Καταλαβαίνω να πεις κάποιον «τιποτένιο». Είναι μεν προσβλητικός χαρακτηρισμός, αλλά είναι θεμιτός και, επιπλέον, χρησιμοποιείται ευρέως. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος εκείνος που αποενοχοποίησε τον όρο, όταν χαρακτήρισε ως «κύριο τίποτα» τον τότε υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων Δημήτρη Αβραμόπουλο (τότε που ήταν απλός Δημήτρης Αβραμόπουλος, προτού αναγορευτεί σε Δημήτριο Λουδοβίκο Ραϋμόνδο Ουμβέρτο κ.λπ. Αβραμόπουλο). Αλλά να τον πεις «σκουλήκι», όπως είπε τον Αδωνη Γεωργιάδη η Ζωή Κωνσταντοπούλου, δεν είναι υβριστικό; Κανείς δεν αντιδρά όμως, επειδή το επιβάλλει διά του εκφοβισμού που ασκεί συστηματικά η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Συνεπώς, το «σκουλήκι» πολιτογραφείται στο λεξιλόγιο της πολιτικής. Προστίθεται στον «νταβατζή», τον οποίον εισήγαγε προ εικοσαετίας ο Κώστας Καραμανλής ο Ακάματος, στην «κωλοτούμπα», την οποία οφείλουμε στον Αλέξη Τσίπρα και η οποία πέρασε και στην αγγλόφωνη ειδησεογραφία. Στην Αμερική, να σας ενημερώσω, έχουν προχωρήσει πολύ πιο μπροστά και οσονούπω αποενοχοποιούν και τη χρήση της λέξης «fucking», αφότου ο πρόεδρος Τραμπ ακούστηκε να ρωτά τον Νετανιάχου: «Why are you always so fucking negative?». (Γιατί είσαι πάντα τόσο γ***μένα αρνητικός;)
Καλωσορίζουμε, λοιπόν, τα σκουλήκια στο λεξιλόγιο της πολιτικής και περιμένουμε να τα δούμε να πολλαπλασιάζονται. Εγείρεται ένα θέμα όμως ως προς το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Αν επιτρέπονται τα σκουλήκια, ως χαρακτηρισμός, γιατί να αποκλείονται οι φάλαινες, τα τσακάλια, οι ελέφαντες, τα βόδια, τα φίδια, οι γορίλες, οι σάλιαγκες και τόσα άλλα με τα οποία μπορούμε να εμπλουτίσουμε τον πολιτικό διάλογο και να φρεσκάρουμε τη γλώσσα του; Προσωπικώς, είμαι υπέρ της πλήρους ενσωμάτωσης του ζωικού βασιλείου στο λεξιλόγιο της πολιτικής, άνευ εξαιρέσεων. Στο κάτω κάτω, ο χαρακτηρισμός «γάιδαρος» χρησιμοποιείται κοινώς και όροι όπως «λύκοι» και «μεγαλοκαρχαρίες» ήδη χρησιμοποιούνται από την Αριστερά της Ορθοδοξίας, για να χαρακτηρίσουν τους ταξικούς εχθρούς τους. Ας κάνουμε λοιπόν τη γλώσσα της πολιτικής Κιβωτό του Νώε. Ολα τα ζώα ευπρόσδεκτα!
ΕΙΔΙΚΗ ΠΤΗΣΗ
Καθόλου εντύπωση δεν μου έκανε ότι μας ζητήθηκε από άλλες, φιλικές χώρες, όπως είπε ο υπουργός Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτης σε συνέντευξή του, να μεταφέρουμε πίσω από το Ισραήλ και δικούς τους πολίτες, που συνελήφθησαν από τους Ισραηλινούς για τη συμμετοχή τους στην κρουαζιέρα των ακτιβιστών στη Γάζα. Φυσικό δεν είναι να μας το ζητούν; Ποια άλλη χώρα μισθώνει ειδική πτήση για να τους φέρει πίσω; Μόνον εμείς, βέβαια, γιατί μόνο στην Ελλάδα η Ακρα Αριστερά αντιμετωπίζεται με δέος από την Πολιτεία. Οπότε, μας φορτώθηκαν και οι φίλοι. Γιατί όχι; Θα παρακαλούσα μόνο, για λόγους συμβολισμού, να χρησιμοποιηθεί για την επιστροφή τους, ει δυνατόν, το ίδιο αεροσκάφος που χρησιμοποιείται για να φέρνει το Αγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα. Θα είναι τόσο ταιριαστό! Εξάλλου, μια θρησκεία δεν είναι και η Αριστερά;
Και κάτι τελευταίο. Θα χρειαστεί μια διευκρίνιση από το υπουργείο Εξωτερικών, όσον αφορά τα όρια της εντολής που θα εκτελέσουμε για την επιστροφή πολιτών άλλων χωρών. Αφού θα τους έχουμε φέρει στην Αθήνα, πού θα τους πάμε μετά; Θα τους αφήσουμε στις πρεσβείες των χωρών τους για τα περαιτέρω; Προσωπικά, δεν το βρίσκω καθόλου σωστό! Μήπως το σωστό θα ήταν να τους πάμε εμείς στις χώρες τους; Στην περίπτωση αυτή, θα είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε τις διευθύνσεις τους. Μήπως θα ήταν σκόπιμο κιόλας να τους παραδώσουμε στους γονείς τους; Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε. Στην Ελλάδα σεβόμαστε. Και, βέβαια, το σημαντικότερο όλων, ελπίζω να έχουμε ζητήσει ενημέρωση από τις φίλες χώρες και τις πρεσβείες τους για τις διατροφικές συνήθειές τους! Ασφαλώς, δεν χωρεί αμφιβολία, όλοι τους θα είναι χορτοφάγοι. Κάποιοι όμως θα είναι αυστηρά vegan, ίσως κάποιοι άλλοι τρώνε ψάρι. Ολα αυτά πρέπει να διευκρινιστούν, γιατί όταν αναλαμβάνουμε μια δουλειά πρέπει να την κάνουμε σωστά.
ΤΟ ΓΝΗΣΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ
Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Εύγε! Στηρίζω αναφανδόν την επιστροφή του, διότι στηρίζω την κωμωδία σε όλες τις μορφές της. Είμαι βέβαιος ότι το έργο «Ο Τσίπρας statesman» θα είναι πολύ ανώτερο του έργου «Ο Τσίπρας επαναστάτης», που παρακολουθήσαμε. Από τα σημειολογικά της επιστροφής, για σήμερα, μένω σε ένα μόνο, ότι ο κ. Τσίπρας επέστρεψε με ένα ψέμα. Μόλις την περασμένη Παρασκευή, θυμίζω, τον ρωτούσαν στο Παρίσι αν θα κάνει κόμμα και απαντούσε ότι η συζήτηση γίνεται ερήμην του. Χθες το ανακοίνωσε. Στην προκειμένη περίπτωση, το ψεύδος ισοδυναμεί με το γνήσιον της υπογραφής…
