«Καλύτερα να μένεις σιωπηλός και οι άλλοι να σε παίρνουν για βλάκα, παρά να ανοίγεις το στόμα σου και να τους επιβεβαιώνεις». Αλλοι αποδίδουν το απόφθεγμα στον Αβραάμ Λίνκολν, άλλοι στον Μαρκ Τουέιν. Δεν έχει σημασία η πατρότητά του· σημασία έχει ότι το συγκεκριμένο απόφθεγμα έπρεπε να υπάρχει οπωσδήποτε ως προμετωπίδα στα «Απομνημονεύματα Καραμήτρου», διότι αυτές οι είκοσι δύο λέξεις συμπυκνώνουν ολόκληρο το βιβλίο. Καλό θα είναι στην επόμενη έκδοση να περιληφθεί.
Αυτά τα ολίγα και υπόσχομαι να μην επανέλθω στο βιβλίο. Αρκετά φουρκίστηκα, επιστρέφοντας στη χειρότερη δεκαετία της ζωής μου…
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Πρώτη φορά, έπειτα από μια σωρεία γκάφες, ο Νίκος Ανδρουλάκης πήρε μια εύστοχη πρωτοβουλία. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας εις βάρος των γυναικών, αντί για την καθιερωμένη ανακοίνωση, που κανείς δεν κάθεται να διαβάσει, προτίμησε να πάει αυτοπροσώπως στο μνημείο της δολοφονηθείσας Κυριακής Γρίβα και να αφήσει εκεί ένα λουλούδι. Αυτό ήταν μια έξυπνη κίνηση εκ μέρους του, επειδή έδωσε πρόσωπο και μορφή στο πρόβλημα, καθώς οι περισσότεροι θυμόμαστε την περίπτωση του άτυχου κοριτσιού, που σφαγιάστηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων από έναν λεχρίτη ο οποίος τη θεωρούσε ιδιοκτησία του. Από εκεί και πέρα, όμως, η δήλωσή του ήταν… πασοκαρία.
Συγκεκριμένα, για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο τρόπος με τον οποίο δολοφονήθηκε η Κυριακή Γρίβα «αποκάλυψε τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού». Κάνει λάθος, ο κρατικός μηχανισμός ήταν εκεί, τα στελέχη του ήταν εκείνα που με την αδιαφορία τους οδήγησαν την Κυριακή στον θάνατο. Η ευθύνη ήταν του φρουρού, του τηλεφωνητή, του αξιωματικού υπηρεσίας και του επιθεωρητή που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο τμήμα. Η γαϊδουρινή αναισθησία που επέδειξαν αυτά τα πρόσωπα είναι ζήτημα ατομικής ευθύνης και προσωπικής αρετής του καθενός εξ αυτών, δεν είναι ζήτημα αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να επιβληθεί. Η χαλάρωση του κρατικού μηχανισμού και η αντίληψη ότι το κράτος υπάρχει κατ’ αρχάς για να βολεύονται οι υπάλληλοί του είναι αποκλειστικά και εξ ολοκλήρου έργο ΠΑΣΟΚ. Ο Παπανδρέου κατέστρεψε ό,τι υπήρχε από κράτος, προκειμένου να φτιάξει μια εκλογική βάση ικανοποιημένων ψηφοφόρων. Το ΠΑΣΟΚ με τις πολιτικές του λαϊκισμού εδραίωσε την αντίληψη ότι το άτομο είναι ανεύθυνο και ότι για όλη την ευθύνη την έχει ένα απρόσωπο κράτος. Εν ολίγοις, η νοοτροπία που συνοψίζεται στην καθιερωμένη επωδό «πού είναι το κράτος;».
ΔΕΣΜΟΙ
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη συναντήθηκε με την ομόλογό της του Μαυροβουνίου, Ταμάρα Βούγιοβιτς και έκανε την περίεργη δήλωση ότι «την Ελλάδα και το Μαυροβούνιο, εκτός από τους πολιτικούς, μας συνδέουν στενοί ιστορικοί και πολιτιστικοί δεσμοί». Συγχωρήστε μου την αναίδεια να τολμώ να αμφισβητήσω την υπουργό μας, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί που δεν τους ξέρουμε και οι οποίοι είναι μάλιστα στενοί; Το Μαυροβούνιο για μία δραστηριότητα μόνο είναι γνωστό, μετά το τέλος της πειρατείας στη Μεσόγειο: για τη μαφία του, που ειδικεύεται στα τσιγάρα και τα όπλα κυρίως. Η δική μας μαφία όμως δραστηριοποιείται κυρίως στο λαθρεμπόριο καυσίμων. Πέραν αυτού, το Μαυροβούνιο είναι σαν να μην υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για τους δεσμούς που αναφέρει η υπουργός.
ΡΩΜΗ
Ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης ακολουθεί τα βήματα της Mary Beard και παρουσιάζει αύριο το βιβλίο για την αρχαία Ρώμη. Αν δεν πρόκειται για επανέκδοση, η απορία μου είναι πότε βρήκε τον χρόνο ο αθεόφοβος να το γράψει; Αλλά και πότε βρήκε τον χρόνο να διαβάσει τη σύγχρονη βιβλιογραφία; Μάλλον θα έχει το χάρισμα του Νιλ Φέργκιουσον, ο οποίος μπορεί να διαβάζει ένα βιβλίο σε μία μέρα. Παρ’ όλα αυτά, πού βρήκε τον χρόνο;
ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ
Ο Νίκος «13-0» Παππάς του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται να προσκολληθεί στο σχήμα που ετοιμάζει ο Αλέξης Καραμήτρος. Λογικό είναι, γιατί διαφορετικά θα πρέπει να ψάχνει για δουλειά στα 50 του και μάλλον δεν πρόκειται να βρει, με τον ίδιο μισθό τουλάχιστον. Δηλώνει, λοιπόν, «περήφανος γι’ αυτόν τον διαγωνισμό». Εννοεί τον διαγωνισμό για τον οποίον καταδικάστηκε από τη Δικαιοσύνη με 13-0. Τι να κάνει όμως κι αυτός ο κακομοίρης; Πρέπει να ζήσει κι άλλη δουλειά δεν ξέρει να κάνει.
