Από το καλό στο καλύτερο θα πηγαίνουν μαθητές και φοιτητές, δάσκαλοι και καθηγητές τα επόμενα χρόνια: η Τεχνητή Νοημοσύνη θα αναλάβει να κάνει όλα τα κουραστικά που έκαναν ως τώρα «εκπαιδευτικοί λειτουργοί» και λειτουργούμενοι, έμαθα διαβάζοντας δηλώσεις διδασκόντων.
Τώρα, ο μέσος χρόνος δουλειάς για συγγραφή φοιτητικής εργασίας είναι δύο εβδομάδες, διαβάζω· με ΤΝ περιορίζεται σε δύο ώρες. Περίληψη κειμένου 2 σελίδων απαιτεί 30 λεπτά, με την ΤΝ θα γίνεται σε 5′. Η αξιολόγηση/βαθμολόγηση γραπτών απαιτεί 45′, με την ΤΝ μόλις 5′. Για να «βγουν θέματα» για εξετάσεις, 10′ αντί των σημερινών 30′.
Ητοι, θα κάνει την εργασία η ΤΝ, θα κάνει μετά και το σχετικό abstract, θα την βαθμολογεί στο τέλος – όλα αυτά μέσα σε 2ω 15′! Θα χρειαστούν άλλα δέκα λεπτά ώστε η ΤΝ να θέσει νέα θέματα στον εαυτό της και να ξαναρχίσει η ατέρμονη διαδικασία παραγωγής και βαθμολόγησης εργασιών – με άριστα, φυσικά· με το παροιμιώδες «10» που κρατά ο καθηγητής για τον εαυτό του.
Θα αναλάβει η ΤΝ του ΟΟΣΑ τις εξετάσεις PISA της ΤΝ των σχολείων, θα ξεκολλήσουμε από τον πάτο, όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα θα είναι άριστα. Ταυτολογικά άριστα, εξ ορισμού, που λέμε. Οι διδάσκοντες τι θα κάνουν; Θα εκπαιδεύουν τα παιδιά να «αξιολογούν κριτικά» το περιεχόμενο που θα προσφέρει η ΤΝ, διαβάζω.
Προφανώς, ο κίνδυνος δεν είναι η ΤΝ να «χακάρει» τη νοημοσύνη μας ή να την υπερβεί – ο κίνδυνος είναι να αποβλακωθούμε λόγω νοητικής νωθρότητας γιατί ούτε εργασίες θα κάνουμε ούτε περιλήψεις ούτε θα βαθμολογούμε ούτε θα βρίσκουμε θέματα για εξετάσεις. Σαν να κάνουμε γυμναστική παρακολουθώντας ψηφιακό διάδρομο να τρέχει στην οθόνη.
Θα αποβλακωθούν και τα μηχανήματα· διαθέτουν «νοημοσύνη» επειδή διαβάζουν, βλέπουν, ακούν (κάνουν υλικά σήματα, δηλαδή, τα άνυλα νοητικά σημεία), αυτά που δημιουργεί η ντεμοντέ ανθρώπινη νοημοσύνη. Αν τα σχολεία γίνουν κέντρα πνευματικής νωθρότητας, εν τίνι αλισθήσεται η ΤΝ;
Τα κομπιουτεράκια μάς απαλλάσσουν από τον νοητικό κάματο να κάνουμε αριθμητικούς υπολογισμούς «με το χέρι» – και το μυαλό, βέβαια – και το μονοτονικό από τον κάματο να ψάχνουμε να βρούμε οξείες, δασείες και περισπωμένες, ώστε να μπορεί να καλλιεργείται η ευφυΐα, νοημοσύνη, καλαισθησία, ευαισθησία, στα σχολεία με, ξέρω ‘γω, «θεωρία συνόλων», λογοτεχνικά κείμενα, μουσική, «καλλιτεχνικά»· αν και αυτά είναι «κάματος» και παραδοθούν στην ΤΝ υπό την επίβλεψη καθηγητών – τροχονόμων, τι θα είναι η εκπαίδευση;
Θα γίνει η παιδεία «θεραπαινίς της ΤΝ», όπως ήταν κατά το μεσαίωνα η φιλοσοφία «θεραπαινίς της θεολογίας»; Ως εκεί φθάνει η δημιουργική φαντασία των δασκάλων;
