«Πριν από ένα μήνα θεωρούσα αδύνατη μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς», παραδέχθηκε στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο. Ίσως, λένε οι κακές γλώσσες, επειδή το Στέιτ Ντηπάρτμεντ δεν αναμείχθηκε καθόλου. Όλη η δουλειά έγινε από τους απεσταλμένους του Ντόναλντ Τραμπ, τον φίλο του Στιβ Γουίτκοφ και τον γαμπρό του Τζάρεντ Κούσνερ και βέβαια από τον ίδιο τον αμερικανό πρόεδρο που χρησιμοποίησε όλο το εύρος του απρόβλεπτου χαρακτήρα του για να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία.
«Ίσως οι ιστορίες να ειπωθούν. Ίσως να μην ειπωθούν ποτέ. Ο πρόεδρος είχε κάποιες εξαιρετικές τηλεφωνικές κλήσεις και συναντήσεις που απαιτούσαν υψηλό βαθμό έντασης και δέσμευσης και είχαν αυτό το αποτέλεσμα», ανέφερε ο Ρούμπιο. Ανάμεσα σε αυτές σίγουρα η εντονότατη συνάντηση που είχε στον Λευκό Οίκο με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου στον οποίο «τα έψαλε» για την ισραηλινή επίθεση στο Κατάρ και σχεδόν τον ανάγκασε να πάρει τηλέφωνο τον εμίρη αλ Θάνι για να ζητήσει συγγνώμη – σαν να μην έφτανε μάλιστα, αυτό, έβγαλε και φωτογραφία την ώρα της τηλεφωνικής συνομιλίας και την έδωσε στη δημοσιότητα. Είναι άγνωστο εάν η συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς θα κρατήσει, καθώς υπάρχουν πολλά ασαφή σημεία και ήδη σημάδια αναταραχής: στέλεχος της Χαμάς δήλωσε χθες ότι κανείς Παλαιστίνιος δεν θα δεχθεί να αφοπλιστεί, την ώρα που ο ακροδεξιός σιωνιστής υπουργός Μπεν-Γκβιρ τόνιζε στο ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο πως θα ρίξει την κυβέρνηση εάν δεν διαλυθεί εντελώς η Χαμάς. Κερδισμένες ίσως είναι οι ισραηλινές οικογένειες που θα αγκαλιάσουν τους 20 ομήρους οι οποίοι θα επιστρέψουν ζωντανοί και οι εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι που θα δουν τα φορτηγά με την ανθρωπιστική βοήθεια να μπαίνουν στη Γάζα και τους βομβαρδισμούς να σταματούν.
Μεγάλος κερδισμένος όμως είναι ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ. Με την περίπλοκη προσωπικότητά του πίεσε εκείνους που έπρεπε για να επιτευχθεί έστω αυτή η κατάπαυση του πυρός και έδωσε στον εαυτό του το παρατσούκλι «ο μεγάλος ειρηνοποιός». Το εάν θα είναι «αιώνια η ειρήνη στη Μέση Ανατολή» όπως ισχυρίστηκε σε χθεσινή του ανάρτηση υπάρχουν πολλές αμφιβολίες. Ομως το ότι μπόρεσε να πείσει, με τον κατάλληλο τρόπο – δηλαδή με καρότο και μαστίγιο – δύστροπους ηγέτες όπως ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν και ο Νετανιάχου, του πιστώνεται ως τεράστια επιτυχία και ενισχύει το διεθνές του κύρος.
Κάπως έτσι δικαιώνεται και ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς ιστορικούς, ο Γκάρι Γκερστλ, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα εξηγούσε σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», ότι ο Τραμπ «έχει εξαιρετικό πολιτικό ταλέντο – θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «σκοτεινό χάρισμα» – που του επέτρεψε να γίνει ο κυρίαρχος πολιτικός στον κόσμο τον 21ο αιώνα». Δεν είναι, όμως, μόνο η διεθνής πολιτική σκηνή που ενδιαφέρει τον αμερικανό πρόεδρο. Είναι ο πόλεμος που πάει να φέρει στους δρόμους πόλεων της χώρας του. Τώρα μπορεί πιο εύκολα να συνεχίσει να στέλνει εθνοφρουρούς σε Δημοκρατικές πολιτείες, ετοιμάζοντας το κλίμα για τις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο, την επόμενη χρονιά. Δεν θέλει να χάσουν οι Ρεπουμπλικανοί τον έλεγχο του Κογκρέσου και αυτός είναι ένας τρόπος.
Του μένει μια διεθνής σύγκρουση – ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας. Αλλά κι αυτόν, είπε χθες, θα τον τελειώσει σύντομα. Αυτή τη στιγμή μπορεί κανείς να μην τον πιστεύει. Όπως του είπε όμως προχθές στον Λευκό Οίκο ο φινλανδός πρωθυπουργός Αλεξάντερ Στουμπ «κανείς δεν πίστευε τα όσα πετύχατε στη Γάζα. Άρα να περιμένουμε κι άλλα».
