Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην Κνεσέτ, ο Αμερικανός πρόεδρος κατέστησε σαφές ότι η ειρήνη στην Ουκρανία είναι η επόμενη προτεραιότητά του. Αυτή είναι – και ήταν – η ελπίδα της Ουκρανίας και της Ευρώπης εδώ και μήνες. Αυτός ήταν ένας στόχος που ο Τραμπ ήλπιζε ότι θα αποδειχθεί ευκολότερος από αυτό που περιέγραψε ως ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Υπάρχουν λίγα στοιχεία από το έργο του για τον τερματισμό των φρικαλεοτήτων στη Λωρίδα της Γάζας που ο Τραμπ μπορεί να μιμηθεί στην προσπάθειά του να περιορίσει την σχεδόν τετραετή εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξηγεί σε ανάλυσή του το CNN.
Το μόνο διδακτικό στοιχείο που μπορεί να αντλήσει είναι ότι η δύναμη μπορεί να νικήσει: Ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι σε θέση να επιβάλλουν όρους μέσω της απόλυτης ισχύος τους. Αλλά εκεί τελειώνουν οι φευγαλέες ομοιότητες.
Η διαφορά ανάμεσα σε Πούτιν και Νετανιάχου
Η πρώτη ανυπέρβλητη διαφορά είναι ότι, στην περίπτωση του Ισραήλ, ο Ντόναλντ Τραμπ έπεισε έναν σύμμαχο, που εξαρτάται στρατιωτικά από αυτόν, να σταματήσει έναν φρικτό πόλεμο που έχει προκαλέσει σχεδόν παγκόσμια κριτική. Αντίθετα, η Ρωσία είναι ιστορικός αντίπαλος των ΗΠΑ, εξαρτάται από τον κύριο ανταγωνιστή της, την Κίνα, και όσον αφορά την εισβολή της Μόσχας, ο κόσμος είναι κάπως διχασμένος στην καταδίκη του.
Τα χαρτιά του Τραμπ, όσον στην αντιμετώπιση του Πούτιν είναι πλέον περιορισμένα, αν όχι ανύπαρκτα.Έχει ήδη δοκιμάσει το κόκκινο χαλί, την προσωπική γοητεία και την οικονομική πειθώ. Υπήρξαν τουλάχιστον επτά προθεσμίες που απειλούσαν με περισσότερες κυρώσεις, μέχρι που ο Τραμπ αποφάσισε ότι θέλει η Ευρώπη να σταματήσει να αγοράζει ρωσικά υδρογονάνθρακες πριν επιβάλει οποιεσδήποτε κυρώσεις. Ακόμη και το Κρεμλίνο παραδέχεται ότι οι συνομιλίες βρίσκονται σε «σοβαρή παύση».
Σε αντίθεση με τη Γάζα, ο Τραμπ δεν μπορεί επίσης να δηλώσει ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και στη συνέχεια να αφήσει τα δύσκολα ζητήματα να επιλυθούν αργότερα. Ο Πούτιν έχει ήδη χαρεί που άφησε τον Τραμπ με άδεια χέρια μία φορά, μετά τις συνομιλίες στην Αλάσκα, και πιθανότατα θα το κάνει και με οποιαδήποτε άλλη ευκαιρία να τον αφήσει να περιμένει.
Το επιτελείο του Τραμπ – που επιπλέει σε ένα κύμα υπεροψίας από το περασμένο Σαββατοκύριακο – κινδυνεύει να βρεθεί σε αδιέξοδο με την Ουκρανία. Τα σχέδια για την εγγύηση της ασφάλειας που ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο ανέλαβε να διαμορφώσει για την Ουκρανία – σχέδια που θα χρειαστούν μόνο αν επιτευχθεί διαρκής ειρήνη – παραμένουν ασαφή.
Ο ρόλος του Γουίτκοφ
Ο ρόλος του Γουίτκοφ, μέχρι την πρόσφατη επιτυχία στη Γάζα, ήταν περιορισμένος.
Οι ευρωπαίοι σύμμαχοι έχουν εκφράσει απογοήτευση, ακόμη και αγένεια, για την αδυναμία του να κατανοήσει ή να θυμηθεί βασικές λεπτομέρειες των συζητήσεών του με το Κρεμλίνο.
Στην Κνέσετ, ο Τραμπ φάνηκε να εξυμνεί το γεγονός ότι ο Γουίτκοφ γνώριζε ελάχιστα για τη Ρωσία όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Κρεμλίνο και πίστευε ότι οι πολλές ώρες που πέρασε εκεί – πιθανώς ακούγοντας τα ιστορικά παράπονα του Πούτιν – ήταν ένδειξη της αποτελεσματικότητας του απεσταλμένου. Αλλά ο Πούτιν δεν θα πειστεί μόνο με αλαζονεία και αυτοσυγχαρητήρια.
