Μοιάζει με extreme makeover όλο αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός τις τελευταίες μέρες. Δεν θα έκανε εντύπωση αν γινόταν το καλοκαίρι, αλλά Οκτώβρη μήνα είναι κάπως παράξενο να προχωράει ένας σύλλογος σε τόσο πολλές αλλαγές. Αλλαγή προπονητή, αλλαγή τεχνικού διευθυντή, έλευση σημαντικού διοικητικού στελέχους το οποίο μπαίνει στο πλάι του μεγαλομετόχου ως ο πιο έμπιστος σύμβουλός του. Ακόμα και αλλαγές στο σκάουτινγκ, με την επιστροφή του Κάρλος Ζέκα σε έναν ρόλο που τώρα θα τον μάθει και που χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και προσεκτικές κινήσεις.
Συνήθως οι τόσο πολλές αλλαγές μεσούσης της σεζόν δεν οδηγούν σε αποτελέσματα. Τουλάχιστον άμεσα. Κι εδώ είναι το θέμα να δει τι θέλει να πετύχει ο Παναθηναϊκός και πόση υπομονή έχει ως οργανισμός να βιώσει μια ακόμα σεζόν μακριά από τίτλους, αλλά με προοπτική να φτιάξει τις επόμενες. Αν είναι σε λίγους μήνες να ψάχνει νέο προπονητή ή να μπει σε σκληρή κριτική και ο επόμενος τεχνικός διευθυντής, ο Αλαφούζος θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό. Τα «φτου κι απ’ την αρχή» είναι τόσα πολλά πλέον, που δεν υπάρχουν άλλες αντοχές για κανέναν.
Εκείνος που έχει την περισσότερη δουλειά δεν είναι άλλος από τον Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος πρέπει να κάνει δύο πράγματα σε ελάχιστο χρόνο. Από τη μία να χτίζει την ομάδα, να τη διαμορφώνει με τα δικά του θέλω και από την άλλη να διεκδικεί και το πρωτάθλημα. Να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό σε συνθήκες πρωταθλητισμού, ενώ ταυτόχρονα χτίζεται απ’ την αρχή. Με το δεδομένο πως τον Γενάρη θα έρθουν κι άλλοι νέοι παίκτες, αφού είναι προφανές πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μεταγραφές και πως ο προγραμματισμός του καλοκαιριού δεν πήγε όσο καλά θα ήθελε. Δύσκολη περίοδος για να τα πετύχει όλα αυτά όχι μόνο ο Ράφα Μπενίτεθ, αλλά οποιοσδήποτε προπονητής στον κόσμο σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου.
