Τον έπιασαν κορόιδο τον Μάριο Ηλιόπουλο. Το γυαλί που του πούλησαν ως αλεξίσφαιρο αποδείχτηκε ιμιτασιόν και μετατράπηκε σε «ρύζι» στο πρώτο δυνατό χτύπημα.
Απειρος όπως ήταν περί των διοικητικών των συλλόγων, θεώρησε πως τα προβλήματα της ΑΕΚ οφείλονται στους εχθρούς της ομάδας που θέλουν το κακό της και όχι στις κακές επιλογές του πρόσφατου παρελθόντος που φέρουν (και) την υπογραφή του προκατόχου του, Δημήτρη Μελισσανίδη. Κατέληξε έτσι να κυνηγά χίμαιρες αντί να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα έδιναν νέα ώθηση στην ομάδα όσο ακόμα ήταν νωρίς και μπορούσε να σωθεί η σεζόν.
Ο Ηλιόπουλος δεν δικαιούται συγχωροχάρτι γιατί του δόθηκε η ευκαιρία να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Και όχι μόνο μία φορά. Δίπλα του, όμως, στο κάδρο των ευθυνών πρέπει να τοποθετηθεί και η προσωπογραφία του Δημήτρη Μελισσανίδη, κάτι που αποφεύγεται τεχνηέντως. Πρόκειται ουσιαστικά για τον άνθρωπο που οδήγησε σε αδιέξοδο το κλαμπ με την αδιανόητη απόφασή του να προσφέρει εξαετές συμβόλαιο στον Αλμέιδα. Ενα αδικαιολόγητο χαρακίρι στο οποίο υποχρέωσε την ΑΕΚ – μάλλον άθελά του – παρασυρμένος ίσως από την επιτυχία του νταμπλ. Και το χειρότερο, εκείνος ήταν απών όταν το σπαθί έμπαινε βαθιά στα σπλάχνα του Δικεφάλου.
Κάθε κρίση αποτελεί ευκαιρία για μία νέα αρχή. Ο κύκλος της ομάδας του νταμπλ και του νέου γηπέδου έκλεισε. Ηρθε η ώρα των δύσκολων αποφάσεων.
Αυτή τη στιγμή στο ρόστερ της υπάρχουν 14 παίκτες ηλικίας 30+ ετών. Το ξήλωμα πρέπει να ξεκινήσει από τον Πέτρο Μάνταλο ο οποίος τον Αύγουστο θα είναι πλέον 34 ετών. Πρόκειται για έναν παίκτη που αγάπησε την ΑΕΚ, τίμησε τη φανέλα της αλλά πλέον δεν έχει θέση στην ομάδα. Ο τρόπος που λειτουργεί, οι υπερβολές και τα θεατρινίστικα για να κερδίζει σφυρίγματα, οι ψευτοτσαμπουκάδες του για να στείλει μήνυμα στους οπαδούς πως είναι ακόμα εδώ και παρά τις αποτυχίες εκείνος παλεύει, μοιάζουν να προέρχονται από άλλον αιώνα.
Η ΑΕΚ δεν μπορεί επίσης να λειτουργεί με νοοτροπία νεόπλουτης ομάδας και να ενσωματώνει στο ρόστερ της τελειωμένους παίκτες με υψηλές απολαβές σαν τον Μαρσιάλ. Ο κίνδυνος είναι διττός. Πρώτον η αγωνιστική αδυναμία και δεύτερον η οικονομική ασφυξία που προκαλούν τα μεγάλα συμβόλαια, όταν μάλιστα δεν εισρέουν χρήματα στα ταμεία από ευρωπαϊκές πορείες.
Η αποχώρηση του Αλμέιδα από μόνη της δεν πρόκειται να αλλάξει πολλά πράγματα αν ο Ηλιόπουλος δεν αντιληφθεί πως οι ομάδες δεν χτίζονται με μεγάλα λόγια και φανταχτερά ονόματα αλλά με ταπεινότητα, καλό προγραμματισμό, έναν οραματιστή προπονητή και λίγη τύχη.
