Αν ζεις σε πόλη, ξέρεις πολύ καλά ότι το παρκάρισμα είναι μια μικρή Οδύσσεια. Οι ελεύθεροι χώροι στάθμευσης είναι πιο δυσεύρετοι κι από… ήσυχη παραλία τον Δεκαπενταύγουστο, ενώ τα αυτοκίνητα συνεχώς πληθαίνουν σαν να ξεπηδούν από το πουθενά. Τι σχέση έχουν με όλα αυτά οι υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου σου;
Και κάπως έτσι, γεννιέται ο «παρκάρω όπου βρω» οδηγός.
Εκείνος που αποφασίζει να αφήσει το όχημά του όπου τον βολεύει, αδιαφορώντας για τα πάντα γύρω του. Σε πεζοδρόμια; Ναι. Σε ράμπες ΑμεΑ; Εννοείται. Στις εισόδους πολυκατοικιών; Χωρίς δεύτερη σκέψη. Διπλοπαρκάρισμα στη μέση του δρόμου; Γιατί όχι! Άλλωστε, «θα λείψει μόνο δύο λεπτά», σωστά;
Και για να δείξει πως έχει συναίσθηση της ατασθαλίας του, αφήνει ένα χαριτωμένο σημείωμα στο ταμπλό με τον αριθμό του τηλεφώνου του. Στην ουσία, μεταφράζεται ως:
«Ξέρω ότι εμποδίζω, αλλά βαριέμαι να ψάχνω πάρκινγκ. Αν σου χαλάει τη ζωή, πάρε με ένα τηλέφωνο».
Η Τροχαία και η Δημοτική Αστυνομία κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά δεν είναι παντού – κι εδώ έρχεται η εφευρετικότητα του αγανακτισμένου πολίτη: οι σηκωμένοι υαλοκαθαριστήρες!
Η σιωπηλή, αλλά σαφέστατη προειδοποίηση ότι κάποιος δεν χάρηκε καθόλου με το παρκάρισμά σου. Μια διακριτική, αλλά ξεκάθαρη μορφή… παθητικής επιθετικότητας.
Και αν γυρίσεις και δεις το αμάξι σου με τους υαλοκαθαριστήρες όρθιους, κάνε πρώτα μια γρήγορη σκέψη:
- Πάρκαρα εκεί που δεν έπρεπε και κάποιος μου έστειλε μήνυμα;
- Χιονίζει και ένας καλός Σαμαρείτης τους σήκωσε για να μην κολλήσουν στο τζάμι;
Αν η απάντηση είναι η πρώτη, τότε την επόμενη φορά, καλύτερα να ψάξεις λίγο περισσότερο για πάρκινγκ. Γιατί ποιος ξέρει; Μπορεί ο επόμενος αγανακτισμένος να μην αρκεστεί μόνο στους υαλοκαθαριστήρες…
