Νομίζω ότι όλοι νιώθουμε κάπως αμήχανα απέναντι στις συμβουλές, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Το να δεχόμαστε συμβουλές χωρίς να τις έχουμε ζητήσει είναι πολύ συνηθισμένο. Άλλοτε δίνονται με καλή πρόθεση και άλλοτε με μια διάθεση βοήθειας που δεν έχει ζητηθεί. Και ενώ οι συμβουλές που αναζητούμε από έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης, μπορούν πράγματι να αποδειχθούν πολύτιμες, εκείνες που προσφέρονται απρόσκλητα συχνά δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.
Νέες μητέρες, φοιτητές, άνθρωποι που εξυπηρετούν το κοινό, βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο τέτοιων παρεμβάσεων.Αλλά και ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί στη θέση του αποδέκτη υποδείξεων, που δεν ζήτησε — και που δεν του είναι χρειάζονται.
Γι’ αυτό, από αυτό το σημείο και μετά, δεν ακολουθούν συμβουλές. Ακολουθούν κάποιες… υπενθυμίσεις. Πράγματα που όλοι γνωρίζουμε και θα ήταν χρήσιμο να τα ξαναθυμηθούμε και να υποδεχθούμε τον καινούριο χρόνο μαζί τους.
Θέλει τρόπο
Η επιμονή σε έναν μόνο δρόμο συχνά μάς εξαντλεί. Η ζωή δεν ζητάει πάντα περισσότερη προσπάθεια. Μερικές φορές ζητάει αλλαγή οπτικής. Το να θυμόμαστε ότι υπάρχει και άλλος τρόπος, πιο απλός και πρακτικός, ανοίγει χώρο για ευελιξία, δημιουργικότητα και λιγότερη αυτοκριτική.
Η έκθεση φέρνει κριτική
Όπου υπάρχει έκθεση, θα υπάρχει και κριτική. Η αποδοχή δεν έρχεται εύκολα. Όταν «είμαστε στη σκηνή» θα εισπράξουμε κριτική, συχνά άδικη ή θα δεχτούμε επιθέσεις. Το ζητούμενο δεν είναι να εξαφανιστεί η κριτική, αλλά να επιλέγουμε πού επενδύουμε εμείς την ενέργειά μας: σε ό,τι μας στηρίζει και μας κρατά σε επαφή με τον εαυτό μας.
Απλώς…λιγότερα
Η συμβουλή αυτή λειτουργεί και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν προσπαθούμε να τα φορτώσουμε όλα μαζί, το αποτέλεσμα συχνά δεν είναι το καλύτερο. Όπως και στο πλυντήριο. Το να γεμίζουμε υπερβολικά τον κάδο δεν κάνει καθόλου καλό στα ρούχα μας. Χωρίς χώρο για να στροβιλιστούν, δεν θα βγουν καθαρά. Μικρότερα βήματα, λιγότερο βάρος, πιο καθαρό αποτέλεσμα. Η επιτυχία δεν μετριέται με την ποσότητα.
Συναισθηματικό άνοιγμα χωρίς εγγυήσεις
Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στις σχέσεις. Το να ανοιγόμαστε μόνο όταν είμαστε σίγουροι ότι θα γίνουμε αποδεκτοί, δεν είναι αληθινό άνοιγμα. Η έκθεση είναι αληθινή όταν αφήνουμε τις άμυνες μας, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε την αντίδραση του άλλου. Και παρ’ όλα αυτά επιλέγουμε να εκτεθούμε.
