Στις 15 Αυγούστου 1977, το Ραδιοτηλεσκόπιο Big Ear στο Οχάιο των ΗΠΑ κατέγραψε ένα σήμα που ξεχώρισε από κάθε άλλο. Ένα ασυνήθιστο ραδιοκύμα υψηλής έντασης, διάρκειας 72 δευτερολέπτων, που ο αστρονόμος Jerry R. Ehman χαρακτήρισε με τη λέξη «Wow!» στην εκτύπωση των δεδομένων — από εκεί και το όνομά του.
Το σήμα αυτό φαινόταν να προέρχεται από την περιοχή του αστερισμού Τοξότη, πολύ κοντά στον κέντρο του Γαλαξία μας. Παρά τις πολλές προσπάθειες, το σήμα δεν επαναλήφθηκε ποτέ και δεν εντοπίστηκε κάποια φυσική πηγή.
Το “Wow!” σήμα θεωρείται ένα από τα πιο αινιγματικά και ανεξήγητα γεγονότα στην ιστορία της αστρονομίας. Μερικοί το έχουν συνδέσει με την πιθανότητα εξωγήινης νοημοσύνης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να ήταν απλώς ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο ή παρεμβολή.
Η αναζήτηση απαντήσεων συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με νέες αποστολές και εξελίξεις στην επιστήμη να προσπαθούν να ρίξουν φως σε αυτό το μυστηριώδες μήνυμα από το διάστημα.
Το «Wow!» σήμα – Από πού προέρχεται ο ήχος
Το σήμα είχε τα χαρακτηριστικά που αναμένονται σε ένα σήμα με προέλευση έξω από τη Γη και το Ηλιακό σύστημα στο οποίο αυτή βρίσκεται. Η πηγή του προσδιορίστηκε στα βορειοδυτικά του σφαιρωτού σμήνους Μεσιέ 55 στον αστερισμό του Τοξότη, κοντά στο αστρικό σύστημα Χι Τοξότη.
Η αλφαριθμητική ακολουθία 6EQUJ5 του σήματος, διήρκησε καθόλα τα 72 δευτερόλεπτα κατά τα οποία το τηλεσκόπιο ήταν δυνατό βάσει των δυνατοτήτων του να μετρήσει το σήμα, αλλά δεν ανιχνεύθηκε ξανά έκτοτε.
Ακολούθησε ευρεία κάλυψη σχετικά με το θέμα από τα ΜΜΕ και οι αστρονόμοι προσπάθησαν πολλές φορές να ξαναβρούν το σήμα χωρίς επιτυχία.
Ο αστρονόμος που έλεγξε τις σχετικές μετρήσεις, εντυπωσιασμένος από την ένταση του σήματος και τα χαρακτηριστικά του τα οποία ταίριαζαν με αυτά ενός σήματος με εξωγήινη προέλευση, σημείωσε με ένα κύκλο τα σχετικά ψηφία της μέτρησης και έγραψε το σχόλιο Wow! στο περιθώριο της εκτύπωσης, κάτι που από τότε αποτέλεσε και την ονομασία του ίδιου του σήματος.
Το πρωτότυπο σημείωμα
Το αρχικό σημείωμα με τα στοιχεία της μέτρησης και τη χειρόγραφη σημείωση διατηρείται σήμερα στον Σύλλογο ιστορίας του Οχάιο.
