Οι ταινίες που παρακολουθούν οι θεατές στις αίθουσες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μοιάζουν με τα πιάτα που έχουν περάσει από το στάδιο της Έρευνας και Ανάπτυξης (R&D), μπαίνουν στο μενού ενός εστιατορίου και τελικά σερβίρονται στο κοινό. Αντίστοιχα, το υλικό που κυκλοφορεί στην Αγορά του Φεστιβάλ είναι η πρώτη ύλη, το «πίσω μέρος της κουζίνας», όπου όλα βρίσκονται ακόμη σε στάδιο προετοιμασίας.
Με αυτούς τους «μαγειρικούς όρους» επιχείρησε να περιγράψει την εμπειρία του από την Αγορά ο φετινός ambassador της, ο σεφ Σωτήρης Κοντιζάς. Σε μια χαλαρή συνάντηση γνωριμίας με δημοσιογράφους, στο «Δωμάτιο με θέα» του Ολύμπιον, μίλησε για όσα είδε και ένιωσε στο Φεστιβάλ, για τη σχέση του με τη Θεσσαλονίκη, για τις ταινίες που πρόλαβε να παρακολουθήσει, αλλά και -φυσικά- για το φαγητό.
«Χθες, στο Crossroads, όπου παρουσιάζονται τα σχέδια ταινιών, που μερικές φορές είναι απλώς ιδέες στο χαρτί, είδα στα μάτια των δημιουργών λίγη παραπάνω αγωνία. Σήμερα, στο Works in Progress, τα πρόσωπα είχαν περισσότερα χαμόγελα και αισιοδοξία. Όσο πλησιάζει κανείς στην ολοκλήρωση μιας ταινίας, μένουν μόνο τα τελευταία …100 μέτρα, κι αυτό αλλάζει τελείως την ενέργεια», είπε χαρακτηριστικά, μεταφέροντας τη «γεύση» του από τις πρώτες του επαφές με την Αγορά.
Πριν δεχτεί την πρόταση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Ορέστη Ανδρεαδάκη να αναλάβει τη θέση του ambassador στην 66η διοργάνωση, ο Κοντιζάς παραδέχτηκε ότι δεν γνώριζε τι ακριβώς είναι η Αγορά, όπως άλλωστε ούτε πολλοί άνθρωποι από το χώρο του κινηματογράφου μέχρι πριν λίγα χρόνια. Όπως εξήγησε ο κ. Ανδρεαδάκης, ο θεσμός του ambassador καθιερώθηκε ώστε η Αγορά να γίνει πιο ορατή στο ευρύ κοινό. «Αν και αποτελεί ένα κλειστό κομμάτι του Φεστιβάλ, που αφορά κυρίως επαγγελματίες, θέλουμε ο κόσμος να γνωρίζει τι συμβαίνει εκεί», τόνισε ο κ. Ανδρεαδάκης. «Η Αγορά καλύπτει περίπου το 30% των εργασιών και του προϋπολογισμού του Φεστιβάλ. Εκεί επεξεργαζόμαστε σενάρια και ταινίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, βοηθάμε τους δημιουργούς να βρουν συμπαραγωγούς, να βελτιώσουν τα σενάριά τους, τους δίνουμε εργαλεία, κάνουμε masterclasses, workshops και ταξίδια σε διεθνή φεστιβάλ για εκπαίδευση και προώθηση», σημείωσε.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πρόσθεσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής, επιλέγεται κάθε χρόνο ένα πρόσωπο από διαφορετικό χώρο της τέχνης ή της δημόσιας ζωής, ώστε να επικοινωνήσει τη δουλειά της Αγοράς προς τα έξω. Μεταξύ των προηγούμενων ambassadors υπήρξαν η Χάρις Αλεξίου, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Γιώργος Καπουτζίδης, η Βικτώρια Χίσλοπ και ο Φώτης Σεργουλόπουλος.
Ο Σωτήρης Κοντιζάς θυμήθηκε ότι αρχικά δέχτηκε την πρόσκληση του Ανδρεαδάκη από καθαρή περιέργεια: «Μεγάλωσα βλέποντας τον Ορέστη να λέει “Καλή προβολή” στο Mega πριν από κάθε ταινία. Ήθελα να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι ambassador της Αγοράς. Κι αφού μου το εξήγησε, τον ρώτησα: “Είστε σίγουροι ότι είμαι το κατάλληλο άτομο; Το παίρνετε πάνω σας;”», είπε γελώντας. «Τουλάχιστον υποσχέθηκα να βάλω τα δυνατά μου και να βοηθήσω όσο μπορώ», συμπλήρωσε.
Αν έπρεπε να δώσει μια συμβουλή στον επόμενο ambassador, θα έλεγε: «Να πας. Εγώ πέρασα πάρα πολύ καλά. Άσε τους άλλους να κρίνουν αν είσαι ο κατάλληλος ή όχι».
Το ξύλινο μέτρο, το κοινό στοιχείο μαγειρικής – σινεμά και ο χοντροκομμένος πατσάς
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, δεν πέρασε απαρατήρητο το ξύλινο, σπαστό μέτρο που κρατούσε στα χέρια του ο σεφ: ένα παράξενο αντικείμενο, ξένο και ως προς τη μαγειρική όσο και ως προς τον κινηματογράφο. «Το κουβαλάω τους τελευταίους μήνες μαζί μου, γιατί έχω μάστορες τόσο στο σπίτι όσο και στο μαγαζί και βολεύει όταν μου τηλεφωνούν και με ρωτούν κάτι για μία διάσταση να έχω την εικόνα», είπε αρχικά για να προσθέσει ότι λειτουργεί και ως αγχολυτικό.
Ο Κοντιζάς θεωρεί ότι ο κινηματογράφος και η μαγειρική έχουν κάτι ουσιαστικό κοινό: την ικανότητα να ξυπνούν αναμνήσεις. Θυμήθηκε χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που είδε το Σινεμά ο Παράδεισος: «Ήμουν στη Χλόης 16 και το είδα με τον πατέρα μου. Προσπαθούσε να μου εξηγήσει τι συνέβαινε, γιατί ο πρωταγωνιστής τυφλώθηκε όταν κάηκε το φιλμ. Αυτές οι εικόνες μένουν – είναι θύμησες, και υλικό που σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι».
Όταν ρωτήθηκε ποια είναι η αγαπημένη του ταινία, δίστασε. «Δεν μπορώ να τις ιεραρχήσω. Έχει να κάνει με το πώς νιώθεις κάθε περίοδο και τι έχεις ανάγκη να δεις. Οι ταινίες γεμίζουν τα κενά σου τη στιγμή που τις χρειάζεσαι», είπε. Παραδέχτηκε, πάντως, ότι έχει δει πολλές φορές το Pulp Fiction.
Στη σύντομη παραμονή του στη Θεσσαλονίκη, πρόλαβε να παρακολουθήσει στο Ολύμπιον την ταινία «Η πιο πλούσια γυναίκα στον κόσμο» και, μετά την προβολή, έκανε έναν μικρό περίπατο πριν καταλήξει στο πιο γνωστό στέκι της πόλης για πατσά. «Έφαγα πατσά. Ποδαράκι, χοντροκομμένο, με μπούκοβο», είπε χαμογελώντας, μια φράση που μάλλον συμπύκνωσε τέλεια τη φιλοσοφία του: λίγη απλότητα, λίγη παράδοση και πολλή ουσία.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
www.ertnews.gr