Χώρος για λάθη
Συχνά εγκαταλείπουμε πράγματα όχι επειδή το θέλουμε, αλλά επειδή απαιτούμε να είναι τέλεια. Όταν πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να γίνεται πάντα τέλειο, στην ώρα του και χωρίς καμία απόκλιση, αργά ή γρήγορα δεν θα μάς βγει. Όταν όμως αφήνουμε χώρο για προσαρμογή και λάθη μπορούμε να συνεχίσουμε. Κάπως έτσι λειτουργεί και το κιντσούγκι(kintsugi), η ιαπωνική τέχνη που ενώνει με ατόφιο χρυσό τα σπασμένα κομμάτια της πορσελάνης. Το αντικείμενο δεν γίνεται αψεγάδιαστο. Γίνεται πιο ανθεκτικό, γιατί κουβαλά την ιστορία του. Το ίδιο ισχύει και για όσα προσπαθούμε να κρατήσουμε στη ζωή μας. Ας μην είναι τέλεια.
Να ακολουθούμε την ενέργεια
Όχι, κάθε επιλογή δεν χρειάζεται εξαντλητική ανάλυση. Μερικές φορές το συναίσθημα προηγείται της λογικής. Εκεί όπου υπάρχει ζωντάνια, κίνηση και αρμονία, αξίζει να στρέφουμε το βλέμμα μας και να ακολουθήσουμε.
Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου
Υπάρχουν στιγμές που κάτι μας πληγώνει ή μας θυμώνει, χωρίς στην πραγματικότητα να αφορά μόνο σε εμάς. Δεν είναι πάντα προσωπικό, ακόμη κι αν το νιώθουμε έτσι. Το να κρατάμε μια μικρή απόσταση δεν σημαίνει ότι αδιαφορούμε. Σημαίνει ότι προσπαθούμε να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα. Να θυμόμαστε πως δεν περιστρέφονται όλα γύρω μας, και πως όσα συμβαίνουν συχνά ξεπερνούν τη δική μας ιστορία.
Αλλαγή σημαίνει εξέλιξη
Οι άνθρωποι αλλάζουν, όπως και εμείς. Όταν το ξεχνάμε, απογοητευόμαστε πιο εύκολα. Ωστόσο, οι σχέσεις εξελίσσονται, δεν μένουν στατικές. Και αντέχουν στον χρόνο, επειδή αντέχουν την αλλαγή.
Να μην είμαστε συνεχώς καχύποπτοι
Η καχυποψία φαίνεται να είναι προστασία, αλλά συχνά είναι κουραστική. Δεν χρειάζεται να αμφιβάλλουμε για τα πάντα και για όλους. Το να βλέπουμε καθαρά δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να είμαστε μονίμως σε επιφυλακή. Σημαίνει να ακούμε, να παρατηρούμε και να εμπιστευόμαστε.
Δεν γίνεται να γίνουμε κάτι άλλο
Η διαρκής προσπάθεια να «βελτιωθούμε» μπορεί να γίνει μανία. Είναι σαν να κυνηγάμε συνεχώς μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας. Η εξέλιξη δεν χρειάζεται μαστίγιο. Χρειάζεται χρόνο, προσοχή και φροντίδα. Να βλέπουμε τι έχουμε κατακτήσει και να το απολαμβάνουμε.
Δεν θα είμαστε ποτέ έτοιμοι
Στους καιρούς που ζούμε, η ικανότητα να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας και να προσαρμοζόμαστε ανάλογα, δεν είναι απλώς χρήσιμη· γίνεται τάση και ανάγκη. Όταν οι συνθήκες αλλάζουν γρήγορα, οι σχεδιασμοί δεν ισχύουν, τίποτα δεν μπορεί να μάς σώσει. Ούτε η τέλεια προετοιμασία ούτε οι έτοιμες απαντήσεις. Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορούμε να «διαβάζουμε» την κατάσταση και να κινούμαστε μέσα σε αυτή. Η συμφραζόμενη νοημοσύνη (contextual intelligence) — η ικανότητα να αναγνωρίζουμε τους παράγοντες που διαμορφώνουν μια κατάσταση και να δρούμε ανάλογα — απαντά ακριβώς σε αυτή την πραγματικότητα. Λιγότερος έλεγχος, περισσότερη επίγνωση· λιγότερη θεωρία, περισσότερη επαφή με το εδώ και τώρα.
www.ertnews.gr
