Oι αγρότες κατέληξαν σε συμφωνία με τον αερολιμενάρχη Ηρακλείου για την πραγματοποίηση πτήσεων. Και έτσι αποχώρησαν, μέχρι νεωτέρας, από την πίστα του αεροδρομίου, αφήνοντας μάλιστα στη μέση και έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Καλό σημάδι. Και αν μη τι άλλο, μας δείχνει ότι αν υπάρχει καλή, συναινετική διάθεση μεταξύ των θεσμικών οργάνων, η ομαλότητα εύκολα επιστρέφει. Στο πλαίσιο αυτό, οφείλουμε να αξιολογήσουμε αντιστοίχως τη στάση της Αστυνομίας που, ενώ δέχθηκε τις συνέπειες της αγροτικής δυσφορίας, δεν απάντησε με τη χρήση βίας. Σοφό και λογικό. Διότι ο άνδρας των ΜΑΤ γνωρίζει ότι ο εξαγριωμένος κύριος με τη μαγκούρα μπορεί να πεταχτεί μέχρι την καρότσα του 4Χ4, να αρπάξει ένα καλάσνικοφ και να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην αντιπαράθεση. Και αν μάλιστα τα πράγματα φτάσουν στα άκρα, δύναται να αναπτύξει και μία συστοιχία αντιαεροπορικών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παίζοντας το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με τους πιλότους που προσεγγίζουν το αεροδρόμιο.
Τέλος πάντων, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα βρεθεί μια κάποια λύση και θα κάνουν όλοι γιορτές χαρούμενοι. Δεν είμαι όμως βέβαιο αν θα μπορούμε να υποθέσουμε το ίδιο για όσα συμβούν ύστερα από δέκα ή και είκοσι χρόνια. Διότι οι αναδιαρθρώσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής θα φέρουν αλλαγές που, όπως φαίνεται, δεν περιμένει η ελληνική αγροτιά, ούτε έχει διάθεση να τις υιοθετήσει. Και γιατί να το κάνει; Την πίεσε καμιά κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες; Ελα όμως που οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών έχουν άλλα σχέδια. Ας πούμε να επιδοτήσουν περισσότερο τις βιολογικές καλλιέργειες και την οικολογική, περιβαλλοντικά ορθή γεωργία. Δηλαδή επιδοτήσεις όχι, γενικώς, για όποιον παράγει, αλλά για εκείνον που παράγει με φειδώ στους πόρους, σεβασμό στη φύση, την κλιματική αλλαγή και την αειφορία. Οι επιδοτήσεις θα αλλάξουν κατεύθυνση υπέρ της «πράσινης» και πιο ανταγωνιστικής παραγωγής.
Αυτή είναι μία δύσκολη συζήτηση που αποφεύγουμε να κάνουμε σε ευρεία κλίμακα. Και τη μεταθέτουμε για το μέλλον. Τότε, όμως, δεν θα είναι συζήτηση, αλλά άγριος καβγάς πάνω σε καμένη γη.
Λαμπάκια στο σκοτάδι
Το εορταστικό κιτς ξεφυτρώνει κάθε Δεκέμβρη σαν χριστουγεννιάτικος έρπητας σε όλες τις πόλεις της χώρας. Και οι δήμαρχοι, που ονειρεύονται μια μέρα να ανάψουν τα φώτα στο Ροκφέλερ Σέντερ, τα δίνουν όλα. Στήνουν πίστες, καλούν λαϊκοπόπ αστέρες, φωταγωγούν πλατείες. Να δεχθώ ότι κάποιο μεροκάματο βγαίνει στην καλλιτεχνική πιάτσα. Αλλά δεν μπορώ να μη σκέφτομαι ότι έστω ένα κομμάτι από όλο αυτό το χρήμα θα μπορούσε να προσφέρει κάτι καλύτερο από ένα τσιφτετέλι σε θερμοκρασία ψυγείου. Θα μπορούσε, ας πούμε, να ενισχύσει τους εκπαιδευτικούς που παιδεύονται στον τόπο όπου διορίστηκαν. Να πάνε σε κοινωνικούς σκοπούς με διάρκεια μεγαλύτερη από ένα σουξέ. Αλλά όχι. Προτιμούμε η χώρα ντύνεται με χιλιάδες λαμπάκια για να μη βλέπει τα σκοτάδια της.
Με αντίπαλο την κοινωνία
Παλιά θα ήταν πιο εύκολο για την κυβέρνηση. Θα έβγαινε ο εκπρόσωπος και θα άφηνε κανένα υπονοούμενο για δολιοφθορά της αντιπολίτευσης που επιδιώκει να ανακόψει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Τώρα όμως δεν υπάρχει αντιπολίτευση που να ασκεί, έστω και στο ελάχιστο, επιρροή στα μπλόκα. Θα περάσει ο Φάμελλος μια βόλτα, θα τους ακούσει, αλλά δεν έχει να τους πει κάτι, δεν μπορεί να τους αφήσει μία υπόσχεση. Δεν υπάρχει, δηλαδή, πολιτικό μέτωπο. Υπάρχουν κοινωνικά χαρακώματα. Οι αγρότες, οι οδηγοί ταξί, οι στρατιωτικοί. Ολοι τους στέκονται κάτω από μία ομπρέλα κοινωνικής δυσφορίας. Και έτσι, η κυβέρνηση αναζητώντας πολιτικό αντίπαλο για να δημιουργήσει συσπειρώσεις, βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που δεν τολμά (και δεν μπορεί) να εγκαλέσει για αδιαλλαξία και πολιτικές σκοπιμότητες. Θυμίζει κάποιον που θέτει σκληρά ερωτήματα προς τον εαυτό του, αλλά αδυνατεί να αρθρώσει μία απάντηση. Μόνο θυμίζει ότι η Ελλάδα είναι ιδανικός προορισμός για επενδύσεις. Αν δεν γελάσεις με αυτό, θα το βρεις εντελώς αμήχανο.
Ο star της ημέρας
Ο Fancy James είναι ο προσωπικός στυλίστας της Κίμπερλι. Αυτές τις μέρες επισκέπτεται την πελάτισσά του στην Αθήνα, του άρεσε η Θεσσαλονίκη και θέλει να μάθει ελληνικά για να βρει άνδρα από τον τόπο μας. Ο δε Τασούλας ανέλαβε την ίδια δουλειά για την πρέσβειρα. Ας βάλουν την Κίμπερλι να δει ταινίες με τη Βλαχοπούλου…
