Διαβάζω αυτά που γράφονται δεξιά και αριστερά για τον γάλλο μεσοεπιθετικό Ρεμί Καμπελά, που φέρεται να ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό, και σκέφτομαι πως αν οι αναφορές σε πιθανές μεταγραφές του πρωταθλητή άρχισαν πριν βγει ο Απρίλιος, η μεταγραφική περίοδος που θα ζήσουν φέτος οι Ερυθρόλευκοι θα είναι η μεγαλύτερη της ιστορίας. Ο όρος «μεταγραφική περίοδος» δεν έχει να κάνει με τον καιρό που γίνονται μεταγραφές: αυτές γίνονται σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που ξεκινά κάθε χρόνο από την 1η Ιουλίου και συνήθως έχει ως φινάλε τα μέσα Σεπτεμβρίου. Δεν είναι όμως αυτή η μεταγραφική περίοδος στην οποία εγώ αναφέρομαι: η δική μου είναι η περίοδος στην οποία γίνονται συνεχώς αναφορές σε μεταγραφές παικτών – είτε σε προσθήκες, είτε σε πωλήσεις χωρίς απαραίτητα μεταγραφές να γίνονται. Με όσα γράφτηκαν για τον Καμπελά αυτή η περίοδος ξεκίνησε. Με τον Ολυμπιακό όμως να έχει για αυτό σημαντικές αντιρρήσεις. Διότι αντίθετα από τη μεταγραφική περίοδο που άρχισε, η δική του σεζόν δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.
Τελικός
Δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός όντως ενδιαφέρθηκε για τον Καμπελά. Η περίπτωσή του θυμίζει σε πολλά αυτή του Ματιέ Βαλμπουενά, οπότε τίποτα δεν αποκλείεται. Αυτό που αποκλείεται είναι ο Ολυμπιακός να θέλει να γίνονται τέτοια εποχή συζητήσεις που αφορούν τα μεταγραφικά του. Γιατί; Διότι έχει τρία ακόμα ντέρμπι μπροστά του και ο κόουτς Μεντιλίμπαρ θέλει να τα χρησιμοποιήσει για την τελική αξιολόγηση του υλικού της ομάδας: αν οι παίκτες που θα παίξουν σε αυτά, διαβάζουν ότι φεύγουν και πως άλλοι ετοιμάζονται να έρθουν στις θέσεις τους είναι αδύνατον να μην επηρεαστούν. Θυμίζω ότι υπάρχει σε ένα μήνα κι ένας τελικός Κυπέλλου με τον ΟΦΗ που μόνο απλό ματς δεν είναι.
«Εκίπ»
Μπορεί ο Ολυμπιακός να γλυτώσει από αυτή την καταιγίδα παράθεσης ονομάτων παικτών για τους οποίους διάφοροι θα υποστηρίζουν πως ενδιαφέρεται; Είναι πολύ δύσκολο. Πρώτα – πρώτα η εξασφάλιση μιας θέσης στη League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ δημιουργεί την ανάγκη μιας αρκετά σοβαρής ενίσχυσης. Κι έπειτα όλοι γνωρίζουν πως η διοίκηση της ομάδας δεν κάνει τσιγγουνιές. Οπότε κάθε σενάριο που αφορά καλούς παίκτες μπορεί να γίνει εύκολα πιστευτό και η αναπαραγωγή του γίνεται ακόμα και από μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού αυτόματα: το λέω διότι το όνομα του Καμπελά γράφτηκε στη γαλλική «Εκίπ».
Ατζέντηδες
Οι υπεύθυνοι της επικοινωνίας του Ολυμπιακού έχουν να παλέψουν με ένα πραγματικά ανίκητο στρατό: τον στρατό των ατζέντηδων. Οι ατζέντηδες σε όλο τον κόσμο έχουν δυο πράγματα: πολλούς φίλους δημοσιογράφους και αρκετό χρόνο για να τους ταΐζουν με πληροφορίες που συνήθως αφορούν αυτό που θα ήθελαν οι ίδιοι να συμβεί. Οι ίδιοι ένα μόνο πράγμα θέλουν: να διαφημίζουν την πραμάτεια τους. Ο Καμπελά έχει ένα συμβόλαιο με τη Λιλ που λήγει το επόμενο καλοκαίρι. Οποιος έπεισε την «Εκίπ» πως ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται για αυτόν εξασφάλισε την καλύτερη δυνατή δημοσιότητα για τον πελάτη του. Οι έλληνες ατζέντηδες χτυπάνε όλες τις πόρτες των ελληνικών ομάδων καθώς όλες ενδιαφέρονται για καλούς παίκτες. Πέρυσι ο Ουναΐ προτάθηκε στον Ολυμπιακό που δεν ενδιαφέρθηκε αφού στη θέση του Μαροκινού ήταν καλυμμένος. Κατέληξε όμως στον ΠΑΟ: όποιος ήθελε να του βρει μια δουλειά στην Ελλάδα τα κατάφερε. Το να γράφει μια εφημερίδα πως ένας παίκτης ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό πολύ συχνά είναι ένα ωραίο «τυράκι»: κάποιος θα το τσιμπήσει. Στην περίπτωση του Καμπελά ακόμα κι αν η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός δεν νοιάζεται για τον Γάλλο, ποιον άραγε ενδιαφέρει η αλήθεια μεταξύ αυτών που θέλουν να γίνει η «δουλίτσα»; Δεν το λέω ειδικά για τον Καμπελά: αυτός μπορεί και να ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό – σίγουρα οι Ερυθρόλευκοι είχαν μιλήσει μαζί του προ τριετίας. Κάνω μια γενικότερη αναφορά που είναι χρήσιμη για όποιον θέλει να καταλάβει πώς γίνεται σε κάθε μεταγραφική περίοδος ο Ολυμπιακός να ασχολείται με καμιά 150αριά παίκτες. Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολείται. Απλά υπάρχουν τουλάχιστον εκατόν πενήντα ατζέντηδες που θα ήθελαν να κάνουν δουλειά μαζί του.
