Έχοντας κάνει ένα πολύ δύσκολο ταξίδι που κατέληξε σε ένα παρολίγον ναυάγιο το πλοίο «Γκράνμα» στις 2 Δεκεμβρίου έφτασε στην Κούβα. Μετέφερε τον Φιντέλ Κάστρο, τον αδερφό του Φιντέλ, Ραούλ, τον Τσε Γκεβάρα και 80 μέλη του Κινήματος της «26ης Ιουλίου» οι οποίοι αποβιβάστηκαν στις ακτές της Κούβας. Ήταν ένα πλοίο που κατασκευάστηκε το 1943 και είχε μήκος 13,25μέτρα. Πήρε το όνομά του από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του, τον Αμερικανό Ρόμπερτ Έρικσον, για να τιμήσει τη γιαγιά του. Αν και επίσημα η χωρητικότητα του Γκράνμα δεν ξεπερνούσε τα 20 άτομα, σε αυτή την αποστολή κατάφεραν να χωρέσουν 82, στην πλειοψηφία τους Κουβανοί. Εξαίρεση ήταν ο Ιταλός Τζίνο Ντόνε, ο Μεξικανός Γκιγιέν, ο Δομινικανός Ραμόν Μέχιας και ο Αργεντίνος γιατρός της αποστολής, Ερνέστο Γκεβάρα.
Το Γκράνμα σαλπάρησε για ένα πολύ δύσκολο ταξίδι τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου του 1956 από το λιμάνι του Τούξπαν του Μεξικού. Το αρχικό σχέδιο έλεγε πως η άφιξη του στην Κούβα θα πραγματοποιούταν σε συντονισμό με κινητοποιήσεις άλλων μελών του κινήματος της 26ης Ιουλίου που βρίσκονταν στο νησί. Όμως αυτό δεν έγινε εφικτό.
Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ανάγκασαν το «Γκράνμα» να προσαράξει στην ακτή Λας Κολοράδας. Ήταν μια βαλτώδης περιοχή που δυσκόλεψε πολύ τις προσπάθειες των μελών του πληρώματος και αφού αποβιβάστηκαν δεν πέρασαν παρά μόνο μερικές ημέρες για να πέσουν σε ενέδρα του στρατού. Μόλις 22 μαχητές διασώθηκαν. Απ’ αυτούς, οι 10 πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι υπόλοιποι 12 κατάφεραν να διαφύγουν και να καταφύγουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Οι αποφασισμένοι επαναστάτες κατάφεραν να ανασυνταχθούν, στο νότιο μέρος του νησιού, δημιουργώντας τον πρώτο πυρήνα του αντάρτικου στρατού.
Στην εξουσία βρισκόταν ο Φουλχένσιο Μπατίστα. Κουβανός στρατηγός, Πρόεδρος και δικτάτορας με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Τα καθεστωτικά στρατεύματα με την στήριξη των ΗΠΑ σε πολεμικό υλικό και τεχνογνωσία, εξαπέλυσαν πλήθος επιθέσεων εναντίον των ανταρτών. Όμως η στήριξη του λαού στην επαρχία γιγάντωσε το κίνημα. Εργάτες και χωρικοί ενίσχυσαν το ένοπλο τμήμα των ανταρτών καταφέρνοντας σημαντικά χτυπήματα ενώ, από την άλλη πλευρά, δημιουργήθηκε το εθνικό δημοκρατικό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, που απαρτιζόταν από το Επαναστατικό Δημοκρατικό «Κίνημα της 26ης Ιουλίου» (είχε τον ηγετικό ρόλο στο συνασπισμό), το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας και το Επαναστατικό Διευθυντήριο της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της 13ης Μαρτίου.
Το σθένος των χωρικών χάριζε νίκες εναντίον του στρατού του Μπατίστα. Στις 29 Δεκεμβρίου 1958, οι αντάρτες, με επικεφαλής τον Γκεβάρα και τον Καμίλο Σιενφουέγκος, καταλαμβάνουν τη Σάντα Κλάρα ελευθερώνοντας έτσι τον δρόμο για την Αβάνα. Ήταν 31 Δεκεμβρίου του 1958 όταν έγινε πια αντιληπτό ότι δεν υπήρχε καμιά ελπίδα να εμποδιστεί η προέλαση των επαναστατών προς την Αβάνα. Φάλαγγες ανταρτών με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη είχαν κυκλώσει την πρωτεύουσα. Ανταρτικές δυνάμεις υπό τον Ραούλ Κάστρο είχαν τον έλεγχο της επαρχία του Οριέντε. Ο Μπατίστα εγκαταλείπει την Αβάνα, με προορισμό τον Άγιο Δομήνικο μαζί με 300 εκατομμύρια δολάρια από τα δημόσια ταμεία της χώρας, και Πρωτοχρονιά του 1959 ο Επαναστατικός Στρατός μπήκε στην Αβάνα. Μετά από μόλις 8 μέρες ο Φιντέλ Κάστρο βρίσκεται στην Κουβανική πρωτεύουσα. Η εξουσία πέρασε στα χέρια της Προσωρινής κυβέρνησης, στην οποία μετείχαν και δεξιοί αστοί ηγέτες αντίθετοι όμως με μια προοδευτικότερη εξέλιξη. Στην ύπαιθρο, ωστόσο, η εξουσία βρισκόταν ουσιαστικά στα χέρια του Επαναστατικού Στρατού και των επαναστατών ηγετών του, με επικεφαλής τον Φ. Κάστρο. Μετά την απομάκρυνση των αντεπαναστατικών στοιχείων από την κυβέρνηση, το Φλεβάρη, αρχηγός της Επαναστατικής Κυβέρνησης έγινε ο Φ. Κάστρο.
Το όνομα “Granma” είναι επίσης το όνομα της επίσημης εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, η οποία πήρε το όνομά της από το ιστορικό γιοτ. Σήμερα, το Γκράνμα εκτίθεται στο Μουσείο της Επανάστασης της Αβάνας.
