Αν παρακολουθείτε τους αγώνες της Ευρωλίγκας μέσα από το επίσημο κανάλι της Euroleague TV φέτος, σίγουρα έχετε ακούσει τη φωνή του. Αν μάλιστα σταθήκατε στα highlights των αναμετρήσεων του Ολυμπιακού στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, πιθανότατα θα νιώσατε την ένταση των μεταδόσεών του. Γιατί ο Τιμ Λονγκ, δεν είναι απλώς ο βρετανός σχολιαστής της Euroleague TV αλλά ο άνθρωπος πίσω από τα viral clips που έκαναν φέτος το ευρωπαϊκό μπασκετικό κοινό να μάθει κάτι από ελληνικά. Τη φετινή σεζόν, ύστερα από 13 χρόνια, αποφάσισε να αφήσει τα στούντιο του Λονδίνου και να μετακομίσει στην Αθήνα μαζί με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά, προκειμένου να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του και να καλύπτει από κοντά τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων μαζί με των τουρκικών, των σερβικών και των ιταλικών για την κορυφαία ευρωπαϊκή μπασκετική διασυλλογική διοργάνωση. Από εδώ, συνεχίζει επίσης τις μεταδόσεις του για το Eurocup και τη γερμανική Μπουντεσλίγκα. Με αφορμή το Final 4 στο Αμπου Ντάμπι, τα «Πρόσωπα» μίλησαν με τον Τιμ Λονγκ για την εμπειρία του από τα ελληνικά γήπεδα, το ευρωπαϊκό μπάσκετ και την Ευρωλίγκα.
Πώς βρέθηκε ένας Αγγλος να σχολιάζει ευρωπαϊκούς αγώνες μπάσκετ;
Ο σχολιασμός ποδοσφαίρου ήταν πάντα ένα όνειρό μου. Ως παιδί, σχολίαζα τον εαυτό μου να πετυχαίνει γκολ στον κήπο. Ως έφηβος, παρήγαγα ακόμη και μια σπιτική εκπομπή πάλης, στην οποία έκανα εγώ τον σχολιασμό! Μεγαλώνοντας στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχα επίσης μια αγάπη για το μπάσκετ, επηρεασμένος από τον Κόμπι. Συνήθιζα να ακούω τους αγώνες των Λέικερς σε ιντερνετικό ραδιόφωνο στη μέση της νύχτας, επειδή συχνά δεν ήταν δυνατόν να τους δω στην τηλεόραση. Κανείς άλλος που ήξερα δεν ασχολούταν με το μπάσκετ και, σε αυτό το στάδιο, δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε καν το ευρωπαϊκό μπάσκετ!
Στην πορεία της ζωής μου, ύστερα από μια κακή εμπειρία στα πρώτα μαθήματα των σπουδών μου στα Μέσα Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο, έχασα την εμπιστοσύνη στο όνειρό μου. Εκανα στροφή κι άλλαξα μαθήματα για να ολοκληρώσω το πτυχίο της Νομικής, κάνοντάς το με τον καλύτερο δυνατό βαθμό. Από εκεί και πέρα, το λογικό ήταν να πάω στη Νομική Σχολή. Το μισούσα! Κατόπιν επιθυμίας του πατέρα μου (ο οποίος πλήρωνε!), ολοκλήρωσα την άσκησή μου, πριν πάρω έναν χρόνο άδεια για να ταξιδέψω. Σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής μου, διασχίζοντας τα Βραχώδη Ορη, αποφάσισα να υποστηρίξω τη νοοτροπία «ζεις μόνο μια φορά». Επέστρεψα στους γονείς μου και γράφτηκα για να κάνω μεταπτυχιακό στην αθλητική δημοσιογραφία στη γενέτειρά μου, το Λίνκολν.
Εκεί με σύστησαν σε έναν ατζέντη που έψαχνε φτηνούς σχολιαστές ποδοσφαίρου για να καλύπτουν αγώνες για διαδικτυακές ιστοσελίδες στοιχημάτων. Υστερα από μερικά χρόνια που έκανα αυτά τα παιχνίδια για την Perform, η ίδια εταιρεία πήρε το συμβόλαιο της EuroLeague, οπότε ο ατζέντης μου ρώτησε αν κάποιος από τους σχολιαστές του ήξερε κάτι για το μπάσκετ. Αυτή ήταν η ευκαιρία μου!
