Αυτό δεν είναι φρούτο. Είναι ωδή στο καλοκαίρι, η θερινή ταυτότητα της Ελλάδας, το «εξώφυλλο» των καλοκαιρινών διακοπών μας. Μη βλέπετε που τώρα, λόγω χρωμάτων, ταυτίζεται με τη σημαία της Παλαιστίνης. Το καρπούζι είναι ελληνική παντιέρα και δεν θα την εκχωρήσουμε σε κανένα. Την κατοχυρώσαμε άλλωστε στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, όταν ο Δημήτρης Παπαϊωάννου πρόβαλε το αγροτικό με τα καρπούζια ως πυρήνα της ελληνικής ξεγνοιασιάς. Το τραγούδησε ο Σαββόπουλος στο μνημειώδες τραγούδι του για το καλοκαίρι: «…με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι, με φιλιά μισολειωμένα καλοκαίρι». Το είπε και ο Βαγγέλης Γερμανός: «Εμείς με σλίπινγκ μπαγκ και με καρπούζι θα κάνουμε τον γύρο των νησιών». Επικυρώθηκε και διά στόματος Χατζηφραγκέτα: «Πεπόνι και καρπούζι, καρπούζι και πεπόνι, ήρθε ο Γιαπωνέζος να σου σύρει το κασόνι». Ασε που υπονοείται και σε πολλά άλλα καλοκαιρινά, ερωτικά άσματα. «Ηταν ένα κορίτσι κι ήταν ένα αγόρι κι ήταν καλοκαίρι…» κι ήταν και μια φέτα καρπούζι κι έτρεχαν τα ζουμιά στο ηλιοκαμένο σώμα τους (τι να μας πουν εμάς τα κερασάκια της Κιμ Μπάσιντζερ στο «9½ εβδομάδες»;).
Τώρα όμως να σβήσουν οι προβολείς, να μαζευτούν τα δαλιανιδικά σκηνικά και να δούμε το καρπούζι στις πραγματικές του διαστάσεις. Τις τεράστιες. Διότι το πιο καλοκαιρινό φρούτο είναι, συγχρόνως, και το πιο μη «φιλικό προς τον χρήστη» όταν η θερμοκρασία ξεπερνά τους 33 βαθμούς. Πρώτα απ’ όλα άντε κουβάλα το. Ακόμη και τώρα που οι διαδρομές είναι σουπερμάρκετ – αυτοκίνητο, αυτοκίνητο – σπίτι. Θέλει μια ολόκληρη σακούλα πολλαπλών χρήσεων και πάλι παίζεται αν θα αντέξει. Και μετά, να την κρατήσεις από τα χερούλια θα κοπεί, να τη βολέψεις παραμάσχαλα δύσκολο και με συνεχή κίνδυνο να σου φύγει και να σκάσει χάμω μεγαλοπρεπώς. Σαν καρπούζι που λέμε.
Πες, τέλος πάντων, ότι το μετέφερες στο σπίτι. Χωράει στο ψυγείο; Ιδού η απορία. Αρχίζεις να μετακινείς τα πράγματα στα ράφια, σπάνε τα νεύρα σου, λες «Δεν βαριέσαι, θα το κόψω και θα το βάλω σε τάπερ». Ναι άλλα πόσα ταπέρ χρειάζεσαι για ένα καρπούζι; Οπωσδήποτε δύο έξτρα λαρτζ ή τρία λαρτζ ή τέσσερα μίντιουμ. Μήπως, τελικά, ήταν καλύτερα να το αφήσεις άκοπο; Κάνει όμως ζέστη, δεν είσαι για τέτοια υπαρξιακά ερωτήματα. Διότι έχεις μπροστά σου και την επιχείρηση «κόψιμο του καρπουζιού».
Με το μαχαίρι
Προσωπικά για να καθαρίσω και να τεμαχίσω ένα καρπούζι, χωρίς να χάσω δύο δάχτυλα, θέλω βοήθεια τουλάχιστον από νικητή τoυ Survivor. Ας πούμε όμως ότι ήμουν πιο επιδέξια και τα κατάφερνα. Μέχρι να το βάλω στα τάπερ, στην κουζίνα θα έχει δημιουργηθεί το απόλυτο σκηνικό καταστροφής. Παντού καρπουζόφλουδες, χυμένα ζουμιά, κουκούτσια, και οι μύγες να έχουν στήσει χορό. Αντε να τα μαζέψω, να καθαρίσω τον πάγκο με βετέξ, το πιθανότερο είναι ότι θα πρέπει και να σφουγγαρίσω. Πάω να πετάξω τις καρπουζόφλουδες στα σκουπίδια και, μάντεψε, δεν χωράνε. Που σημαίνει ότι πρέπει να βγάλω τη σακούλα από τον κάδο, να τη στουμπώσω και, μέσα στο λιοπύρι, κα την κατεβάσω στον κάδο του δρόμου.
Και όποιος νομίζει ότι ύστερα από όλη αυτήν την επικίνδυνη αποστολή, έχει κανείς επιθυμία να απολαύσει το καρπούζι του που δεν θα έχει προλάβει και να παγώσει, είναι πολύ γελασμένος.
