Οι παραλίες της Ελλάδας έχουν σταματήσει προ πολλού να είναι συνυφασμένες με τις Γαλάζιες Σημαίες.
Πολλές από αυτές είναι βρόμικες, με τεράστιο ογκο σκουπιδιών, στις οποίες όχι μόνο δεν κολυμπάς αλλά ούτε και πλησιάζεις.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του προγράμματος «Υιοθέτησε μια παραλία» του WWF Ελλάδας, το πρόβλημα της ρύπανσης παραμένει έντονο, με χιλιάδες αντικείμενα να εντοπίζονται κάθε χρόνο στις ακτές.
Από τον Μάρτιο του 2021 μέχρι τον Απρίλιο του 2024, σε 192 παραλίες που παρακολουθούνταν συστηματικά, καταγράφηκαν σχεδόν 300.000 απορρίμματα.
Παραλίες -χωματερές
Αποτσίγαρα, μικρά κομμάτια πλαστικού, πλαστικά καπάκια, καλαμάκια και φελιζόλ εντοπίζονται στις παραλίες.
Ενδεικτικά, κατά μέσο όρο, σε κάθε παραλία που εξετάστηκε, ανά 100 μέτρα ακτογραμμής καταγράφονται 429 αποτσίγαρα, 159 κομμάτια πλαστικών, 117 καπάκια, 99 καλαμάκια, με δεκάδες ακόμα αντικείμενα να συμπληρώνουν την εικόνα μιας συστηματικά επιβαρυμένης ακτογραμμής.
Ποιες παραλίες βρίσκονται στη χειρότερη θέση
Ανάμεσα στις πιο επιβαρυμένες περιοχές, σύμφωνα με το WWF , συγκαταλέγονται η παραλία Ερωτοσπηλιά στο Πόρτο Ράφτη, η Βαγιωνιά στον Πόρο, οι Απολλώνιες Ακτές στη Βούλα, καθώς και η παραλία Καλαμακίου.
Πρόκειται για περιοχές που ξεπέρασαν τα ανώτατα επιτρεπτά όρια ρύπανσης με βάση τα καταγεγραμμένα αντικείμενα ανά 100 μέτρα παραλίας.
Στον αντίποδα, υπάρχουν και παραλίες που παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα απορριμμάτων. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται η παραλία «Του Ψηλού το Ρούμα» στα Σφακιά, η παραλία Παληού στην Καβάλα, τα Στεγνά στη Ρόδο, το Καραβοστάσι στην Πέρδικα Θεσπρωτίας και η Ρακοποτάμου στον Αγιόκαμπο Λάρισας.
Το παράδειγμα της Κρήτης: Από παράδεισος, χωματερή
Παρά τη γενικότερη εικόνα που έχει το νησί της Κρήτης ως προορισμός με εξαιρετικές παραλίες, η πραγματικότητα σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι διαφορετική. Η παραλία του Ανάλουκα, στον νομό Λασιθίου, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εκεί, ο μεγάλος όγκος απορριμμάτων -κυρίως πλαστικά που μεταφέρονται από ρεύματα και ανέμους- είχε μετατρέψει το 2018 την παραλία από φυσικό καταφύγιο σε τόπο εγκατάλειψης.
Εκείνη τη χρονιά, η συγκεκριμένη ακτή είχε απασχολήσει τις περιβαλλοντικές οργανώσεις ως μία από τις πιο επιβαρυμένες της χώρας.
