Δεν έχω ασχοληθεί, ούτε θα ασχοληθώ, με το τεράστιο παπατζιλίκι που υπέστη εδώ και μήνες η ελληνική κοινωνία.
Ολοι πλέον μπορούμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Κι ότι αυτό που συνέβη είναι ανήκουστο και προσβλητικό.
Είμαι βέβαιος πως τα υπόλοιπα θα τα βρει η ελληνική Δικαιοσύνη – στην οποία οφείλουμε αυτονόητα εμπιστοσύνη… Οπως είμαι βέβαιος ότι θα βρει και εκείνους που προκάλεσαν, καλλιέργησαν και συντήρησαν την κοροϊδία.
Διότι τι να κάνουμε; Το παπατζιλίκι έχει συνέπειες.
Δυστυχώς, δεν είναι λίγοι. Πολιτικοί, «εμπειρογνώμονες», δικηγόροι, δημοσιογράφοι, «ειδικοί» κάθε είδους ή σκοπιμότητας, σούργελα και κουτοπόνηροι.
Ούτε είναι βέβαιο ότι υπηρετούσαν όλοι τα ίδια κίνητρα ή ταυτόσημες επιδιώξεις. Η απλή βλακεία εξηγεί συνήθως πολλές παρεκτροπές.
Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί να πέσουν στα μαλακά.
Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις ανενδοίαστα μια ολόκληρη χώρα με εξαϋλωμένα βαγόνια, ανυπόστατα λαθρεμπόρια, ξυλόλια και βενζινόλια, ύποπτες φωτιές, ψεκασμένες θεωρίες και ουρανοκατέβατες συνωμοσίες αλλά όταν σε πάρουν χαμπάρι να την κοπανάς με μικρά πηδηματάκια.
Ή, ακόμη χειρότερα, να κρύβεσαι πίσω από δήθεν «αναπάντητα ερωτήματα» ή κάτι «καταγγελίες» της κακιάς συφοράς.
Ακόμη και ψεύτικους αριθμούς νεκρών είχαν βγάλει στο παζάρι οι αγύρτες.
Ενα δυστύχημα λοιπόν έχει συνέπειες. Αλλά το εμπόριο ενός δυστυχήματος έχει επίσης συνέπειες.
Και στο τέλος οφείλει να επικρατεί η λογική του νόμου.
Προχθές η αστυνομία βρήκε και μάζεψε όλη τη συμμορία που μπούκαρε στη Νομική και βάραγε τους ανθρώπους με τους πυροσβεστήρες. Οπως βρήκε και μάζεψε τον ημιπιτσιρικά αγωνιστή που μοίραζε χαστούκια στην Πολυτεχνειούπολη.
Πολύ ωραία και μπράβο της.
Τώρα όμως είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να επιβάλει τη λογική του νόμου. Και ο νόμος ισχύει για όλους.
Είναι σημαντικό λοιπόν να συμφωνήσουμε ότι η δημοκρατία μας δεν αποδέχεται νησίδες ασυλίας και ατιμωρησίας με κανένα πρόσχημα.
Οπως είναι επίσης σημαντικό να δεχτούμε ότι η επιβολή του νόμου δεν επιδέχεται εξαιρέσεις κανενός είδους και καμίας επίφασης.
Για να πούμε και τα δικά μας, η ελευθερία του Τύπου, της κριτικής και της αποκάλυψης, για την οποία τόσοι απροσκάλεστοι κόπτονται, είναι προφανώς απαραίτητο συστατικό της δημοκρατίας.
Αλλά δεν συνιστά άλλοθι, ούτε αποτελεί πασαπόρτι για το εμπόριο του κάθε παπατζή.
Ο οποίος ακριβώς επειδή καταχράται ένα απαραίτητο συστατικό της δημοκρατίας για εντελώς ιδιοτελείς σκοπούς οφείλει να κριθεί αυστηρότερα από όλους τους άλλους.
Οχι μόνο επειδή δεν νοείται εξευτελισμός της δημοκρατίας. Αλλά επειδή ένας εξευτελισμός της δημοκρατίας στο όνομα της δημοκρατίας έχει ακόμη πιο σοβαρές συνέπειες.
