Το 1964, ο Ιταλός σκηνοθέτης Σέρτζιο Λεόνε άλλαξε την ιστορία του κινηματογράφου με την εμβληματική ταινία «Για μια χούφτα δολάρια», εγκαινιάζοντας το υποείδος του spaghetti western και δημιουργώντας την περίφημη Τριλογία του Δολαρίου. Ωστόσο, πίσω από αυτή την επιτυχία κρυβόταν μια σοβαρή κατηγορία για λογοκλοπή από έναν από τους πιο εμβληματικούς δημιουργούς της Ιαπωνίας: τον Ακίρα Κουροσάβα.
Η πλοκή της ταινίας του Λεόνε ήταν εντυπωσιακά όμοια με εκείνη της ιαπωνικής ταινίας «Yojimbo» (1961), στην οποία ένας ρονίν, ένας σαμουράι χωρίς αφέντη, φτάνει σε ένα χωριό διχασμένο από δύο αντίπαλες συμμορίες και καταφέρνει να τις εκμεταλλευτεί και τις δύο προς όφελός του. Στην ταινία του Λεόνε, τοποθετημένη πλέον στην Άγρια Δύση, ο ρονίν γίνεται μοναχικός πιστολέρο, αλλά η πλοκή παραμένει σχεδόν πανομοιότυπη. Ο Κουροσάβα, που δεν είχε δώσει άδεια χρήσης του σεναρίου, αντέδρασε δυναμικά. Έστειλε μια επιστολή στον Λεόνε, η οποία έμεινε στην ιστορία: «Είδα την ταινία σου. Είναι πολύ καλή. Δυστυχώς, είναι η δική μου ταινία». Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης προσέφυγε δικαστικά για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, και τελικά βγήκε νικητής: κέρδισε ποσοστά από τα εισιτήρια της ταινίας και απέκτησε τα δικαιώματα διανομής σε Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Ταϊβάν.
Ειρωνικά, κέρδισε περισσότερα χρήματα από το «Για μια χούφτα δολάρια» απ’ ό,τι από οποιαδήποτε δική του ταινία. Παρά τη νομική διαμάχη, ο Λεόνε φέρεται να θαύμαζε τόσο πολύ τον Κουροσάβα, που χάρηκε που του έγραψε — έστω και μέσω αγωγής. Οι δύο ταινίες, παρά τη σύγκρουσή τους, θεωρούνται σήμερα κλασικές στους αντίστοιχους κινηματογραφικούς κόσμους: το «Yojimbo» ως σταθμός στο ιαπωνικό τζιντάιγκεκι (ταινίες με σαμουράι) και το «Για μια χούφτα δολάρια» ως θεμέλιο των spaghetti western.
