Δεν ήταν εξαγγελία, όπως γράφτηκε. Ενας υπαινιγμός ήταν, που θα τον έλεγες και απειλή, από πλευράς του Προέδρου της Βουλής, Νικήτα Κακλαμάνη, ότι θα εισηγηθεί στη Διάσκεψη των Προέδρων (όπου εκπροσωπούνται όλα τα κόμματα και αποφασίζονται τα διαδικαστικά της Βουλής) να πάψει η ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση των εξεταστικών επιτροπών. Η πρόθεσή του αφορά τις μελλοντικές επιτροπές, εν όψει της γενικότερης αναθεώρησης του Κανονισμού της Βουλής· δεν αφορά την τρέχουσα εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι, είτε εσφαλμένα είτε κακοπροαίρετα. Το κίνητρο του κ. Κακλαμάνη είναι προφανές: η δημοσιότητα που προσφέρει η απευθείας μετάδοση γίνεται ευκαιρία αυτοπροβολής για τους Νάρκισσους της επιτροπής. Ετσι λοιπόν η επιτροπή και το έργο της υποβαθμίζονται, η διαδικασία ξεστρατίζει προς την κατεύθυνση που βολεύει τον καθένα και, εν τέλει, απλώς χάνεται χρόνος. Αν όμως φύγει η κάμερα, φεύγει και το δέλεαρ της αυτοπροβολής για τα μέλη της επιτροπής και, επομένως, το επίπεδο σοβαρεύει. Κάπως έτσι νομίζω ότι το σκέφτεται ο πρόεδρος, όμως κάνει λάθος.
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι η κατάσταση στην επιτροπή είναι αφόρητη για όσους μετέχουν σε αυτήν, εξαιτίας του καθημερινού ριάλιτι σόου της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Είναι αλήθεια επίσης ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος σε μάχες εντυπώσεων και, γενικώς, το κόστος (με την ευρεία έννοια) είναι βαρύ τόσο για τον θεσμό όσον και για τα πρόσωπα που τον ενσαρκώνουν. Ομως ο κ. Κακλαμάνης παραβλέπει το κέρδος από τη διαδικασία της ζωντανής μετάδοσης, τουλάχιστον για όσους έχουν το κουσούρι να διαμορφώνουν γνώμη με ίδια μέσα και δεν περιμένουν να την πάρουν έτοιμη από άλλους. Η θεατρική διάσταση της διαδικασίας συμβάλλει και αυτή με τον τρόπο της στη διερεύνηση της αλήθειας. Βοήθησε ότι είδαμε τις φάτσες και τις εκφράσεις, όχι μόνο των αγροτών που ελέγχονται για το σκάνδαλο, αλλά κυρίως των διοικητικών στελεχών του οργανισμού. Μόνο έτσι αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι συνέβαινε εκεί μέσα: παρακολουθώντας υπομονετικά και κρίνοντας. Τώρα, αν η παρέλαση φυσιογνωμιών θύμιζε περισσότερο νυχτερινό κέντρο, αυτό δεν οφείλεται στη δημοσιότητα λόγω της μετάδοσης, αλλά στο αντικείμενο της επιτροπής.
Το πρόβλημα της επιτροπής δεν είναι η δημοσιότητα, είναι η κυρία Κωνσταντοπούλου. Ας βρουν έναν τρόπο να την αντιμετωπίσουν. Η διακοπή της ζωντανής μετάδοσης δεν είναι ο σωστός.
ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ
Τι υπερδραστηριότητα είναι αυτή! Πού βρίσκει την ενέργεια, αναρωτιέμαι, ο Νικόλας Φαραντούρης να χώνεται παντού. Τον βλέπω, λ.χ., να βρίσκεται στην Ουάσιγκτον, να έχει ως φόντο το Καπιτώλιο και από εκεί να απευθύνει τις ευχές του επί τω νέω έτει, μαζί με ένα διάγγελμα για τον γεωπολιτικό ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας στη νέα εποχή. Καθώς διατρέχω τις ειδήσεις, τον συναντώ παρακάτω, σοβαρό και ελαφρώς συνοφρυωμένο, πάντα με τον θόλο του Καπιτωλίου στο βάθος, να ανακοινώνει ότι μέσα στον Ιανουάριο θα επισκεφτεί τη Λιβύη για συνομιλίες με την κυβέρνηση της χώρας.
Ο ίδιος είπε ότι θα μεταβεί με πρόσκληση της κυβέρνησης και θα συζητήσει τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Προσωπικά, υποψιάζομαι ότι αυτό είναι το πρόσχημα για την αποφυγή της δημοσιότητας και ότι, στην πραγματικότητα, τον καλούν για να του προσφέρουν τη θέση του Αρχηγού στο Γενικό Επιτελείο τους, διότι ο μέχρι πρότινος αρχηγός σκοτώθηκε σε πρόσφατο αεροπορικό δυστύχημα και η θέση μένει κενή. Μέχρι τότε, πάντως, και αφού ο ευρωβουλευτής βρίσκεται ήδη στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, καλό θα ήταν να τον αξιοποιήσει η προεδρία Τραμπ για την επίτευξη συμφωνίας στο Ουκρανικό. Ευκαιρία είναι, ελεύθερος είναι ο κ. Φαραντούρης, δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί τις καλές υπηρεσίες του. Είναι απορίας άξιο, εδώ που τα λέμε, πώς δεν εκλήθη ακόμη να αναλάβει ρόλο στη διαπραγμάτευση. Ισως να οφείλεται στη θρυλούμενη ζήλεια του Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος ήδη αισθάνεται παραγκωνισμένος, λόγω της εμπλοκής του Γουίτκοφ.
Για να σοβαρευτώ όμως είναι φανερό ότι ο κ. Φαραντούρης αξιοποιεί στο έπακρο τις δυνατότητες που του προσφέρει η θέση του ευρωβουλευτή. Αν προσθέσουμε ότι έχει άριστες δημόσιες σχέσεις, όπως δείχνει η ευρεία κάλυψη των δραστηριοτήτων του από τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, καθώς και την πανθομολογούμενη διαπίστωση ότι η Αριστερά μπαίνει σε φράση ανασύνταξης και ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς συντεταγμένη διάλυση, τότε αρχίζει να φανερώνεται και το μέγεθος των φιλοδοξιών του…
