέλει μια σύνδεση. Ήθελε κάποιον να του δώσει μια ζωή με νόημα».
Στην αρχή, ο έφηβος Mutabazi δυσκολευόταν να δεθεί με την οικογένεια του Masiko. Δεν καθόταν στο οικογενειακό τραπέζι μέχρι να καθίσουν όλοι οι άλλοι. Έφευγε από τη θέση του και άρχιζε να καθαρίζει το τραπέζι και να πλένει τα πιάτα αντί να χαλαρώνει με την υπόλοιπη οικογένεια στο σαλόνι.
«Μαζί του, είδα κάτι που δεν είχα ξαναδεί», λέει ο Mutabazi για τη Masiko. «Κάθεται με την οικογένειά του και γελούν και μιλάνε. Νόμιζα ότι ήταν παράσταση, ένα αστείο», εξηγεί.
Ο Mutabazi συνειδητοποίησε ότι είχε γίνει μέλος της οικογένειας, όταν η Masiko του έκανε μια μικρή ευγενική χειρονομία στο τραπέζι. Έδειξε μια άδεια θέση στο τραπέζι και είπε ότι τώρα, ανήκε στον Mutabazi.
Ο Mutabazi με την βοήθεια του Masiko, σπούδασε, κατάφερε να πάρει υποτροφίες και αργότερα μετακόμισε στις ΗΠΑ. Πλέον ζει στη Βόρεια Καρολίνα και εργάζεται σε οργανώσεις που βοηθούν παιδιά, ενώ είναι ένας από τους πιο γνωστούς θετούς πατέρες της Αμερικής. Έχει φιλοξενήσει 47 παιδιά και έχει υιοθετήσει τρία.
Ο Mutabazi, 52 ετών σήμερα, λέει ότι ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα βρισκόταν εκεί που βρίσκεται σήμερα.
«Το να ονειρεύεσαι ως παιδί του δρόμου είναι σαν να λες ψέματα στον εαυτό σου», λέει. «Δεν ονειρευόμασταν επειδή αυτό δεν ήταν κάτι που μας είχαν διδάξει. Το να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέρος ήταν σαν να λέγαμε ψέματα στον εαυτό μας, και δεν θέλεις να λες ψέματα στον εαυτό σου κάθε μέρα», εξηγεί.
Ο Masiko, πλέον 77 ετών και με σοβαρά προβλήματα υγείας, βλέπει με περηφάνια τα παιδιά που στήριξε να έχουν προοδεύσει στη ζωή και να του ανταποδίδουν την αγάπη που κάποτε τους προσέφερε.
Στα απομνημονεύματά του, ο Mutabazi περιγράφει έναν από τους μεγαλύτερους φόβους του: «Όλη μου τη ζωή ζούσα με τον φόβο, μήπως γίνω σαν τον πατέρα μου».
Αυτός ο φόβος έγινε πραγματικότητα. Έγινε σαν τον πατέρα του, όχι όμως τον βιολογικό, αλλά τον άνθρωπο που τον έσωσε.
ΠΗΓΗ: CNN
www.ertnews.gr
