Οσοι από τους νεότερους δεν έχουν ή δεν είχαν δει αγωνιζόμενο τον Τζον Ρόμπερτσον, προφανώς και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος «ένας πλήρης εξτρέμ». Ο Τζον Ρόμπερτσον πέθανε σε ηλικία 72 ετών ανήμερα τα Χριστούγεννα, βυθίζοντας σε πένθος τη Νότιγχαμ Φόρεστ, ομάδα που υπηρέτησε με αφοσίωση και μαζί της έφτασε στον κολοφώνα της δόξας του.
Το να αποκαλεί κάποιος τον Ρόμπερτσον «Πικάσο στο χορτάρι», ίσως και να φαντάζει υπερβολικό. Ωστόσο, αυτός ο χαρακτηρισμός μπήκε ως προμετωπίδα στον παίκτη από τον σπουδαίο Μπράιαν Κλαφ!
Aπό το ’70 στο Σίτι Γκράουντ ο Ρόμπερτσον, μάλλον ήταν έξω από το ραντάρ των προπονητών. Εμοιαζε με παραπάνω κιλά, όχι «σφαίρα» στα άκρα, δεν ήταν ο τύπος του εξτρέμ που θα γοήτευε «με τη μία». Ωσπου έφτασε τον Ιανουάριο του ’75 ο Μπράιαν Κλαφ και εκεί «άλλαξε όλη η ιστορία και για τους δύο»!
Ο Κλαφ απελευθέρωσε τον Ρόμπερτσον. Εκανε ένα σπουδαίο ταλέντο να βγει στον αγωνιστικό χώρο και να αφήσει άφωνο το κοινό. Εσπασε αυτά τα δεσμά μιας συχνά ατημέλητης εμφάνισης που μάλλον αδικούσε τον Ρόμπερτσον γιατί ίσχυε πως ο παίκτης «δεν γέμιζε το μάτι». Ωστόσο, γέμιζε πολύ με την παρουσία του κάθε σπιθαμή του γηπέδου.
Ο Τζον Ρόμπερτσον σύντομα και με βάση τις επιτυχίες της Νότιγχαμ σε μια χρυσή δεκαετία με την κατάκτηση πρωταθλήματος και τα δύο Κύπελλα πρωταθλητριών, έγινε ένας από τους θρύλους της ομάδας. Ο πλέον επιδραστικός ποδοσφαιριστής της ενδεκάδας, αυτός που ένωνε το κέντρο με την επίθεση. Εκκινούσε από έξω αριστερά και με το (καλό) αριστερό πόδι μοίραζε ασίστ στους κεντρικούς κυνηγούς, συχνά στον Τρέβορ Φράνσις, τον σκόρερ του 1-0 κόντρα στη Μάλμε και την πρώτη ευρωπαϊκού κούπα το ’79.
Και έναν χρόνο μετά, δίχως τον Φράνσις στην ενδεκάδα, ο Ρόμπερτσον λειτούργησε ως «οδηγός της ατμομηχανής» που έφτασε στο «δύο στα δύο». Συνδυάστηκε με τους συμπαίκτες του και λίγο έξω από την περιοχή, σουτ απαύγασμα τεχνικής και η μπάλα στα δίχτυα για το 1-0 κόντρα στο Αμβούργο στο καυτό Μπερναμπέου.
Εγραψε στην αυτοβιογραφία του ο Κλαφ: «Σπάνια θα υπήρχε ένας πιο απίθανος επαγγελματίας αθλητής. Ανέτοιμος, αδιάφορος, ατημέλητος, χάσιμο χρόνου ίσως…Αλλά κάτι μου έλεγε πως άξιζε να επιμείνω μαζί του και έγινε ένας από τους καλύτερους δημιουργούς ποδοσφαίρου που έχω δει ποτέ». Από την άλλη πλευρά, ο Ρόμπερτσον είπε για τον προπονητή πως «δεν θα είχα την καριέρα αυτή δίχως αυτόν». Λατρεύτηκε από το κοινό της Νότιγχαμ Φόρεστ και τον είχαν όλοι ψηλά κι ας ήρθαν στο Σίτι Γκράουντ παίκτες όπως ο Σίλτον ή ο Φράνσις.
Επαιξε μάλιστα ο Ρόμπερτσον 243 συνεχή παιχνίδια από τον Δεκέμβριο του 1976 έως τον Δεκέμβριο του 1980, ενώ η φυγή του από τους Κόκκινους δημιούργησε και …διπλωματικό επεισόδιο που ουδέποτε έληξε, ανάμεσα στον Μπράιαν Κλαφ και τον συνεργάτη του, Πίτερ Τέιλορ. Αυτό συνέβη το ’83 όταν ο Τέιλορ είχε μετακομίσει στην Ντέρμπι και «υπέγραψε» τον Ρόμπερτσον χωρίς να ενημερώσει τον άλλοτε προϊστάμενό του. Αυτό ήταν. Οι δυο τους δεν ξαναμίλησαν ποτέ!
Mε τον θάνατο του Τζον Ρόμπερτσον, γυρίζει η σελίδα και αφήνουμε πίσω ένα ποδόσφαιρο του παρελθόντος, ένα ποδόσφαιρο που έφυγε και δεν επιστρέφει. Τότε που παίκτες όπως ήταν ο εξτρέμ από τη Σκωτία με τη συμμετοχή στα Μουντιάλ του ’78 και του ’82, μπορούσε να καταθέσει το ταλέντο του και να ξεχάσει τα παραπανίσια κιλά, να κάνει τα δικά του ζωγραφίζοντας στον χλοοτάπητα και πολύ περισσότερο να ταλαιπωρήσει σε έναν τελικό Κυπέλλου πρωταθλητριών τον σπουδαίο Μάνφρεντ Καλτς, χωρίς ο Γερμανός δεξιός μπακ να μπορεί να τον ανακόψει ούτε στιγμή.
Αυτός ήταν ο Τζον Ρόμπερτσον. Ενας «Ράιαν Γκιγκς με δύο έξοχα πόδια», πολύ προτού εμφανιστεί με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο θυελλώδης Ουαλός ακραίος επιθετικός.
