Αν μη τι άλλο μια γιορτή για ένα διάσημο τοπικό προϊόν είναι μια ευκαιρία για να επιστρέψει στην καθημερινή διατροφή και να κερδίσει την θέση που του αξίζει.
Ο λόγος για την μαύρη σταφίδα, η οποία τιμάται από τον Σύλλογο Φιλοπροόδων Κρεστένων και τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας.
Ο Kώστας Τουρής πρόεδρος του συλλόγου, μιλά για μια ιστορία σχεδόν 70 ετών, όταν άρχισε να λειτουργεί ο Σύλλογος το 1949. Από το 1979 πραγματοποιούσε την γιορτή της σταφίδας έως το 2002, οπότε έπεσε σε αδράνεια. Έπειτα από είκοσι και πλέον χρόνια επαναδραστηριοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2024 και τώρα κάνει μια δυναμική παρουσία, για να υπενθυμίσει ότι τα προϊόντα του Μοριά κράτησαν στην ζωή πολλές γενιές.
Τα τελευταία χρόνια η παραγωγή μειώθηκε σημαντικά από τους 85.000 τόνους που ήταν την δεκαετία του΄80 στους 10.000 με 13.000 τόνους πανελλαδικά. Η καλλιεργητές μετατοπίστηκαν στις ελιές και τα πορτοκάλια, λόγω της πτώσεως της ζήτησης και των τιμών.
Στόχος του Συλλόγου είναι «να ξαναμπεί στο ελληνικό τραπέζι, η σταφίδα, ένα super- food με άπειρα θρεπτικά συστατικά και τεράστια διατροφική αξία.
Απασχολούσε μεγάλο δυναμικό, κατασκευάστηκαν σιδηροδρομικές γραμμές και το λιμάνι του Κατακόλου για την μεταφορά και την εξαγωγή του.
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και η έξαρση σε έναν οικονομικό τομέα ακολουθείται σχεδόν κατά κανόνα από ύφεση, είτε λόγω υπερπροσφοράς, είτε λόγω μείωσης των τιμών, είτε γιατί παύει να είναι μόδα και αντικαθίσταται από κάποιο άλλο προϊόν. Ουδείς μπορεί να υποχρεώσει τους καταναλωτές να επιλέξουν την σταφίδα για πρωινό, για την παρασκευή γλυκών ή για σνάκ. Ούτε μπορεί να αγοραστεί από Οργανισμούς, Υπηρεσίες κλπ. για να καταλήξει ως ληγμένο στα σκουπίδια. Μόνο το επιθετικό μάρκετινγκ από τους συνεταιρισμούς και τους συλλόγους μπορεί να αντιστρέψει νεο-αποκτηθείσες συνήθειες, προκειμένου να αυξηθεί η ζήτηση. Τέλος μένει το παιχνίδι των αγορών και των εισαγωγών όταν ανεξέλεγκτοι έμποροι βαφτίζουν ελληνικές τις σταφίδες από γειτονικές χώρες.
Επιπλέον, υπενθυμίζεται ότι κάθε προϊόν που παράγεται σε κάποια χώρα -περιοχή ανταποκρίνεται στον τοπικό πληθυσμό, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες στα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζεται ένας οργανισμός. Άλλες οι ανάγκες στην Βραζιλία, άλλες στην Κίνα και άλλες στην Ελλάδα. Η παγκοσμιοποιημένη μαγειρική και η ματαιοδοξία μικροδιασημοτήτων, εισήγαγε λέξεις με εξωτική προέλευση, δίνοντας περιεχόμενο σε πιάτα με γεύσεις άνευ ουσίας.
Η κρίση της σταφίδας το 1875 έδειξε τα τραγικά λάθη των ελλήνων αγροτών, οι οποίοι άδραξαν μια περιστασιακή κρίση με τους κατεστραμμένους αμπελώνες στην Γαλλία, θεώρησαν ότι ο πλουτισμός από την παραγωγή σταφίδας και την εξαγωγή της στο Ην. Βασίλειο για την παρασκευή πουτίγκας θα είναι σταθερός, συνεχής και κατέληξαν πένητες μετανάστες.
Όλα έρχονται και παρέρχονται. Βασικά είδη διατροφής που δεν υπήρχαν στην Ευρώπη όπως καλαμπόκι, ντομάτες κατέκτησαν την θέση που τους άξιζε. Όταν όμως η γη παράγει αντίστοιχα και ανώτερα προϊόντα από αλλά εισαγόμενα τότε οι καταναλωτικές ανάγκες δεν μπορεί να αφήνονται σε κατευθυνόμενες επιλογές του διεθνούς μάρκετινγκ.
www.ertnews.gr
