Το βράδυ της Πέμπτης, κατά τη διάρκεια της τελετής για τον αγωνιστή Ρομπέρ Μπαντεντέρ, στο Πάνθεον, το χαμόγελο του Φρανσουά Μπαϊρού σχεδόν επισκίαζε τη συγκινησιακή ένταση της στιγμής. Ανακουφισμένος, ο πρώην πρωθυπουργός έδειχνε να έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του.
«Καλά έκανα», ψιθύριζε στους δημοσιογράφους, «που δεν βρέθηκα να ψηφίζω έναν προϋπολογισμό που κανείς, στην πραγματικότητα, δεν θέλει να υπερασπιστεί». Μάλιστα την επόμενη μέρα αρνήθηκε να συμμετάσχει σε σύσκεψη του προέδρου της Δημοκρατίας, Εμανουέλ Μακρόν, στο Ελιζέ.
Η Γαλλία βιώνει μια πολιτική μετάβαση αργή αλλά με συνέπειες.
«Η κυβέρνηση επιβιώνει μόνο χάρη στον φόβο της διάλυσης, η οποία θα σήμαινε μια εκλογική πανωλεθρία.
Η προεδρική πλειοψηφία δεν υφίσταται πλέον και οι προσπάθειες να ανασυσταθεί θυμίζουν ιταλική όπερα, γεμάτη ανατροπές, προδοσίες και απίθανες συμμαχίες», δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Ετιέν Καμπιόν, συγγραφέας του βιβλίου «Ο τοξικός πρόεδρος».
«Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν ακούει κανέναν πλέον και ποτέ δεν το έκανε στην ουσία. Μετά το “χαρακίρι” της διάλυσης της εθνοσυνέλευσης της 9ης Ιουνίου 2024 και το άλμα της Γαλλίας στο κενό, ακόμη και οι σύμβουλοί του ταλαντεύονται ανάμεσα στην οργή και την αμηχανία. Ολοι έχουν την ίδια ερώτηση: μα τι έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος;».
Το ίδιο ερώτημα κυριαρχεί εδώ και μέρες παντού. Ιδίως από το βράδυ της περασμένης Κυριακής, όταν όλα κατέρρευσαν.
Ο Μπρουνό Ρεταγιό έκλεισε επιδεικτικά την πόρτα της κυβέρνησης, μόλις μία ώρα μετά τον διορισμό του ως υπουργού Εσωτερικών, εξοργισμένος από την αιφνιδιαστική συμμετοχή στην κυβέρνηση του Μπρουνό Λε Μερ – πρώην υπουργού Οικονομικών που κατηγορείται για το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας.
Τη διαχείριση της κρίσης ανέλαβε ο διακριτικός Σεμπαστιάν Λεκορνί, ο οποίος, ως εντολοδόχος πρωθυπουργός, προσπάθησε να συγκολλήσει τα θραύσματα του εύθραυστου κυβερνητικού οικοδομήματος. Αναγκάστηκε να προβεί σε σημαντικές παραχωρήσεις: κυρίως να παγώσει τη νέα μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.
Ο φάκελος αυτός, το καταραμένο τοτέμ του μακρονισμού, μπαίνει έτσι στο συρτάρι. Το ίδιο ισχύει και για τον φόρο στους υπερπλούσιους: ο Λεκορνί δήλωσε ότι θα υπάρξει φόρος, χωρίς όμως να δώσει λεπτομέρειες. Εκανε ωστόσο ένα τεράστιο βήμα για την Αριστερά.
Βαθιά αποσύνδεση
Η φιλόσοφος Σίνθια Φλερί εκτιμά ότι υπάρχει μια βαθιά αποσύνδεση: «Δεν πρόκειται μόνο για κρίση αντιπροσώπευσης, αλλά για κρίση της ίδιας της εκπροσώπησης». Ενας πρώην υπουργός, που στηρίζει τον Εμανουέλ Μακρόν, διαβεβαιώνει ότι όλη αυτή η ιστορία θα έχει κακό τέλος σε κάθε περίπτωση.
«Είναι φρικτό, αλλά μπαίνουμε σε ένα τούνελ χωρίς τέλος.
Καταλήγεις να πιστεύεις ότι η σύγκρουση στη Γάζα ήταν σχεδόν πιο εύκολο να λυθεί από την πολιτική μας κρίση, η οποία μόλις ξεκινά».
Αντιθέτως, άλλοι θέλουν να πιστεύουν στο μέλλον.
«Αν δούμε την κατάσταση με λίγη απόσταση, βλέπουμε ότι σχηματίζονται ξανά συμμαχίες.
Τα κόμματα της Αριστεράς, εκτός του Μελανσόν, θέλουν να ενωθούν.
Στη Δεξιά, το ίδιο, δημιουργούνται νέες συμμαχίες με τους κεντρώους.
Προφανώς, θα χρειαστεί να γίνουν περισσότερα για να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη των Γάλλων, οι οποίοι είναι κουρασμένοι και απελπισμένοι από αυτό το σύστημα.
Απόδειξη είναι οι δημοσκοπήσεις, που δίνουν τουλάχιστον 10 μονάδες προβάδισμα στην Ακροδεξιά», δηλώνει ο Φρανσουά Κραούς, διευθυντής του πολιτικού τμήματος του ινστιτούτου Ifop.
Ο προϋπολογισμός πρέπει να ψηφιστεί έως τη Δευτέρα. Η Γαλλία βιώνει μια βαθιά κρίση, η οποία, πέραν της πολιτικής και οικονομικής, είναι και κρίση εμπιστοσύνης. Και ίσως αυτή να είναι η πιο επικίνδυνη απ’ όλες.
