Από τη μέρα που ξεκίνησαν για μια ακόμα χρονιά οι κινητοποιήσεις των αγροτών κοιτάζω από περιέργεια τι λένε οι άνθρωποι της κυβέρνησης και των κομμάτων για τα προβλήματα που έχει στην Ελλάδα αυτό που ονομάζουμε κάπως εντυπωσιακά «πρωτογενής τομέας». Οι αγρότες διεκδικούν. Οι πολιτικοί αποφασίζουν.
Αν το ψάξεις λίγο κι έχεις και όρεξη μπορείς να διαβάσεις αληθινά εντυπωσιακά πράγματα. Ο γενικός γραμματέας Αγροτικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του ΥΠΑΑΤ κ. Αντώνης Φιλιππής, σε πρόσφατη συζήτηση των υπουργών Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το μέλλον της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής σε παρέμβασή του μεταξύ άλλων τόνισε ότι «η νέα ΚΑΠ πρέπει να είναι ένα εργαλείο που ενδυναμώνει τους αγρότες μας, που κάνει την καινοτομία προσβάσιμη σε όλους και που απλοποιεί την καθημερινότητά τους. Και ότι για να γίνει αυτό «είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η αναγκαία χρηματοδότηση για δράσεις γνώσης και καινοτομίας, καθώς και ένα πλαίσιο εφαρμογής που δεν δημιουργεί πρόσθετη πολυπλοκότητα για τους δικαιούχους και τους οργανισμούς πληρωμών». Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου που θεωρείται ότι γνωρίζει τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα και δεν λαϊκίζει έχει πει ότι «στην Ελλάδα η αγροτική παραγωγικότητα είναι πολύ χαμηλή» κι ότι βασικός λόγος του πολυπαραγοντικού της προβλήματος είναι ότι η χώρα είναι πολύ πίσω στον τεχνολογικό και ψηφιακό μετασχηματισμό. Ο δε κ. Σωκράτης Φάμελλος σε πρόσφατη συνάντησή του με εκπροσώπους των αγροτών έχει πει ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ «οι συνεργατικές επιχειρήσεις, οι συνεταιρισμοί και άλλες συλλογικότητες θα μπορούσαν να ενισχυθούν θεσμικά και οικονομικά από την πολιτεία, αλλά και από συνεταιριστικές τράπεζες βασισμένες στο ευρωπαϊκό μοντέλο των ταμιευτηρίων». Ομολογώ ότι το σχετικό μοντέλο το αγνοώ. Ξέρω όμως από συνεταιρισμούς για τους οποίους όλα τα κόμματα συμφωνούν πως θα ήταν μια λύση.
Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς που είναι η γενέθλια γη μου έχει ιστορία τεράστια. Οταν πριν λίγα χρόνια γιόρτασε την επέτειο των εκατό του (!) χρόνων επισκέφτηκε το χωριό για να τον τιμήσει ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Τα μέλη του Συνεταιρισμού Ζαγοράς δεν κατηγορούνται για καμία σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με στόχο την καταλήστευση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δεν έχουν τρακτέρ για να κλείνουν δρόμους.
Η παραγωγή των μήλων, που είναι το βασικό προϊόν των μελών του Συνεταιρισμού, είναι δύσκολη υπόθεση: το Πήλιο είναι εύφορο αλλά και σκληρό. Τα δέντρα είναι σαν έργα τέχνης – τα βλέπεις σκαρφαλωμένα σε σημεία που σε κάνουν να απορείς. Ο συνεταιρισμός όμως είναι δυναμικός: μέσω μάλιστα της διαφήμισης των ΖΑΓΟΡΙΝ συνεισφέρει και γενικότερα στην ελληνική οικονομία και βοηθά και τα ταλαιπωρημένα ΜΜΕ.
Μετά την επίσκεψη του Παυλόπουλου την περιοχή τη χτύπησε ο Daniel. Οι έτσι κι αλλιώς προβληματικοί δρόμοι έγιναν χειρότεροι. Εδώ και τρία χρόνια είναι να απορείς ποιοι είναι αυτοί οι απίστευτοι οδηγοί των φορτηγών που μεταφέρουν μήλα στις μεγάλες ελληνικές πόλεις διασχίζοντας δρόμους που καλά καλά δεν χωράνε τα αγροτικά αυτοκίνητα. Υπάρχουν ακόμα στρατιωτικές γέφυρες – λες και στην περιοχή έχει γίνει απόβαση στρατιωτικών δυνάμεων. Ο συνεταιρισμός παλεύει ενώ η περιοχή είναι εντελώς αβοήθητη: οι ψήφοι είναι λίγες δυστυχώς. Ουδείς ασχολείται με το πώς οι άνθρωποι που ζουν εκεί επιμένουν να καλλιεργούν. Επιμένουν ξεχασμένοι εντελώς από το κράτος – επιτελικό και μη.
Θέλω να πω ότι καλές είναι οι συνεταιριστικές τράπεζες που κάποτε θα γίνουν. Καλή είναι η διαπίστωση πως το αγροτικό πρόβλημα είναι «πολυπαραγοντικό». Δεν διαφωνώ ότι «ένα πλαίσιο εφαρμογής που δεν δημιουργεί πρόσθετη πολυπλοκότητα» μπορεί να είναι και χρήσιμο. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: ας φτιάξουμε κανέναν δρόμο πριν η περιοχή ερημώσει εντελώς. Και μετά ας μιλήσουμε για συνεταιρισμούς. Οχι με την τωρινή υποκρισία.
