H κριτική κατά του Ισραήλ έχει ενταθεί τελευταία εξαιτίας των επιθέσεών του στη Γάζα που έχουν οδηγήσει στον θάνατο χιλιάδων άμαχων Παλαιστινίων ανάμεσα στους κατοίκους της. Από μια πρώτη πλευρά, αυτή η επιθετική στάση των Ισραηλινών μοιάζει παράλογη. Από την άλλη, αν λάβει κανείς σοβαρά υπόψη το γεγονός πως το Ισραήλ παλεύει για την ύπαρξή του απέναντι σε αντιπάλους που του την αρνούνται, έχει κάποια λογική. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη πως οι παλαιστινιακές οργανώσεις, και ιδιαίτερα η Χαμάς και όσες στηρίζονται σε φανατικούς ισλαμιστές, θα κοπάσουν το πάθος τους για καταστροφή του Ισραήλ και εξόντωση κάθε Εβραίου που βρίσκεται στο διάβα τους. Σωστές είναι οι εκκλήσεις για ανθρωπισμό και παύση της στρατιωτικής επέλασης του Ισραήλ, όταν όμως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί μια διαρκή ειρήνη και εξουδετέρωση των φανατικών ισλαμιστών, οι επιλογές για την κυβέρνηση της Ιερουσαλήμ περιορίζονται.
Οι υποστηρικτές των αντιπάλων του χριστιανισμού ή των Εβραίων κάνουν πάντα αναφορά σε ένα εδάφιο του Κορανίου που υποστηρίζει πως «αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο είναι σαν να δολοφονείς ολόκληρη την ανθρωπότητα». Ετσι, αποφαίνονται πως το Ισλαμ είναι θρησκεία ειρήνης και αγάπης! Μόνο που δεν γίνεται αναφορά στο υπόλοιπο εδάφιο του ίδιου στίχου που τονίζει: «Αυτοί που κηρύττουν τον πόλεμο στον Αλλάχ και στον Απεσταλμένο του αντιμετωπίζονται με θάνατο. Η τιμωρία τους είναι ο αποκεφαλισμός, η σταύρωση ή το κόψιμο των χεριών και των ποδιών και στις δύο πλευρές. Αυτή ειναι η ατίμωσή τους σε αυτή τη ζωή και ακολουθούν βαρειές τιμωρίες και στην Αλλη» (Κοράνι 5:31-33). Είναι αυτονόητο ποιοι εννοείται πως «κηρύσσουν πόλεμο στον Προφήτη»: οι άπιστοι (χριστιανοί και Εβραίοι) και οι αποστάτες του Ισλάμ, καθώς και οι πολυθεϊστές (σιίτες)! Αυτά ακριβώς είναι που υποστηρίζουν όσοι προβαίνουν σε ανατριχιαστικές πράξεις μαζικών φόνων και εκτελέσεων στο όνομα του Ισλάμ. Και δεν παραβιάζουν βέβαια το Κοράνι!
Υπάρχει βέβαια κι ένα άλλο θέμα. Είναι κάθε ζωή «ιερή», σύμφωνα με τα ιερά κείμενα, ή μόνο αυτή των μουσουλμάνων; Πολλοί μελετητές του Ισλάμ επιμένουν πως ο σχετικός (ανθρωπιστικός) στίχος του Κορανίου οφείλει να ερμηνεύεται πως μόνο οι μουσουλμανικές ζωές πρέπει να θεωρούνται ιερές. Ενας από τους πιο παλιούς μελετητές του Κορανίου, ο Σαχίντ μπιν Τζουμπαγιάρ, διατύπωσε το σχετικό κείμενο σαν «αυτός που επιτρέπει να χυθεί αίμα μουσουλμάνου είναι σαν να επιτρέπει να χυθεί το αίμα όλων των ανθρώπων». Οι «άπιστοι» λοιπόν δεν μπορούν να περιμένουν να τους προστατέψει αυτός ο στίχος. Και ένα επίσης από τα έγκυρα «χαντίντ» (ιερά κείμενα ερμηνείας των διδασκαλιών του Προφήτη) του Σαχί Μπουκαρί ξεκαθαρίζει: «Ο Απόστολος του Αλλάχ είπε: Εχω διαταχθεί να πολεμήσω τους ανθρώπους μέχρι να βροντοφωνάξουν: “Κανείς δεν δικαιούται να λατρεύεται εκτός από τον Αλλάχ”. Κι όταν φωνάξουν αυτό, προσευχηθούν όπως προσευχόμαστε και σφάξουν όπως σφάζουμε, τότε το αίμα και οι περιουσίες τους θα μας είναι ιερές» (Σ. Μπουκαρί, Τόμος.1, Βιβλίο 8, Χαντίντ 387).
Είναι ειρωνικό να γίνεται αναφορά στο Ισλάμ σαν θρησκεία δήθεν ειρήνης, με αναφορές σε κείμενο του Κορανίου, που ακριβώς όμως ζητεί τη σφαγή των μη μουσουλμάνων! Ολοι αυτοί που ξεχύνονται στους δρόμους προπαγανδίζοντας τις ανθρωπιστικές τους προθέσεις απέναντι σε ανθρώπους που ουδέποτε αποκήρυξαν τις αντιλήψεις αυτές και που η θρησκεία τους επιτάσσει τέτοιες φρικτές πράξεις πώς είναι δυνατόν να εθελοτυφλούν και να προπαγανδίζουν την ανοχή μιας τέτοιας πραγματικότητας; Η θεώρηση μιας μουσουλμανικής κοινότητας, όπως λ.χ. της παλαιστινιακής, με τα κριτήρια και τα μέτρα μιας δυτικής κοινωνίας είναι τραγικό λάθος. Η αθωότητα της χριστιανικής Δύσης οφείλει να πάρει κάποια στιγμή τέλος…
