Ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω, και το βλέπω σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ που εδώ και χρόνια επισκέπτομαι. Πώς γίνεται και τόσος κόσμος αποφασίζει να υπομείνει τον σκληρό καιρό για να δει από κοντά έναν μεγάλο σταρ για ένα αυτόγραφο ή να πάρει μαζί του μια σέλφι;
Μπροστά στη Σάλα Γκράντε αυτό είναι φαινόμενο καθημερινό από τότε που επισκέπτομαι το φεστιβάλ Βενετίας. Εχω δει νέα παιδιά να κοιμούνται εκεί στο οδόφραγμα, στο σημείο όπου περιμένουν με αγωνία να δουν την Εμα Στόουν, τον Τζορτζ Κλούνι, την Τζούλια Ρόμπερτς ή κι εγώ δεν ξέρω ποιον.
Εχουν τάπερ με φαγητό, μπουκάλια με νερό, ομπρέλες, στρώματα.
Τους απαθανάτισα για μια ακόμη φορά κάτω από τον δυνατό ήλιο αλλά και κάτω από την καταρρακτώδη βροχή της περασμένης Παρασκευής. Τι να πω! Χαρά στο κουράγιο τους.
Εν τω μεταξύ, η αίθουσα Τύπου του φεστιβάλ Βενετίας, στον τρίτο όροφο του Παλάτσο ντελ Καζινό, που είναι η βάση του φεστιβάλ, φέτος είναι μια κόλαση. Παρότι είναι η μεγαλύτερη που έχω δει ποτέ σε τέτοια διοργάνωση, εφέτος, γίνεται πραγματικά το αδιαχώρητο.
Δυσκολεύεσαι να βρεις θέση και βλέπω πολλούς να γράφουν τα κείμενά τους καθισμένοι στο πάτωμα. Από την εποχή που το Διαδίκτυο μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, αυτό συνέβαινε πάντα στα μεγάλα φεστιβάλ, όμως όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο εφέτος.
Πριν από μερικές μέρες διαπληκτίστηκα με μια από τις υπαλλήλους όταν έχοντας επιστρέψει από την τουαλέτα, βρήκα έναν άλλον συνάδελφο να κάθεται στη θέση μου. Είχε μάλιστα κλείσει το λάπτοπ μου και το είχε τοποθετήσει στο πάτωμα.
Ο συνάδελφος μου είπε ότι του επέτρεψαν να κάτσει επειδή δεν ήμουν εκεί, ενώ εγώ είχα ενημερώσει την υπάλληλο ότι θα πάω στην τουαλέτα και ότι θα επιστρέψω. Το επεισόδιο έληξε ομαλά, ο συνάδελφος μου παραχώρησε ξανά τη θέση μου.
Αλλά η υπάλληλος αρνήθηκε ότι την είχα ενημερώσει. Μέσα στη φούρια ενός τόσο μεγάλου κινηματογραφικού φεστιβάλ κάτι τέτοια ευτράπελα είναι φαινόμενο συχνό.
Ενα από τα καλά ωστόσο ήταν ότι εφέτος εγκαινιάσθηκε ο δωρεάν καφές στην αίθουσα Τύπου! Καταπληκτικά μηχανήματα γνωστής φίρμας προσφέρουν εσπρέσο ή καπουτσίνο σε όσους εργάζονται εκεί.
Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να το πούμε:
οι Κάννες το κάνουν εδώ και χρόνια.
Η Βενετία ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθούσε, αν και άργησε.
Αργησε και δεν υπολόγισε και τόσο σωστά τον κόσμο γιατί τελικά ακόμα και για τον δωρεάν καφέ σου χρειάζεται να περιμένεις πολλή ώρα στην ουρά και ο πολύτιμος χρόνος τρέχει…
Ειδοποίηση από την Εμα Ηλιάδη της εταιρείας Team PR που εργάζεται για την ταινία «Mother Father, Sister, Brother» του Τζιμ Τζάρμους που προβάλλεται εντός διαγωνιστικού τμήματος. Μου έκλεισαν θέση σε πάνελ για συνέντευξη μαζί του.
Πολύ χαίρομαι. Την τελευταία φορά που είχα μιλήσει με τον Τζιμ Τζάρμους καθισμένος στο ίδιο τραπέζι μαζί του, ήταν και πάλι στη Βενετία, πριν από 22 χρόνια. Τότε είχε εδώ την ταινία «Καφές και τσιγάρα».
Ανυπομονώ να τον δω από κοντά. Για κάτι τέτοια αξίζουν τελικά τα φεστιβάλ. Βλέπεις από κοντά τους πιλότους των κινηματογραφικών ταξιδιών σου… Απλώς εγώ είμαι λίγο πιο τυχερός και δεν χρειάζεται να περιμένω πίσω από οδοφράγματα με 40 βαθμούς Κελσίου ή μούσκεμα από τη βροχή…
