Η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια, από τις πλουσιότερες του κόσμου. Αν δεν κάνω λάθος, συμπεριλαμβάνει μέσες-άκρες περί τις 200.000 λέξεις/λήμματα, και συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός, διότι η γλώσσα, όπως θα έλεγε και ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, είναι ένας «ζωντανός» οργανισμός ο οποίος διαρκώς ανανεώνεται και διευρύνεται. Αν και τα ελληνικά (όπως και πολλά άλλα) δεν ήταν ποτέ το «φόρτε» του προέδρου εξ εφέδρων Αλέξη, είμαι βέβαιος πως αν το είχε «βασανίσει» κάπως περισσότερο το πράγμα, όπως βέβαια και οι λογογράφοι του, ασφαλώς θα έβρισκε κάποιους άλλους όρους για να περιγράψει το αφήγημά του για το μέλλον. Για παράδειγμα: όταν αναφέρεσαι στην «αυτοοργάνωση», η σκέψη όλων τρέχει στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Οταν μιλάς για «επανίδρυση», κι αυτός ο όρος στο ΠΑΣΟΚ παραπέμπει. Κι όταν βέβαια κάνεις λόγο για «αλλαγή», με όλα τα συμπαρομαρτούντα, το μυαλό όλων στρέφεται στο «ΠΑΣΟΚ… ωραίες μέρες»!
Τούτων δοθέντων, και επειδή ήταν προφανής η προσπάθεια του Αλέξη του λεβέντη του καραμπουζουκλή, να αντιγράψει χυδαία και τόσο χοντροκομμένα το ΠΑΣΟΚ, θα ζητήσω εκ των προτέρων συγγνώμη για τη στιγμιαία αθυροστομία μου, αλλά σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, όπως η δική του, η λαϊκή σοφία έχει καθιερώσει το γνωστό «τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν κι επιδέξιους κώλους». Με το συμπάθιο κιόλας…
Καθότι ούτε Ανδρέας θα γίνεις ποτέ, αρχηγέ – ΠΟΤΕ όμως – ούτε κι αυτό που θα πλασάρεις ως κόμμα, θα γίνει ποτέ ΠΑΣΟΚ. Ξεκάθαρα πράγματα…
(Και το κοινό: αυτά τα συνθήματα όπως το «να τος, να τος, ο πρωθυπουργός» και το «ε-ε-έρχεται», τι τα θέλανε; Τόσο παρωχημένα, για τον Τσίπρα ειδικά…)
«Εσείς, στον εξώστη»
Νομίζω πως δεν αντέχει ερμηνειών, ούτε και σοβαρής κριτικής φυσικά, το θέαμα των συριζαίων και των νεαριτών, να βρίσκονται παραπεταμένοι σε έναν εξώστη του «Παλλάς», κατά την προχθεσινή εκδήλωση. Ολα έγιναν με εντολή Τσίπρα, και είναι χαρακτηριστική η σκηνή που μου μετέφερε χθες συριζαίος φίλος μου, ο οποίος βρέθηκε στην εκδήλωση στο «Παλλάς»: με πρώην υπουργό, και νυν βουλευτή, που διασχίζει την αίθουσα καμαρωτός-καμαρωτός, φτάνει στην πρώτη σειρά, διαβάζει τα χαρτιά με τα ονόματα, δεν βλέπει το δικό του, ρίχνει και μια ματιά στη δεύτερη, δεν το βλέπει ούτε εκεί, και ακολουθεί ο εξής διάλογος, με κάποιον που είναι επιφορτισμένος με την ταξιθεσία:
– Μπορείτε να μου βρείτε τη θέση μου, διότι δεν βλέπω το όνομά μου.
– Εσείς δεν είστε εδώ.
– Συγγνώμη και πού είμαι, δηλαδή; Πού πρέπει να καθίσω;
– Εσείς στον εξώστη, θα σας βοηθήσουν οι συνάδελφοι που είναι πάνω.
Ο δικός μου, μου είπε, ότι ο άλλος, δεν έκανε κανένα σχόλιο, έσκυψε το κεφάλι, και βγήκε έξω. Λίγη ώρα αργότερα, τον είδε να παίρνει θέση στον εξώστη, στον οποίο έπειτα από λίγο κάθισαν ο Φάμελλος, με τον Χαρίτση και την Ολγα Γεροβασίλη. Προφανώς αμφιταλαντεύτηκε να σηκωθεί να φύγει, αλλά έπειτα που είδε και τους άλλους «σαν κι αυτόν», να ανεβαίνουν στο θεωρείο-γαλαρία, αποφάσισε να παραμείνει στην εκδήλωση.
