Συχνά στους αθλητικούς χώρους οι φίλοι των συλλόγων χρησιμοποιούν το σύνθημα «κάτι παραπάνω από μία ομάδα», για να τονίσουν τη σημασία, τις κοινωνικές ρίζες και τον κοινωνικό ρόλο που παίζει η ομάδα της καρδιάς τους.
Θα το χρησιμοποιήσουμε και εμείς για τον Ιδομενέα Γαλατά Χανίων, που στις μέρες μας διαθέτει τμήματα ποδοσφαίρου, χάντμπολ, ενώ έχει ξεκινήσει την προσπάθειά του και στο μπάσκετ.
Στην αναδρομή μας στην ιστορία του θα επικεντρώσουμε στο σκοπευτικό του τμήμα, γιατί έπαιξε τεράστιο ρόλο και εκτός των αγωνιστικών-αθλητικών δραστηριοτήτων.
Ο Ιδομενέας ιδρύθηκε το μακρινό 1908 με κεντρικό πρόσωπο τον Ιωάννη Βαρανάκη σπουδαίο αθλητή της εποχής, με διακρίσεις, αρχικά το 1896 όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση, στην άρση βαρών στην πρώτη σύγχρονη Ολυμπιάδα, η οποία διοργανώθηκε στην Αθήνα και ακολούθως το 1905 – πρώτη θέση στην άρση βαρών στους Παναιγυπτιακούς αγώνες.
Δεν ήταν μόνο αρσιβαρίστας, αλλά και σκοπευτής, με πολλές διακρίσεις σε αρκετές διοργανώσεις.
Το 1908 ήταν μία σημαντική χρονιά, καθώς η ίδρυση του Ιδομενέα, συνέπεσε με το ότι εγκρίθηκε η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα σε λαϊκή συγκέντρωση στα Χανιά και επικυρώθηκε με επίσημο Ψήφισμα στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 από την Κρητική Κυβέρνηση. Η επίσημη ένωσή της επισφραγίστηκε με τη Συνθήκη του Λονδίνου (Μάιος 1913) και την 1η Δεκεμβρίου του 1913 υψώθηκε η ελληνική σημαία στο φρούριο του Φιρκά των Χανίων.
Βαριές απώλειες για τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές
Το σκοπευτικό του τμήμα «αξιοποίησε» τις ικανότητές του κατά τη διάρκεια της επιχείρησης των Γερμανών να καταλάβουν την Κρήτη και συγκεκριμένα στις 20 Μαΐου του 1941, έχοντας συγκροτήσει τάγμα ελεύθερων σκοπευτών, υπερασπίστηκαν το χωριό τους, όταν κυριολεκτικά αποδεκάτισαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές.
Από τους 114 αλεξιπτωτιστές που έπεσαν στην περιοχή του Γαλατά, οι σκοπευτές του Ιδομενέα σκότωσαν τους 112 και τραυμάτισαν βαριά τους δύο.
Δικαίωσε έτσι ο σύλλογος και το όνομά του, αφού σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Ιδομενέας, εγγονός του Μίνωα, διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στον Τρωικό πόλεμο.
Ο Ιδομενέας δεν έμεινε αλώβητος από τη δικτατορία του 1967-1974, καθώς το καθεστώς προχώρησε στην κατάσχεση των όπλων στα πλαίσια γενικότερης επιχείρησης, ώστε να μην χρησιμοποιηθούν σε βάρος του. Έτσι και το σκοπευτικό τμήμα έμεινε χωρίς αντικείμενο και σταμάτησε. Παραμένει όμως στην επίσημη ονομασία και το σήμα του συλλόγου και σωστά για να του αποδοθούν οι τιμές που πρέπει για τον ιστορικό του ρόλο. Σε απλά ελληνικά, πολέμησε τους ναζί και το έκλεισε η χούντα.
Το ευτύχημα είναι ότι τουλάχιστον το ποδοσφαιρικό γήπεδο, είναι ιδιοκτησία του σωματείου και όπως συμβαίνει στις περιοχές που έχουν έντονο τουριστικό ρεύμα, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις στη διάρκεια μίας τουριστικής περιόδου μεγαλύτερης από άλλες περιοχές της χώρας, δημιουργούν τις ανάλογες πιέσεις στη λειτουργία των τμημάτων και το συνδυασμό των υποχρεώσεων αθλητών και διοικούντων σε όλα τα πεδία των δραστηριοτήτων τους.
Τα καταφέρνουν όμως και το αθλητικό κύτταρο που γεννήθηκε το 1908 και πέρασε από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα μαύρα χρόνια της κατοχής και την επταετία του «γύψου» 1967-1974, προσφέρει, δημιουργεί και συνεχίζει την πορεία του.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
www.ertnews.gr
