Ανεβασμένη σε μια σανίδα του σερφ και «νάνος» μπροστά σε έναν «πύργο» νερού περίπου 10 φορές μεγαλύτερο από αυτήν, ο φόβος είναι ένα από τα πρώτα συναισθήματα που νιώθει η βρετανίδα σέρφερ μεγάλων κυμάτων Λάουρα Κρέιν πριν βρεθεί αντιμέτωπη με ένα «θηρίο» ύψους 19 μέτρων.
«Από τη στιγμή που αφήνεις το σχοινί και βλέπεις αυτό το «βουνό» νερού να αρχίζει να μεγαλώνει πίσω σου, υπάρχουν στιγμιαία συναισθήματα φόβου που είναι, φυσικά, σαν μια σωματική αντίδραση», δήλωσε η Κρέιν στο CNN Sports.
Με κύματα που κυμαίνονται από 25 πόδια έως, κατά καιρούς, πάνω από 70 πόδια, οι σέρφερ μεγάλων κυμάτων μπορούν να φτάσουν ταχύτητες έως και 100 km/h (περίπου 62 mph) καθώς κατεβαίνουν τα μεγαλύτερα «τείχη» νερού. Αν πέσουν, η όποια πρόσκρουση που θα μπορούσαν να υποστούν είναι συγκρίσιμη με εκείνη ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος.
Αλλά μακριά από το να την αποθαρρύνει από το να κατεβαίνει με τη σανίδα στην κορυφή του γιγάντιου κύματος, η Βρετανίδα σέρφερ Κρέιν «χρησιμοποιεί» το φόβο της για να την οδηγήσει.
“Βλέπω τον φόβο περισσότερο ως καταλύτη για το γεγονός ότι κάτι εκπληκτικό πρόκειται να συμβεί και με ενθουσιάζει – με προετοιμάζει για να αναλάβω αυτό που πρόκειται να αναλάβω. Με κρατά διαρκώς σε υπερένταση, σούπερ έτοιμη και επίσης μου υπενθυμίζει να ηρεμήσω τον εαυτό μου και να αποδείξω ότι έχω την ικανότητα να ηρεμήσω τον εαυτό μου σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές”, πρόσθεσε.
Η Κρέιν είναι μία από τις λίγες γυναίκες που έχουν κατακτήσει τα κύματα στο Nazaré, ένα πορτογαλικό ψαροχώρι που φημίζεται για τα κύματα ύψους 30 μέτρων!
Ο κίνδυνος αυτών των κυμάτων δεν είναι αβάσιμος: ο σέρφερ Mark Foo πνίγηκε στο Μάβερικς της Καλιφόρνια το 1994, ενώ ο ντόπιος από τη Χαβάη Todd Chesser πέθανε κάνοντας σερφ σε ένα τεράστιο κύμα σε έναν εξωτερικό ύφαλο στα ανοικτά της Βόρειας Ακτής το 1997. Οι κραδασμοί, τα σπασμένα κόκαλα και οι βλάβες στη σπονδυλική στήλη είναι συνηθισμένα φαινόμενα στο άθλημα και οι οδηγοί τζετ σκι πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για να διασώσουν τους αθλητές από το νερό.
«Όταν τα κύματα είναι πραγματικά μεγάλα, είναι σχεδόν σαν να σε χτυπάει τρένο αν πέσεις», δήλωσε στο CNN Sports η Αμερικανίδα σέρφερ μεγάλων κυμάτων Πόλι Ράλντα από τη Γουατεμάλα.
“Μερικές φορές, πέφτεις και δεν συμβαίνει τίποτα. Άλλες φορές, πέφτεις και σακατεύεσαι – εξαρθρωμένος ώμος, εξαρθρωμένα πόδια – και αυτό συμβαίνει σε όλους”.
«Είναι ανελέητο: χτυπιέσαι, είναι πολύ επικίνδυνο, έχω χάσει τις αισθήσεις μου, έχω σχεδόν πεθάνει τόσες πολλές φορές», πρόσθεσε η Ράλντα.
«Απλά αλλάζει την οπτική τους για το τι πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι ικανές να κάνουν»
Οι ρίζες του σέρφινγκ μπορούν να εντοπιστούν ήδη από τον 12ο αιώνα στην προ-σύγχρονη Χαβάη και την Πολυνησία, και το σέρφινγκ μεγάλων κυμάτων έχει εισέλθει σταθερά στην επικρατούσα τάση, με διαγωνισμούς σε παγκοσμίου φήμης σημεία σέρφινγκ, όπως το Nazaré, το Pe’ahi (επίσης γνωστό ως Jaws) στο Maui και το Waimea Bay στο Oahu, που συγκεντρώνουν σημαντική προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης.
Όμως, η συμμετοχή σε διαγωνισμούς υψηλού κύρους, και οι χορηγίες και τα χρηματικά έπαθλα που προκύπτουν ως αποτέλεσμα, συχνά δεν ήταν προσιτά στις γυναίκες, οι οποίες αποκλείονταν από τους διαγωνισμούς.
Έχει περάσει λιγότερο από μια δεκαετία από τότε που, το 2016, επιτράπηκε για πρώτη φορά στις γυναίκες να αγωνιστούν στους διαγωνισμούς μεγάλων κυμάτων του World Surf League, μετά από χρόνια αντιδικίας μεταξύ των σέρφερ και των διοργανωτών, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, υποστήριζαν ότι οι διαγωνισμοί ήταν πολύ επικίνδυνοι για τις γυναίκες.
Ακόμα πιο πρόσφατα, το 2018, το WSL ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει ίσα χρηματικά έπαθλα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές στις διοργανώσεις του – και έγινε το πρώτο και μοναδικό παγκόσμιο αθλητικό πρωτάθλημα με έδρα τις ΗΠΑ που το κάνει.
Στις περισσότερες διοργανώσεις μεγάλου κύματος, οι άνδρες εξακολουθούν να παίρνουν περισσότερες θέσεις από τις γυναίκες, με βάση τους κανόνες πρόκρισης των αγώνων.
Πηγή: CNN
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης
www.ertnews.gr