Η πρώτη μου σεζόν στη EuroLeague ήταν η περίοδος 2011-12, κατά την οποία δεν ήξερα απολύτως τίποτα για το πρωτάθλημα ή το ευρωπαϊκό μπάσκετ! Σχολίασα τέσσερις σεζόν στην Perform, πριν από τη μετάβαση στην IMG το 2015. Στην πραγματικότητα, παραλίγο να τους ξεφύγω όταν η IMG πήρε τα δικαιώματα, επειδή δεν ήμουν πλήρως μέλος της στενής ομάδας των άλλων σχολιαστών που γνωρίζονταν μεταξύ τους πολλά χρόνια, από την εποχή που έπαιζαν και προπονούσαν μαζί. Ενημερώθηκα για τη σωστή επαφή και έπρεπε να κάνω ο ίδιος το τηλεφώνημα αρκετά αργά.
Από την αρχή, ένιωσα ότι αγωνιζόμουν με την ταμπέλα του «παρείσακτου» – ερχόμενος ως «ποδοσφαιρικός» και όχι ως πρώην παίκτης ή προπονητής μπάσκετ. Αυτό αποτέλεσε βασικό κίνητρο για να βελτιώνομαι κάθε χρόνο. Μέσα από μία δεκαετία στο IMG, και τη μεγάλη εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι υπεύθυνοι, αισθάνομαι τώρα ότι μπόρεσα να προσθέσω πολλά επιπλέον επίπεδα στον σχολιασμό μου.
Πώς προετοιμάζεσαι για μια μετάδοση της Ευρωλίγκας; Εχεις μια συγκεκριμένη ρουτίνα;
Η ρουτίνα μου είναι πολύ αυστηρή. Αν έχω ήδη καλύψει τις ομάδες της συγκεκριμένης σεζόν, χρειάζονται περίπου τρεισήμισι ώρες στο σπίτι, λίγο διάβασμα στη διαδρομή μου και στη συνέχεια δύο ώρες στο γήπεδο πριν βγω στον αέρα.
Στο σπίτι, ξεκινώ με την ενημέρωση των στατιστικών μου για κάθε ομάδα (περίπου μία ώρα για την κάθε μία), ενώ επικοινωνώ με τον παραγωγό μου για τις βασικές επιλογές παικτών και τους τραυματισμούς. Στη συνέχεια, γράφω το σενάριο για τα πρώτα 15 λεπτά της εκπομπής, το οποίο περιλαμβάνει τις αφίξεις των παικτών, τους βασικούς παίκτες, τις εισόδους, την προετοιμασία για το τζάμπολ κ.λπ.
Κατά τη διάρκεια της μετακίνησής μου και στο γήπεδο, ενημερώνομαι για τις τελευταίες ειδήσεις και για τις δύο ομάδες, γράφοντας τυχόν σημαντικές ιστορίες, πριν διαβάσω και επισημάνω τις εκτυπωμένες σημειώσεις μου. Δεκαπέντε λεπτά πριν βγούμε στον αέρα, κάνουμε μια επανάληψη της εκπομπής (το πλάνο της αρένας, οι αφίξεις των παικτών και οι συνεντεύξεις των προπονητών).
Στη συνέχεια, η εκπομπή διαρκεί περίπου δυόμισι ώρες, οπότε συνολικά ξοδεύω περίπου οχτώμιση ώρες σε ένα παιχνίδι. Εάν καλύπτω μια ομάδα για πρώτη φορά σε μια σεζόν, μπορείτε να προσθέσετε μία επιπλέον ώρα για κάθε νέα ομάδα. Οπότε δέκα και μισή ώρες αν πρόκειται για το πρώτο παιχνίδι της σεζόν!
Εχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να «προσπαθεί» να πει κάτι viral στον αέρα ή είναι όλα αυθόρμητα;
Ποτέ δεν προσπαθώ να πω κάτι «viral», αλλά πάντα προσπαθώ να βρω την ατάκα ή την ιστορία σε κάθε συγκεκριμένη στιγμή. Η τέχνη του σχολιασμού δεν είναι απλώς να λες το παιχνίδι, αλλά να λες την ιστορία, είτε αυτό γίνεται μέσω της σωστής ατάκας, είτε των σωστών στατιστικών στοιχείων. Το να γνωρίζω ποια πρέπει να είναι η αφήγηση ξεκινάει με την προετοιμασία μου. Ποια είναι η σημασία της στιγμής; Η σημασία για το παιχνίδι; Για τον παίκτη; Για τους οπαδούς; Για τους συλλόγους;
Οπότε είναι αυθορμητισμός που τροφοδοτείται από τη γνώση. Κάτι που δεν είναι αυθόρμητο είναι ότι τις ημέρες ή τις ώρες που προηγούνται ενός αγώνα, δεν μπορώ να μη φανταστώ στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη στιγμή που θα συμβεί. Μπορεί να είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και να προσπαθώ να κοιμηθώ και να αρχίσω να σκέφτομαι «τι θα έλεγα αν συνέβαινε αυτό;». Αν σκεφτώ μια καλή ατάκα εκείνη τη στιγμή, θα τη γράψω.
