Το ημερολόγιο έδειχνε… 2 Απριλίου όταν καταγράφηκε η τελευταία νίκη της ΑΕΚ.
Ήταν νίκη γοήτρου, χωρίς καμία σημασία, επί του Ολυμπιακού με 2-0, σε εκείνη τη ρεβάνς του Κυπέλλου που απλά κανένας δε θέλει να θυμάται.
Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες με «χαστούκια», πίκρες και πολλές αλλαγές.
Το Σάββατο η ΑΕΚ κόντρα σε μία ομάδα που θα είχε τύχη μόνο στο πρωτάθλημα Τύπου, ξεμούδιασε. Εδώ ακριβώς μπαίνει τελεία και παύλα. Το να επιχειρήσεις -κόντρα σε έναν τέτοιο αντίπαλο, με παίκτες που κάποιοι ήταν κοντά στα 40 και κάποιοι είχαν… κοιλίτσα, σε ματς χωρίς τηλεοπτική κάλυψη- να κάνεις την οποιαδήποτε κριτική ή ανάλυση, είναι «επικίνδυνο».
Είναι επίσης τουλάχιστον ανόητο να βλέπεις να αποθεώνεται ο Ελίασον επειδή έβαλε τρία γκολ σε αυτό το παιχνίδι. Δηλαδή αν δεν έκανε χθες, πότε θα έκανε; Αν κόντρα σε αυτή την ομάδα, δεν ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, τότε συγγνώμη που το λέω, θα είχαμε πρόβλημα.
Η καλοκαιρινή αποθέωση δεν είναι το φόρτε μου.
Και αυτό που βλέπω να γίνεται είναι μία επανάληψη τόσων και τόσων καλοκαιριών.
Προτιμώ να κρατάω μικρό καλάθι, παρά να πέσω πάλι απότομα. Διότι στο ρεπορτάζ είναι αλήθεια ότι χάνεται η μπάλα. Θα κάναμε 10-12 μεταγραφές, διαβάζαμε τον Μάιο και στις αρχές Ιουνίου, αλλά τώρα πάμε για τέσσερις, μετά θα επιδιώξουμε να αποδεσμεύσουμε παίκτες και μετά να πάρουμε άλλους και… βλέπουμε.
Τα ψέματα και αυτό που ενοχλεί
Διαβάζω πως ο Νίκολιτς έδειξε ότι έχει χαρακτήρα νικητή, επειδή είπε μετά το ματς με την ερασιτεχνική ομάδα πως θέλει να κερδίζει για να υπερασπίζεται το επίπεδο του club. Το ότι βάλαμε στη συζήτηση το θέμα «νίκη» με μία ερασιτεχνική ομάδα πραγματικά με ξεπερνάει. Εκτός και αν πιστεύουμε ότι υπάρχει άνθρωπος και δη προπονητής που «θέλει» να χάσει ή παίζει για να χάσει.
Βεβαίως όλο αυτό εξυπηρετεί μία σκοπιμότητα.
Να γίνει μία σύγκριση έστω και υποσυνείδητα, με την προηγούμενη κατάσταση. Όμως σε αυτές τις περιπτώσεις φροντίζεις να μην ανοίγεσαι πολύ. Διότι στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Αν για παράδειγμα σε ένα από τα επόμενα φιλικά η ΑΕΚ δεν κερδίσει, ή χάσει, θα πρέπει να κρίνουμε τον Νίκολιτς βάσει των λεγόμενών του ή βάσεις της εικόνας της ομάδας του.
Υπήρξε και ένα ακόμα θέμα με τον Ελίασον τον οποίο προανέφερα και πιο πάνω. Είναι λέει ανανεωμένος, βγάζει αυτοπεποίθηση και νιώθει διαφορετικά διότι αντιλαμβάνεται ότι ο νέος προπονητής τον υπολογίζει. Μάλιστα.
Δηλαδή για την περσινή εικόνα του Ελίασον έφταιγε ο Αλμέιδα. Μεγαλύτερο ψέμα δεν μπορεί να υπάρξει.
Ο Αλμέιδα ήταν αυτός που έδωσε την έγκρισή του για να έρθει ο Σουηδός. Ο Αλμέιδα ήταν αυτός που εισηγήθηκε την ανανέωση του συμβολαίου του. Ο Αλμέιδα ήταν αυτός που τον «κάλυψε» όταν σκεφτόταν τη μεταγραφή. Δηλαδή δεν ήθελε ο Αμέιδα έναν παίκτη που υπό τις οδηγίες του έφτασε να παίξει στην Εθνική Σουηδίας και δεν τον χρησιμοποιούσε γιατί είχε… προσωπικά μαζί του.
Είναι ανέκδοτο ακόμα και να το συζητάμε.
Και επειδή πέρσι για πέντε μήνες ήμουν μέσα στην ΠΑΕ ΑΕΚ και έχω δει και ζήσει καταστάσεις, καλύτερα θα είναι κάποιοι να βάλουν μία τελεία, για να μην εκτεθούν περισσότερο από ότι τώρα.
Τον Ελίασον θα τον δούμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Αν περάσει η μεταγραφική περίοδος και δεν έχει αποχωρήσει από την ΑΕΚ. Διότι στο Σουηδό είχε δοθεί μία υπόσχεση τον Γενάρη, όταν τελικά πουλήθηκε ο Γκαρσία.