Ο παράγοντας των πυραύλων Tomahawk
Ωστόσο, υπάρχει ένα πιθανό μάθημα για τον Τραμπ από τους τελευταίους εννέα μήνες που παλεύει με τον Πούτιν και τη Γάζα. Εδώ και εβδομάδες, ο Τραμπ έχει εκφράσει την πιθανότητα να επιτρέψει στους ευρωπαίους συμμάχους να αγοράσουν πυραύλους Tomahawk εναντίον της Ρωσίας. Η εμβέλεια και η ταχύτητα των πυραύλων, που φτάνουν τα 1.500 μίλια, σημαίνει ότι έχουν νόημα μόνο για να αποφύγουν τις αεροπορικές άμυνες και να χτυπήσουν πολύτιμες υποδομές βαθιά μέσα στη Ρωσία. Το Κρεμλίνο έχει υποδείξει ότι το αμερικανικό προσωπικό θα πρέπει να χειριστεί τέτοια εξελιγμένα όπλα και ότι τα Tomahawk μπορούν να είναι πυρηνικά – μια απειλητική στάση που μετατρέπει τους φόβους για ακούσια κλιμάκωση σε όπλα. Ο Πεσκόφ δήλωσε την Κυριακή: «Αυτή είναι πραγματικά μια πολύ δραματική στιγμή, δεδομένου ότι οι εντάσεις κλιμακώνονται από όλες τις πλευρές».
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι πραγματοποίησε δύο τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Τραμπ την περασμένη εβδομάδα. Την Κυριακή, ο Ουκρανός ηγέτης έδειξε πρόθυμος να υποδείξει ότι η χρήση των Tomahawk μπορεί να είναι πιο κοντά.
«Βλέπουμε και ακούμε ότι η Ρωσία φοβάται ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μας δώσουν Tomahawks, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι ακριβώς αυτή η πίεση μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της ειρήνης», είπε. «Συμφωνήσαμε με τον Πρόεδρο Τραμπ ότι οι ομάδες μας, ο στρατός μας, θα χειριστούν όλα όσα συζητήσαμε».
Όταν ρωτήθηκε την Κυριακή αν θα έστελνε τους πυραύλους, ο Τραμπ απάντησε: «Θα δούμε… Ίσως», προσθέτοντας: «Ίσως τους πω ότι αν ο πόλεμος δεν τελειώσει, μπορεί να το κάνουμε, μπορεί και όχι, αλλά μπορεί να το κάνουμε. Θέλουν (η Ρωσία) να πέσουν Tomahawks προς την κατεύθυνσή τους; Δεν νομίζω».
Η Ουκρανία και η Ευρώπη έχουν ξαναβρεθεί στο δρόμο των κενών απειλών, με τον Πούτιν, αλλά και με τον Τραμπ και τον προκάτοχό του Τζο Μπάιντεν. Όταν ο Μπάιντεν απείλησε να αφήσει την Ουκρανία να ρίξει πυραύλους ATACM στη Ρωσία, ως απάντηση στην ανάπτυξη βορειοκορεατικών στρατευμάτων από τη Μόσχα, το Κρεμλίνο απείλησε με πυρκαγιά, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει μια τόσο σφοδρή αντίδραση. Ο Πούτιν μπορούσε μόνο να δείξει τα δόντια του, χωρίς να έχει πραγματική δύναμη.
Στη συνέχεια, ακολουθεί το άγνωστο ερώτημα: Πόση ζημιά πρέπει να υποστεί η Μόσχα για να αναγκαστεί να επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις που έχει καθυστερήσει μέχρι να φτάσουν σε αδιέξοδο;
Σοβαρές ελλείψεις φυσικού αερίου μαστίζουν ορισμένες ρωσικές περιοχές, μετά από μήνες μακροχρόνιων ουκρανικών επιθέσεων σε διυλιστήρια. Η ρωσική οικονομία κινδυνεύει να υπερθερμανθεί. Αλλά ανησυχεί ο Πούτιν για την άμεση δημοτικότητά του και τα οικονομικά του επιτεύγματα; Ή μήπως είναι μάλλον εμμονικός με τη μακροπρόθεσμη πολιτική επιβίωσή του και την ιστορική κληρονομιά που θα αφήσει;
«Ώρα για τον Τραμπ να αντιμετωπίσει αυτό που φοβάται»
Ο κίνδυνος με την Ουκρανία είναι σαφής.
Ο Τραμπ θα μπορούσε να απειλήσει τον Νετανιάχου με κυρώσεις που θα ήταν πολιτικά εύκολο για αυτόν να επιβάλει: να μειώσει τη βοήθεια προς έναν σύμμαχο του οποίου τα ποσοστά δημοτικότητας στις ΗΠΑ μειώνονταν. Ο Τραμπ δεν έχει εύκολη επιρροή στον Πούτιν και πρέπει τώρα να αποδείξει ότι οι απειλές του για χρήση βίας – για πραγματική ζημιά στη Ρωσία τόσο οικονομικά όσο και φυσικά – θα υλοποιηθούν. Αυτό κινδυνεύει να οδηγήσει τον Τραμπ σε κατευθύνσεις που ο Μπάιντεν ήταν διστακτικός να προωθήσει. Τα Tomahawk μπορεί να έχουν την τύχη των «δευτερευουσών κυρώσεων» – κάτι που προορίζεται μόνο ως απειλή και ποτέ ως εργαλείο.
Ωστόσο, αυτό είναι ίσως το μόνο χρήσιμο μάθημα για τον Τραμπ – και αποτελεί το σύνθημα των ευρωπαίων συμμάχων του από την αρχή. Το Κρεμλίνο ανταποκρίνεται μόνο στη δύναμη – σε κάτι που εμποδίζει φυσικά το δρόμο του. Για μια άλλη «ειρηνική» νίκη, ο Τραμπ πρέπει τώρα να βρει τη δύναμη και την επιθυμία για κάτι που φαίνεται να φοβάται εκ φύσεως: την κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τον Πούτιν.
Πηγή: CNN
www.ertnews.gr