Πρόβλεψη
Φέτος βέβαια η πρόβλεψή μου είναι ότι ειδικά ο Ολυμπιακός θα πρωταγωνιστήσει και σε κάποιες άλλες μεταγραφικές ιστορίες: θα κυκλοφορούν όλο το καλοκαίρι σενάρια προσφορών για τους καλούς του παίκτες. Η διαχείριση αυτών των ιστοριών είναι ακόμα πιο δύσκολη. Αν σου καταλογίζουν κάτι που σε αφορά, μπορείς να το διαψεύσεις: μπορείς π.χ. να πεις ότι δεν ασχολείσαι με την αγορά κανενός ποδοσφαιριστή τη συγκεκριμένη στιγμή διότι η αγωνιστική περίοδος δεν έχει τελειώσει – και αληθοφανές μοιάζει και ίσως φρενάρει και την αναπαραγωγή τέτοιων ειδήσεων αφού κανένας αθλητικογράφος δεν θέλει να εισπράττει διαψεύσεις ή να απολογείται γιατί αναπαράγει φήμες. Αλλά αν κάποιοι γράφουν πως η Μπράιτον ή η Φιορεντίνα ή η Γαλατασαράι θέλουν παίκτες σου, τι να διαψεύσεις; Αν είσαι σοβαρή εταιρεία δεν μπορεί να πεις ότι δεν πωλείται κανείς. Οχι μόνο γιατί κάθε παίκτης έχει την τιμή του. Αλλά και γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι απ’ όλα αυτά είναι αληθινό. Καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να διαψεύσει το ενδιαφέρον μιας ομάδας από το εξωτερικό όταν μάλιστα η Ευρώπη έχει γεμίσει καλούς έλληνες παίκτες.
Ζημιά
Και αυτό το είδος των συζητήσεων ωστόσο κάνει ζημιά. Οι παίκτες αποπροσανατολίζονται, αρχίζουν να περιμένουν προτάσεις, συζητάνε με τους ανθρώπους τους για το ενδεχόμενο να φύγουν κ.λπ. Είναι απολύτως λογικό γιατί οι παίκτες είναι παιδιά που μάλιστα έχουν αποφασίσει να κάνουν ένα επάγγελμα στο οποίο η καριέρα κρατά σχετικά λίγο: 15 χρόνια περίπου. Το να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής μεγάλων συλλόγων δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Το πράγμα είναι ακόμα χειρότερο όμως όταν αυτό το ενδιαφέρον των μεγάλων συλλόγων δεν είναι υπαρκτό, όταν δηλαδή όσα κυκλοφορούν είναι παραμύθια της Χαλιμάς – ή για να το πω σωστότερα «παραμύθια της μεταγραφικής περιόδου». Υπάρχουν κάμποσοι παίκτες που έχουν αγωνιστεί στη Σουπερλίγκα μας (κι όχι μόνο Ελληνες) που από αυτού του τύπου τη μεταγραφολογία έπαθαν ζημιά. Υποχρεώθηκαν εκ των πραγμάτων να μείνουν εδώ, έχασαν το κέφι τους, ένιωσαν πως δύσκολα θα ξαναέχουν ευκαιρία για μεταγραφή. Ο Ολυμπιακός σε αυτά είναι πολύ προσεκτικός: πάντα για την εταιρεία η γνώμη του παίκτη μετρά και δεν θυμάμαι τα δέκα τελευταία χρόνια κανέναν που να έμεινε με το ζόρι. Αλλά το θέμα είναι τα παραμύθια. Που τον κόσμο τον διασκεδάζουν καλοκαιριάτικα. Αλλά σε παίκτες και ομάδες μπορεί να κάνουν ζημιά.
