Μια παράσταση για την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, γεμάτη χορό και ακροβασία από την ομάδα κι όμΩς κινείται, για 4 μόνο παραστάσεις (28-31 Αυγούστου), στο θέατρο Ροές.
Η ομάδα επιχειρεί μια σκηνική παρουσίαση της περιπέτειας της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, προσπαθώντας να φωτίσει ό,τι συμβαίνει στα παρασκήνια, αυτό που δεν παρουσιάζεται, αλλά συμβαίνει, ώστε να πετύχει αυτό που παρουσιάζεται ∙ μια βουτιά στην παιδικότητα.
Η υπόθεση
Το 1865 κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση ένα βιβλίο παιδικής και φανταστικής λογοτεχνίας του Βρετανού συγγραφέα και μαθηματικού Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον, περισσότερο γνωστού με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ. Περιέγραφε με λεπτή φαντασία και παιδικό αυθορμητισμό τις περιπέτειες ενός κοριτσιού, της Αλίκης, η οποία μετά την πτώση της σε μία λαγότρυπα, περιπλανιέται σε ένα φανταστικό κόσμο.
Το έργο αναδύθηκε σε εποχή κομβική κι έχει αφήσει έως και σήμερα το αποτύπωμά του στη συλλογική μνήμη, ως μύθος, που φέρει πολύπλευρες σημασίες.
Το μυθιστόρημα ξετυλίγεται σε πολλαπλές στρώσεις και είναι γεμάτο συμβολισμούς και μεταφορές. Οι αναγνώσεις του είναι ποικίλες και αρκετά διαφορετικές. Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στο χώρο του nonsense, του λογικού παράδοξου.
Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων είναι ένα σκοτεινό μυθιστόρημα, μία αφήγηση ενός ονείρου, που συχνά θα πάρει διαστάσεις εφιαλτικές. Συχνά η Αλίκη προσπαθεί να ακολουθήσει τη λογική της σκέψη, για να εξηγήσει τα γεγονότα, που της συμβαίνουν, αλλά και τη μνήμη της.
Η λογική της σκέψη, ωστόσο, αλλά και όσα γνωρίζει εμπειρικά, τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να εφαρμοστούν στη Χώρα των Θαυμάτων, η οποία ακολουθεί τους δικούς της κανόνες, όπως το να παίζει κανείς κροκέ με ερωδιούς και σκαντζόχοιρους και να μπορεί να κολυμπήσει στα ίδια του τα δάκρυα. Ένα μέρος, όπου τα τραπουλόχαρτα είναι ζωντανά και όπου φαγητά και ποτά, εμφανίζονται τυχαία, συνοδευόμενα αντίστοιχα από τις ενδείξεις «πιες με» και «φάε με».
Μία διαφορετική ανάγνωση
Όλοι μπορούμε να περιμένουμε ότι θα γίνουμε μέτοχοι ή μάρτυρες τουλάχιστον ενός «θαύματος» κάθε μήνα ή για την ακρίβεια κάθε τριάντα πέντε μέρες.
Αυτό ισχυρίστηκε και τεκμηρίωσε με λογικο-μαθηματικά επιχειρήματα ο Τζων Λίτλγουντ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, πριν από αρκετά χρόνια, προσπαθώντας να απομυθοποιήσει -μεταξύ άλλων- τα υποτιθέμενα υπερφυσικά φαινόμενα.
Στην επιχειρηματολογία του Λίτλγουντ, ως «θαύμα» ορίζεται ένα εξαιρετικό «γεγονός», ξεχωριστής σημασίας γι’ αυτόν που το βιώνει ή το παρατηρεί, το οποίο μπορεί να συμβεί με συχνότητα μία στο ένα εκατομμύριο. «Θαύμα», δηλαδή, μπορεί να θεωρηθεί κάθε στατιστικά απίθανο γεγονός.
Αν υποθέσουμε πως κάθε άνθρωπος παραμένει ξύπνιος τουλάχιστον οκτώ ώρες κάθε μέρα, τότε κάθε δευτερόλεπτο βιώνει ένα «γεγονός», το οποίο μπορεί να είναι είτε σημαντικό είτε όχι. Σύμφωνα με αυτή την σκέψη ένας άνθρωπος μέσα σε 35 μέρες θα έχει βιώσει περίπου ένα εκατομμύριο γεγονότα, και συνεπώς τα γεγονότα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως θαύματα εμφανίζονται εν τέλει αρκετά συχνά.
Δημιουργική Ομάδα
Δαμόπουλος Νώντας, Καραχανίδης Αναστάσης, Παρασκευοπούλου Ιωάννα, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Χαμηλοθώρη Λία, Σολδάτος Πάνος, Αντωνίου Κλέων, Αθανασοπούλου Μσρία, Λινάρδου Αντιγόνη, Federico Bustamante, Ιλεάνα Πάππα
www.ertnews.gr
