Με την εισβολή στην Ουκρανία, πριν από τριάμισι περίπου χρόνια, ο Πούτιν έβαλε σε εφαρμογή τη νέα φάση της σοβιετικής του φαντασίωσης. Αφού τα αποτελέσματα του πολέμου στη Γεωργία και, αργότερα, της προσάρτησης της Κριμαίας είχαν παγιωθεί στην παγκόσμια κοινή γνώμη αποφάσισε να προχωρήσει στο επόμενο βήμα με στόχο τη διάλυση της Ουκρανίας. Μπορεί η άμεση αντίδραση της δυτικής συμμαχίας να απέτρεψε την προέλαση των ρώσων κατακτητών αλλά δεν ματαίωσε τα αναθεωρητικά σχέδια του Πούτιν. Αντίθετα, η ανοχή του Τραμπ τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στις πρόσφατες προκλητικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, δοκιμάζοντας τις αντοχές τους.
Για πρώτη φορά, μετά το γκρέμισμα του τείχους, αναβιώνει το ψυχροπολεμικό κλίμα και προβάλλει το φάντασμα ενός καταστροφικού πυρηνικού πολέμου. Μόνο, που, μετά την εκλογή του Τραμπ, ο παγκόσμιος συσχετισμός ευνοεί, πλέον, τις δυνάμεις του αυταρχισμού και του θεοκρατικού σκοταδισμού. Η συμμετοχή ηγετών στην τελευταία σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης είναι η καλύτερη απόδειξη. Την ίδια στιγμή, μαζί με την απειλή για την παγκόσμια ειρήνη παραμονεύει και ο κίνδυνος της υποτίμησης των αξιών της φιλελεύθερης δημοκρατίας καθώς ένα λαϊκιστικό τσουνάμι ακραίων δυνάμεων γιγαντώνεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Ακραίες λαϊκιστικές δυνάμεις ευδοκιμούν και στη χώρα μας με αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια επιρροή. Ειδικά στο θέμα της υποστήριξης του ρωσικού επεκτατισμού, ακροδεξιοί και ακροαριστεροί συμπλέουν αρμονικά στη ρητορική και τις αντιδράσεις τους. Ευτυχώς για την Ελλάδα, οι φιλοπουτινικές αυταπάτες στις οποίες στηρίχτηκε πριν από δέκα χρόνια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να υλοποιήσει τις αντιμνημονιακές της εξαγγελίες διαψεύστηκαν παταγωδώς. Τις ίδιες αυταπάτες διατηρούν και σήμερα όσοι προτείνουν να κρατήσει ο Πούτιν τα εδάφη που έχει καταλάβει στρατιωτικά, προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος. Μια τέτοια εξέλιξη θα άνοιγε απλώς ακόμα περισσότερο την όρεξή του.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση τοποθετήθηκαν χωρίς ταλαντεύσεις, από την πρώτη στιγμή, στο πλευρό της Ουκρανίας καταγγέλλοντας την παράνομη εισβολή της Ρωσίας. Η στάση αυτή επέτρεψε στη χώρα να συμπλεύσει με την Ευρώπη στην αντιμετώπιση του επιθετικού σχεδίου που ο Πούτιν ξετυλίγει καθημερινά, θωρακίζοντας ταυτόχρονα τις θέσεις της απέναντι στις αναθεωρητικές φιλοδοξίες του Ερντογάν τις οποίες διακήρυξε και πρόσφατα στη ΓΣ του ΟΗΕ. Σε μια συγκυρία όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία και το μακελειό των αμάχων στη Γάζα συγκλονίζουν την περιοχή, το μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να συμβάλλει στον ορθό προσανατολισμό της χώρας.
Με αφετηρία τη ΔΕΘ έχει εκκινήσει μια άτυπη προεκλογική περίοδος. Οι δημοσκοπήσεις φαίνεται να φωτογραφίζουν τους σημερινούς συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων και να διαμορφώνουν τις στρατηγικές τους ενόψει της κάλπης. Χωρίς να υποβαθμίζει κανείς τα προβλήματα της δύσκολης καθημερινότητας, δεν μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να αγνοήσει την κρισιμότητα της διεθνούς συγκυρίας. Απέναντι στον αναθεωρητισμό του παγκόσμιου αυταρχισμού, απέναντι στο κύμα του λαϊκισμού και του παρανοϊκού τραμπισμού, η δυτική συμμαχία καλείται να υπερασπιστεί την παγκόσμια ειρήνη και τη δημοκρατία. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να αποδείξει – και στην κάλπη – ότι παραμένει σταθερά στην πλευρά της Δύσης.