Η πρόκληση στη συνέχεια είναι να μπορέσω να πω αυτή την ατάκα με φυσικό τρόπο. Εμαθα από νωρίς από έναν από τους μέντορές μου, τον θρυλικό βρετανό σχολιαστή ποδοσφαίρου, Κλάιβ Τάιλντεσλεϊ, ότι ένας σχολιαστής πρέπει να είναι έτοιμος να μη χρησιμοποιήσει όσα προετοίμασε! Αν δεν χωράει κάτι, μην προσπαθείς να το στριμώξεις. Ετσι, στη ζωντανή τηλεόραση, το να αποφασίζεις αν μια ατάκα λειτουργεί ή όχι, και στη συνέχεια, αν λειτουργεί, να την αποδίδεις φυσικά, είναι μια δεξιότητα από μόνη της.
Αν έπρεπε να εξηγήσεις σε έναν άγγλο φίλο σου τι σημαίνει Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, τι θα του έλεγες;
Πάντα λέω στους Βρετανούς που δεν ξέρουν, ότι η ατμόσφαιρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι σαν να έχεις ένα τρελό ποδοσφαιρικό κοινό στριμωγμένο σε μικρότερο χώρο! Τα παιχνίδια του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού είναι φυσικά τέλεια παραδείγματα γι’ αυτό. Οντας πρώην σχολιαστής στην τηλεόραση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για πολλά χρόνια και φίλαθλος της ομάδας από παιδί, θα έλεγα στους ανθρώπους ότι είναι σαν το ντέρμπι του Μάντσεστερ, αλλά μόνο με τους πιο παθιασμένους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του συλλόγου και σε έναν πιο στενό χώρο!
Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ή στο ΟΑΚΑ: Πού φοβάσαι περισσότερο ότι θα χάσεις τη φωνή σου λόγω της έντασης;
Αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από το ίδιο το παιχνίδι. Εξαρτάται επίσης από τα επίπεδα θορύβου που λαμβάνω στα ακουστικά μου, τα οποία συχνά μπορεί να ακούγονται διαφορετικά από το να βρίσκεσαι απλώς στην αρένα και να ακούς την ατμόσφαιρα ως οπαδός. Υπήρξαν βραδιές και στους δύο συλλόγους αυτή τη σεζόν που τα ντεσιμπέλ ήταν τρελά. Νομίζω ότι στον Παναθηναϊκό έχουν έρθει περισσότερες λόγω της φύσης με την οποία έχει κερδίσει τα παιχνίδια – το να μένει συχνά πίσω στο σκορ και να κάνει πολλές επαναφορές στην παράταση, έχει οδηγήσει σε γαλβανισμένη ατμόσφαιρα. Αντίθετα, θεώρησα ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού μάλλον σκότωσε την ατμόσφαιρα όταν κέρδισε το πρώτο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Οπότε, εξαρτάται πραγματικά από τις συνθήκες.
Πιστεύεις ότι η αντιπαλότητα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού είναι ευλογία ή κατάρα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ;
Προσωπικά, δεν είμαι σίγουρος πώς μπορεί να είναι κατάρα. Για μένα, το ελληνικό ντέρμπι είναι ένα από τα μεγαλύτερα θεάματα στον ευρωπαϊκό αθλητισμό. Νομίζω ότι η Ευρωλίγκα χρειάζεται όσο το δυνατόν περισσότερα ντέρμπι, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του ντέρμπι του Βελιγραδίου, καθώς και των ντέρμπι της Κωνσταντινούπολης, της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας. Θα είναι συναρπαστικό να δούμε σύντομα και ένα ισραηλινό ντέρμπι, και θα είναι πραγματικό θέαμα αν γίνει με φιλάθλους στα γήπεδα.
Για εσάς, το ΝΒΑ είναι θέαμα με λίγο μπάσκετ, ενώ η Ευρωλίγκα είναι μπάσκετ με λίγο θέαμα;
Απολύτως. Μεγάλωσα παρακολουθώντας το ΝΒΑ, αλλά σε μια πολύ διαφορετική εποχή. Μόλις ανακάλυψα το ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Στην πραγματικότητα, δεν παρακολουθώ σχεδόν ποτέ το ΝΒΑ τώρα. Μερικές φορές έχω ανοίξει παιχνίδια και δεν μπόρεσα να χωνέψω το στυλ ή την έλλειψη έντασης στην κανονική περίοδο.
