Αίγυπτος – Περίπου 4.500 χρόνια μετά την κατασκευή της, επιστήμονες εκτιμούν ότι εντόπισαν ίχνη μιας κρυφής εισόδου στην ιστορική Πυραμίδα του Μυκερίνου. Το μνημείο, που ανεγέρθηκε γύρω στο 2510 π.Χ. και έχει ύψος σχεδόν 60 μέτρα, είναι η μικρότερη από τις τρεις κύριες πυραμίδες του φημισμένου συμπλέγματος της Γκίζας. Κατασκευάστηκε ως τάφος του βασιλιά Μυκερίνου, μονάρχη της Τέταρτης Δυναστείας, του οποίου η σαρκοφάγος χάθηκε μυστηριωδώς.
Ερευνητές από την Αίγυπτο και τη Γερμανία χρησιμοποίησαν προηγμένες τεχνολογίες σάρωσης για να εξετάσουν το εσωτερικό της πυραμίδας πίσω από τα ιστορικά γρανιτένια μπλοκ. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, εντοπίστηκαν δύο κρυφές κοιλότητες γεμάτες αέρα, που υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας άγνωστης έως σήμερα εισόδου.
Ο καθηγητής Μη Καταστροφικών Δοκιμών στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, Κρίστιαν Γκρόσε, χαρακτήρισε την ανακάλυψη «σημαντικό εύρημα στην Γκίζα». Όπως εξήγησε, «η μεθοδολογία δοκιμών που αναπτύξαμε επιτρέπει πολύ ακριβή συμπεράσματα σχετικά με τη δομή του εσωτερικού της πυραμίδας». Πρόσθεσε επίσης ότι «η υπόθεση ύπαρξης μιας δεύτερης εισόδου είναι εξαιρετικά εύλογη και τα αποτελέσματα μας φέρνουν ένα μεγάλο βήμα πιο κοντά στην επιβεβαίωσή της».
Η κύρια είσοδος της πυραμίδας βρίσκεται στη βόρεια πλευρά, ωστόσο οι ειδικοί θεωρούν πιθανό ότι η δεύτερη είσοδος βρίσκεται στην ανατολική πλευρά, η οποία αντικρίζει τον ποταμό Νείλο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια ορθογώνια περιοχή ύψους τεσσάρων μέτρων και πλάτους έξι μέτρων κοντά στο έδαφος.
Η δεύτερη είσοδος που ξεχάστηκε
Τα γρανιτένια μπλοκ στην ανατολική όψη εμφανίζονται «ασυνήθιστα λεία», σαν να είχαν γυαλιστεί με επιμέλεια πριν από χιλιετίες. Παρόμοια λεία πέτρα υπάρχει και στην κύρια είσοδο της βόρειας πλευράς, γεγονός που ενισχύει την υπόθεση ύπαρξης δεύτερης εισόδου, η οποία με το πέρασμα του χρόνου ξεχάστηκε, σύμφωνα με τη Daily Mail.
Ο ανεξάρτητος ερευνητής Στέιν φαν ντεν Χόβεν είχε διατυπώσει πρώτος το 2019 τη θεωρία για πιθανή πρόσθετη είσοδο, όμως έως πρόσφατα παρέμενε υποθετική. Οι ειδικοί του Πανεπιστημίου του Καΐρου και του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου χρησιμοποίησαν «μη επεμβατικές» τεχνικές, όπως ραντάρ, υπερήχους και ηλεκτρική τομογραφία αντίστασης (ERT), για να διερευνήσουν το εσωτερικό της πυραμίδας χωρίς να μετακινήσουν τα αρχαία μπλοκ.
Οι επιστήμονες εντόπισαν δύο αεροπληρείς κοιλότητες διαφορετικών μεγεθών και σε διαφορετικά ύψη. Η πρώτη βρίσκεται σε βάθος 1,4 μέτρου, με διαστάσεις 1 μέτρο ύψος και 1,5 μέτρο πλάτος, ενώ η δεύτερη σε βάθος 1,13 μέτρου, με διαστάσεις 0,9 επί 0,7 μέτρα. Αν και η διάταξή τους παραμένει αινιγματική, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι «μπορεί να στηρίζει την υπόθεση ύπαρξης δεύτερης εισόδου».
Περάσματα που δεν έχει δει ο άνθρωπος
Η ερευνητική ομάδα επισημαίνει ότι κάθε τεχνική έχει περιορισμούς, ωστόσο ο συνδυασμός τους προσφέρει αξιόπιστα αποτελέσματα. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν στους θαλάμους ταφής και τους διαδρόμους της Πυραμίδας του Μυκερίνου, όμως η πιθανή ύπαρξη δεύτερης εισόδου στην ανατολική πλευρά υποδηλώνει ότι ίσως υπάρχουν ακόμη άγνωστοι χώροι ή περάσματα που δεν έχει δει ποτέ άνθρωπος.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι η ερμηνεία των ανωμαλιών πρέπει να «συζητηθεί μεταξύ των αιγυπτιολόγων» πριν εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα. Επισημαίνουν επίσης ότι είναι «δύσκολο να προσδιοριστεί πόσο βαθιά εκτείνονται οι ανωμαλίες στο εσωτερικό της πυραμίδας», λόγω των ορίων διείσδυσης των χρησιμοποιούμενων μεθόδων.
Ένα μνημείο που εξακολουθεί να κρύβει μυστικά
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό NDT & E International, αποτελεί την πρώτη φορά που εντοπίζονται δομικές ανωμαλίες πίσω από την ανατολική πρόσοψη της Πυραμίδας του Μυκερίνου. Πιστεύεται ότι η πυραμίδα κατασκευάστηκε για τον βασιλιά Μυκερίνο, ο οποίος πέθανε νέος το 2503 π.Χ. για άγνωστους λόγους.
Η σαρκοφάγος του χάθηκε πριν από περίπου 200 χρόνια, όταν το πλοίο Beatrice, που τη μετέφερε προς το Βρετανικό Μουσείο, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς μετά τον απόπλου του από τη Μάλτα το 1838.
Το σύμπλεγμα της Γκίζας, δυτικά του Καΐρου, περιλαμβάνει τις πυραμίδες του Χέοπα, του Χεφρήνου και του Μυκερίνου, καθώς και τη Μεγάλη Σφίγγα. Όλα τα μνημεία αυτά εξακολουθούν να περιβάλλονται από μυστήριο, τόσο για τις μεθόδους κατασκευής τους όσο και για τον ακριβή σκοπό τους, που παραμένει αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης.
