Τον φετινό Ιούλιο, οι πολιτικοί του αντίπαλοι θυμήθηκαν – και δεν έχασαν την ευκαιρία να θυμίσουν – μια επέτειο που ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον προτιμά πια να παραδώσει στη λήθη: εκείνη του δημοψηφίσματος του 2015. Η στιγμή βιώθηκε ως ηρωική μια δεκαετία πριν αλλά και στα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν. Ωστόσο, από την επιστροφή στα αντιπολιτευτικά έδρανα κι έπειτα περισσότερο ανέσυρε από τη μνήμη των ψηφοφόρων του κόμματος τις προσδοκίες που αυτό διέψευσε παρά την ευφορία των κυκλωτικών χορών στο Σύνταγμα. Ετσι, η Κουμουνδούρου προσπάθησε προχθές να βάλει στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου μια άλλη επέτειο. Το δελτίο Τύπου εκδόθηκε αργά. Ξεκινά με τις φράσεις «21 Αυγούστου του 2018, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε από την Ιθάκη το τέλος των μνημονίων και τον τερματισμό της πολύχρονης Οδύσσειας του ελληνικού λαού». Και τελειώνει με έναν ευσεβή πόθο καμουφλαρισμένο σε διαπίστωση. «Ο Αύγουστος του 2018», γράφει ο συντάκτης του, «υπενθυμίζει πως μια αποφασισμένη κυβέρνηση μπορεί, ακόμα και υπό το βάρος των δυσμενέστερων συσχετισμών, να ασκεί πολιτική υπέρ του λαού και υπέρ των ασθενέστερων». Βέβαια, τα πλήθη δεν φάνηκε να αναπόλησαν με νοσταλγία το τσιπρικό διάγγελμα της εξόδου απ’ τα μνημόνια.
Ρετουσάρισμα
Μόνο η γαλάζια πορτ-παρόλ σχολίασε κάτω από το σχετικό ποστ του συριζαίου ομολόγου της πως η ίδια θυμάται ότι «τον Αύγουστο του ’18, λίγες μέρες μετά το Μάτι, ο κ. Τσίπρας έκανε διακοπές με το κότερο, για να “ξεσκάσει” από τις σκοτούρες». Πάντως, κάποιος πιο κακός θα εστίαζε στο παράδοξο του παρόντος. Ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός, σύμφωνα πάντα με τη σεναριολογία, ετοιμάζεται να φτιάξει το δικό του κόμμα (το οποίο ενδέχεται να αδειάσει το μητρώο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά η νυν κομματική του στέγη ποντάρει στην εποχή της κυβερνώσας Αριστεράς επί ηγεσίας του για να ρετουσάρει το προφίλ της δυνητικά κυβερνητικής δύναμης. Τι κι αν το rebranding έχει αποδειχθεί αυστηρά προσωπικό μέχρι τώρα; Ο καθένας μπορεί να επιχειρήσει να ξαναγράψει την ιστορία του για λόγους πολιτικής επιβίωσης. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο πρώην αρχηγός του, όμως, παραβλέπουν βολικά ότι η δεύτερη φορά τους στην αξιωματική αντιπολίτευση ήταν η περίοδος που τελικά καθόρισε το βλέμμα με το οποίο τους κοιτάζει σήμερα το εκλογικό σώμα. Γι’ αυτήν συνεχίζουν να μη μιλούν καθόλου. Παρότι, τότε αποτύγχαναν κάθε μέρα – κι όχι καλύτερα – να πείσουν το 31,53% του 2019 πως είναι κυβερνητική εναλλακτική.
