Η ιστορία του Γιάννη Αβραμίδη είναι κινηματογραφική, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η δύναμη της θέλησης μπορεί να ξεπεράσει κάθε όριο.
Φοιτητής του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην δεκαθλητής, ο Γιάννης είδε τη ζωή του να αλλάζει το 2019, όταν σε ηλικία 17 ετών τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια προπόνησης στο άλμα επί κοντώ.
Έξι χρόνια μετά, ο ίδιος νέος επιστρέφει δυναμικά, αυτή τη φορά στο Frame Running, το άθλημα, που επιτρέπει σε άτομα με κινητικές αναπηρίες να τρέχουν με τη βοήθεια ειδικού τρίτροχου πλαισίου.
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που έγινε στο Νέο Δελχί, ο Γιάννης Αβραμίδης κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 100 μέτρα της κατηγορίας Τ71 με χρόνο 25.25, φέρνοντας το πρώτο μετάλλιο για την ελληνική αποστολή.
Η πορεία του συγκινεί και εμπνέει, γιατί ο Γιάννης δεν σταμάτησε να κυνηγά τα όνειρά του, απλώς βρήκε έναν νέο δρόμο για να τα φτάσει.
Και σε αυτόν τον δρόμο, δεν έτρεξε μόνο για τον εαυτό του. Έτρεξε για όλους όσοι πίστεψαν ότι δεν μπορούν.
Και απέδειξε, ξανά, πως η πραγματική νίκη δεν είναι στον τερματισμό, είναι στο να μην τα παρατάς ποτέ.
Ο ίδιος ο Γιάννης Αβραμίδης, μαζί με τη μητέρα του, Βαΐα Θεοδωράκη και τον προπονητή του, Δημήτρη Τσιφτσόγλου μίλησαν στην εκπομπή «Με Αποφασιστικότητα» της ΕΡΤ3.
«Έχουμε χωρίσει τη ζωή μας στη ‘ζωή μετά το ατύχημα του Γιάννη’ και ‘στη ζωή πριν’. Τόσο καταλυτικό ήταν αυτό, που συνέβη στον Γιάννη και στην οικογένειά μας. Δεν ήταν απλά δύσκολο, ήταν ακατόρθωτο», ανέφερε η μητέρα του και αναφέρθηκε στην εγκληματική αμέλεια, που στοίχισε στο παιδί της…
Χαρακτήρισε «πολυδιάστατο» αυτό, που συνέβη στο παιδί της και συνολικά σε όλη την οικογένεια. «Είναι θέμα κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό γιατί ο Γιάννης χτύπησε μέσα κρατικό προπονητικό στάδιο και τρέχαμε μόνοι μας… Περνούσαμε πολύ δύσκολα. Άφησα τα δύο μικρότερα κορίτσια μου και τον σύζυγο για να είμαι δίπλα στον Γιάννη. Η οικογένεια μοιράστηκε για να έχουμε τώρα αυτό το αποτέλεσμα», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο προπονητής του Γιάννη Αβραμίδη, Δημήτρης Τσιφτσόγλου από την πλευρά του, αναφέρθηκε στη γνωριμία με την οικογένεια και στη σκληρή προπόνηση του νεαρού αθλητή. Σχετικά με την επιλογή του αθλήματος, που του τελικά του ταίριαξε, είπε: «Κάναμε αναζήτηση στο εξωτερικό, τα δοκίμασε. Εκείνη ήταν μία στιγμή, που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου, δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ούτε εγώ ούτε ο Γιάννης. Όταν δοκιμάσαμε το ποδήλατο στους -2 βαθμούς, του έβαλα καρφιά (αθλητικά υποδήματα για αθλητές στίβου) μετά από πέντε χρόνια, ανέβηκε στο ποδήλατο, ξεκίνησε, έκανε για λίγο και με το που γύρισε μου είπε: ‘Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ. Ξαναγεννήθηκα’».
www.ertnews.gr
