Συμβαίνει με πολλές εργασιακές τάξεις γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα. Αν δεν κάνουν κάτι δραστικό, ξέρουν καλά ότι δεν πρόκειται να ακουστούν! Αυτό συνέβαινε πάντα. Το κράτος ακούει μόνο ύστερα από ακραίες συνθήκες, ποτέ σε ήρεμες καταστάσεις.
Κι ο κόσμος τι κάνει; Συμπαραστέκεται μόνο όταν δεν θίγονται τα δικά του συμφέροντα! Αν του κλείσουν το μετρό, βρίζει. Αν δέσουν τα πλοία στα λιμάνια, πάλι βρίζει. Αν τα σκουπίδια σχηματίζουν βουνά, ξαναβρίζει. Αλλά κάθε κινητοποίηση έχει κόστος. Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν έχουμε μάθει να συζητάμε κι έτσι κατεβάζουμε ρολά. Και το κράτος δεν έχει μάθει ούτε να αφουγκράζεται ούτε να ακούει. Μπαίνει στην κουβέντα μόνο όταν τα πράγματα γίνονται ακραία κι ο κόσμος που υφίσταται τις κινητοποιήσεις έχει αγανακτήσει. Αυτό γίνεται δεκαετίες ολόκληρες.
Αυτή η παράγραφος γράφτηκε μία εβδομάδα πριν, όταν είχαν αρχίσει να ζεσταίνονται για τα καλά οι μηχανές των τρακτέρ κι ο αγώνας των αγροτών γινόταν πανελλήνιο θέμα σε καθημερινή βάση, και μάλιστα το κύριο θέμα της επικαιρότητας, επισκιάζοντας οποιοδήποτε άλλο.
Μία εβδομάδα μετά, η συμπαράσταση της «όλης κοινωνίας» – πέρα από κομματικά στρατόπεδα – δεν έχει την αρχική ζέση, αφού μπήκαν στην κουβέντα πολλοί αστερίσκοι με όσα έφερε η καθημερινότητα.
* Ηρθε ο χαμός στην Κρήτη με το… ξύλο και των γονέων, τους ματωμένους άνδρες των ΜΑΤ, το αναποδογυρισμένο περιπολικό, το κλείσιμο των αεροδρομίων. Οι εικόνες ήταν θλιβερές το δίχως άλλο.
* Ηρθε η κραυγή απόγνωσης των καρκινοπαθών, αφού, λόγω του κλεισίματος του αεροδρομίου του Ηρακλείου, ακυρώθηκαν ραντεβού είκοσι ογκολογικών ασθενών στο PET-SCAN του ΠΑΓΝΗ. Το ραδιοφάρμακο από την Αθήνα, το οποίο είχε προγραμματιστεί προ τριών μηνών, ήταν αδύνατο να μεταφερθεί.
* Ηρθε το κλάμα μιας ηλικιωμένης γυναίκας – και δεν ήταν η μόνη – που δεν μπόρεσε να περάσει τα μπλόκα για να πάει στον γιατρό ενώ είχε μεγάλη ανάγκη. Δεν της το επέτρεψαν.
* Ηρθε η ακύρωση εκατοντάδων αεροπορικών εισιτηρίων από ανθρώπους που είχαν προγραμματίσει τις δουλειές τους κι έτσι έχασαν σημαντικά ραντεβού. Και χρήμα βέβαια, αφού είχαν πληρώσει και ξενοδοχεία.
* Ηρθε η σκέψη – σε πολλούς – για το πόσο σωστό και δίκαιο είναι να κλείνουν τα πάντα οι διαμαρτυρόμενοι, αγνοώντας τους πάντες και προκαλώντας τεράστια προβλήματα στην αγορά. Οι εξαγωγείς προϊόντων στο εξωτερικό έχουν βρεθεί σε απόγνωση.
Οι επιπτώσεις από τα μπλόκα και τους αποκλεισμούς του 2016, του 2019, του 2023 και του 2024 ήταν τεράστιες και πολλοί έμποροι βρέθηκαν να μετρούν τα σπασμένα που δεν ήταν καθόλου λίγα.
Ναι, οι αγρότες – πάντα μιλάμε για τους καθαρούς και τίμιους, και όχι τα λαμόγια που έχουν τον τρόπο τους να πίνουν αίμα, προφανώς και των συναδέλφων τους – είναι θυμωμένοι, αγανακτισμένοι, απελπισμένοι. Και σε τέτοιες περιπτώσεις χάνονται και οι αντοχές και τα όρια και κανείς δεν (συν)υπολογίζει τίποτα. Ούτε εισαγγελείς, ούτε γραμματείς και φαρισαίους, ούτε τίποτα. Κι η εισαγγελική παραγγελία για «τη βεβαίωση εγκλημάτων όπως διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνίας, κατάληψη αεροδρομίων και λιμανιών, η πιθανότητα τέλεσης εγκλημάτων βίας κατά της ζωής και κατά υπαλλήλων, η πρόκληση απρόκλητων φθορών ξένης ιδιοκτησίας σε πράγματα κοινού οφέλους» δεν υπέστειλε τη σημαία του αγώνα τους.
Ομως υπάρχουν και τα «αλλά» κι αυτά μπορεί να τα μετρήσει ο καθένας.
Ναι, οι «μάχες» έχουν παράπλευρα θύματα, ναι, η επιβίωση είναι το πλέον ισχυρό κίνητρο, αλλά και η πίεση έχει τα όριά της, όρια που έχει σαφώς και ο υπόλοιπος κόσμος που παρακολουθεί. Κι ανάμεσά τους η γιαγιά που δεν μπορεί να πάει στο χωριό της.
Η κυβέρνηση ζητάει, μέρες τώρα, να οριστεί συντονιστική επιτροπή των αγροτών και διαβεβαιώνει ότι στην περίπτωση αυτή θα γίνει συνάντηση σε υψηλό επίπεδο. Λέει κάτι αυτό ή μήπως όχι;
Οπως και να ‘χει, ζητείται επειγόντως λογική, και μάλιστα απ’ όλες τις πλευρές. Μόνο τότε μπορεί να φύγουν οι αστερίσκοι που όλοι σκέφτονται.
