Τελευταία πήραν δημοσιότητα οι ειδήσεις ότι τα παιδιά του πρώην βασιλέως Κωνσταντίνου (και της γυναίκας του Αννας Μαρίας) επιζητούν να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα.
Δεν νομίζω να έχουν ζήσει πολύ στην Ελλάδα αλλά, εν πάση περιπτώσει, εφόσον πληρούν τις γενικές προϋποθέσεις αλλά και τις ειδικές που επέβαλε νόμος του ’94 που συντάχθηκε από τον Ευ. Βενιζέλο η αίτηση θα μπορεί να πάρει τον δρόμο της, υποθέτω στη σειρά με όλες τις άλλες.
Αυτό που είναι απευκταίο είναι ότι επιχειρείται παράκαμψη του νόμου διαλέγοντας ως επίθετο το Ντε Γκρες, δηλαδή με λατινικούς χαρακτήρες de Grece, δηλαδή της Ελλάδας.
Υποθέτω το θέλουν για να μπορούν να κυκλοφορούν άνετα ανάμεσα στα άλλα διεθνή υπολείμματα της φεουδαρχίας αλλά και να αναγνωρίζονται πιο άνετα κι εδώ από τα υπολείμματα ντόπιων βασιλοφρόνων.
Η ύπαρξή τους έως τώρα λίγο – πολύ άφηνε αδιάφορο τον πολύ κόσμο, τον δημοκρατικό κόσμο της Ελλάδας.
Ομως αυτή η δημοσιότητα που δόθηκε τώρα μάς χαλάει το στομάχι. Ιδιαίτερα το δικό μας, της παλιάς γενιάς που διαδηλώναμε τη δεκαετία του ’60 φωνάζοντας «δεν σε θέλει ο λαός, πάρ’ τη μάνα σου και μπρος» και τρώγαμε και καμιά αστυνομική σφαλιάρα πότε πότε.
Προφανώς ούτε κινδυνεύει το πολίτευμα με ανατροπή ούτε τίποτα. Ομως δεν υπάρχει κανένας λόγος να βοηθήσουμε αυτά τα υπολείμματα της φεουδαρχίας να ποζάρουν ως «της Ελλάδος» ή οτιδήποτε τέτοιο.
Και νομίζω – νομικός δεν είμαι, βέβαια – αυστηρή ερμηνεία του σχετικού νόμου αλλά και γενικότερα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος μπορεί να απορρίψει τέτοια ονόματα που στο κάτω κάτω το προτείνουν, δεν είναι δικό τους, και αν το πιο λογικό «Γλυξμπουργκόπουλος» δεν τους αρέσει γιατί δεν διαλέγουν π.χ. το «Κωνσταντίνου»;
O Σπύρος Καβουνίδης είναι δρ Πολιτικός Μηχανικός. Υπήρξε μέλος της ΕΔΗΝ ’65 – ’67