Για μένα, μέσα σε λογικά πλαίσια, κάτι είναι πιο σημαντικό αν είναι πιο σπάνιο. Προτιμώ τα 34 παιχνίδια από τα 82. Προτιμώ τους 80 πόντους από τους 120. Προτιμώ μια απίστευτη αθλητική στιγμή σε ένα παιχνίδι από 10, που μπορεί να συμβαίνουν επειδή πολλοί παίκτες είναι φτιαγμένοι με τον ίδιο τρόπο, το ζωγραφιστό είναι συχνά καθαρό, ή η αμυντική διάθεση λείπει. Πιστεύω ότι η καλύτερη εκδοχή του παιχνιδιού είναι να υπάρχει το καλύτερο δυνατό επίπεδο ταλέντου, αλλά στο πλαίσιο των κανόνων της FIBA, με ατμόσφαιρα ευρωπαϊκών συλλόγων και κανονική περίοδο 30-40 αγώνων.
{ER}Θα μας δώσεις τις προβλέψεις σου για το Final 4;{ER}
Χωρίς να είμαστε πολύ συγκεκριμένοι, τα πάντα μπορούν να συμβούν στους αποκλεισμούς ενός παιχνιδιού! Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός έχει τη μεγαλύτερη πίεση. Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία, είναι επίτευγμα για τη Μονακό να βρίσκεται εκεί, δεδομένου ότι είναι ακόμα νέα στην Ευρωλίγκα. Από τους άλλους τρεις συλλόγους, ο Ολυμπιακός έχει τη μεγαλύτερη αναμονή για Ευρωλίγκα. Είναι επίσης η εκατονταετής χρονιά του συλλόγου, βρέθηκε στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου, ξόδεψε σχεδόν τα ίδια χρήματα με τον Παναθηναϊκό για το ρόστερ του κι ο αιώνιος αντίπαλός του κατέκτησε την κούπα μόλις πέρυσι. Υπάρχει ένας ωραίος οιωνός στο ότι τις δύο φορές που οι Ερυθρόλευκοι έχουν κερδίσει το τρόπαιο στο παρελθόν, ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά! Βέβαια, την τρίτη φορά που το κατέκτησε ο Ολυμπιακός, το είχε ήδη, κάνοντας το back- to-back.
Λατρεύω την τέχνη της αφήγησης ιστοριών και ως ουδέτερος φίλαθλος με έδρα την Ελλάδα, θα ήταν μια σπουδαία ιστορία αν ο Ολυμπιακός έβαζε τέλος στην ξηρασία του στον 100ό χρόνο του, ή αντίστοιχα αν ο Παναθηναϊκός έκανε το back-to-back για πρώτη φορά στην ιστορία του, δίνοντάς μας το αφήγημα να κυνηγήσουμε ένα ιστορικό πρώτο 3peat στην ιστορία της EuroLeague την επόμενη σεζόν.
Κοιτάζοντας τους άλλους συλλόγους, σκέφτομαι επίσης πόσο ξεχωριστό θα ήταν για τον βασιλιά των σκόρερ όλων των εποχών, τον Μάικ Τζέιμς, να κατακτήσει επιτέλους ένα πρωτάθλημα ή για τον Σάρας να πάρει το πρώτο του ως προπονητής μετά από τόσα ταξίδια στο Final-Four.
Το να είμαι φίλαθλος της ίδιας της Ευρωλίγκας κι όχι ενός συγκεκριμένου συλλόγου και να με ελκύουν αυτές οι ξεχωριστές ιστορίες, είναι κάτι που πραγματικά αγαπώ. Και, με τρία μικρά παιδιά τώρα, είμαι ευτυχής που παραιτούμαι από την επιπλέον πίεση, τον χρόνο και το συναίσθημα που συνεπάγεται το να είσαι φανατικός οπαδός ενός μόνο συλλόγου, όπως ήμουν για πολλά χρόνια με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Στο Αμπου Ντάμπι, θα έχω τελειώσει νωρίτερα με τις μεταδόσεις των παιχνιδιών του πρωταθλήματος της Next Generation Euroleague, οπότε θα είμαι ευτυχής που θα καθίσω στις κερκίδες και θα απολαύσω να παρακολουθώ όποια ιστορία έχει αίσιο τέλος.
INFO{CR}Ακολουθήστε τον Τιμ Λονγκ {LF}στο Χ @timlongsports
