Το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου είναι ένας ύμνος στη χαρά και στο ειρηνικό και συμφιλιωτικό πνεύμα της Ανάστασης των ταπεινών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (1909-1990)
Από την ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (1938)
[…]
Άκου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.
–
Άκου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση.
–
Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.
–
Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;
[…]
Εαρινή συμφωνία, Κέδρος 2009.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
www.ertnews.gr