Μιλάμε για ξεφτιλίκια, αλλά δεν τους φταίει κανείς. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να τους δείξει ότι δεν τους θέλει μαζί του;
Στην αντίθετη πλευρά
Με όσα συνέβησαν με τους αρχηγούς και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΕΑΡ, που ο εξ εφέδρων πρόεδρος Τσίπρας τους εξαπέστειλε στη γαλαρία των θεωρείων, να τον κοιτάζουν με τα κιάλια, προφανέστατα δικαιώνεται ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης ο οποίος ακολούθησε το δόγμα «δεν… που δεν.., δεν πας για ψάρεμα;». Και πήγε προφανώς για ψάρεμα, αν κρίνει κανείς από κάτι φωτογραφίες με θάλασσες της Κρήτης που δημοσίευσε στη σελίδα του στο Facebook – αντί σχολίου για την απουσία του από την εκδήλωση. Βεβαίως αυτό δεν άρεσε καθόλου στους οπαδούς του, οι οποίοι τον ήθελαν εκεί, αλλά επειδή δεν είναι πολύ εύκολο να αναζητήσεις μεταξύ τους, εύστροφους περί τα πολιτικά, ελάχιστοι φαίνεται να κατάλαβαν ότι το «πολλά βαρύ και όχι» ίνδαλμά τους, αρχίζει πλέον την προεργασία για τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας υποψιασμένος μόνο, του γράφει «πάρε τη σφραγίδα», αλλά υποθέτω ότι και χωρίς αυτή την παρότρυνση, θα το επιχειρήσει. Οταν όλοι οι υπόλοιποι της προχθεσινής «γαλαρίας» θα οδεύουν γονυπετείς προς τον Τσίπρα, αυτός θα τραβήξει προς την αντίθετη πλευρά. Και να δεις που θα δικαιωθεί, στο τέλος της ημέρας. Δεν τον φοβάμαι, θα τα καταφέρει…
Ο διμέτωπος της Χαριλάου Τρικούπη
Και ένα πολιτικό σχόλιο έτσι όπως μου προέκυψε μετά την επανεμφάνιση του ίδιου γνωστού μας Τσίπρα στο προσκήνιο και την αντίδραση-σχολιασμό του Κυρ. Μητσοτάκη για την επανάκαμψη του «πελατάκου» του: είναι φανερό, ότι αυτό που με επιμέλεια στήθηκε εδώ και μήνες, ήτοι μια επανάληψη του σκηνικού των εκλογών του 2019 και του 2023, είναι πλέον μια πραγματικότητα. Ο πρόεδρος Κυριάκος το δούλεψε πολύ, να έχει ως αντίπαλό του, κάποιον που κέρδισε σε πέντε-έξι εκλογικές αναμετρήσεις, και στην τελευταία, τo 2023, τον ξετίναξε. Ο άλλος, που λογικά θα έπρεπε να περιμένει τέσσερα-πέντε χρόνια, μετά την τελευταία του εκλογική συντριβή, ώστε να ξεχαστούν όλα, «τσίμπησε». Και όχι μόνο «τσίμπησε», αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να στηρίξει με τη στάση του το δίλημμα που από καιρό καλλιεργεί η κυβέρνηση, ήτοι το κλασικό «Μητσοτάκης ή χάος». Με όσα δε, ανέφερε κατά την ομιλία του στο «Παλλάς», έπεισε και τους πλέον δύσπιστους, ότι ο πραγματικός του στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ, και η προσπάθεια που κάνει, να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να δώσει μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Για μένα, τώρα πια, το μεγάλο πρόβλημα το έχει το ΠΑΣΟΚ: που πρέπει να αποδυθεί έναν διμέτωπο αγώνα. Κατά κυβέρνησης και «κόμματος» Τσίπρα. Δεν το λες και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου…
Ψαρεύοντας στην ίδια δεξαμενή
Στο μεταξύ, εκεί που όλοι είχαμε αποκοιμηθεί με τον εξ εφέδρων πρόεδρο Τσίπρα, το βιβλίο του, την αντίδραση της κυβέρνησης και τα ρέστα, να σου η «πρόεδρος» Καρυστιανού, να υπενθυμίζει ότι είναι παρούσα, και έχει πολιτικές ανησυχίες. Με ανάρτησή της τάχθηκε υπέρ των κινητοποιήσεων των αγροτών, επιτέθηκε σε κυβέρνηση και (φυσικά) αντιπολίτευση, και ουσιαστικά έκανε πολιτική παρέμβαση. Είναι τυχαίο ότι το έκανε μία ημέρα μετά την «πρεμιέρα» Τσίπρα στο «Παλλάς»; Καθόλου, θα σημειώσω. Αντιθέτως. Δείχνει την πρόθεσή της, να τον κοντράρει στα ίσα! Διαβλέποντας ότι ο άλλος, ετοιμάζεται, και επειδή καταλαβαίνει (αν όχι αυτή, οι γύρω της) ότι με τον Τσίπρα, στην ίδια δεξαμενή θα ψαρέψουν, αυτή των «νεοαγανακτισμένων», σου λέει, κάτσε ρε φίλε, δεν θα μας πάρεις και την μπουκιά από το στόμα. Το ζητούμενο τώρα, είναι ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση.
Κι αυτά όλα, χωρίς Καραχάλιο δίπλα της. Ο Νικόλας πλακώνεται στα «μαρμαρένια αλώνια» των ΜΜΕ, με τον Κασσελάκη, και απ’ όσα άκουσα χθες από τον ίδιο, η μάχη θα είναι εξοντωτική. Χθες ας πούμε αποκάλυψε ότι ο πατέρας Κασσελάκης υπήρξε χορηγός στο ΚΠΕΕ, το think tank που είχε ιδρύσει ο Κων. Μητσοτάκης, και εξ αυτού του λόγου – ισχυρίζεται ο Καραχάλιος – ο πρόεδρος Στέφανος διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Κυριάκο.
Μύλος…
