Στην ταινία «Είμαι ακόμα εδώ» η Φερνάντα Τόρες έδωσε την καλύτερη ερμηνεία από όλες τις φετινές υποψήφιες για Οσκαρ Α’ ρόλου γυναίκες ηθοποιούς, αλλά είναι Βραζιλιάνα, 59 ετών, πασίγνωστη μεν στην πατρίδα της, άγνωστη δε στην Αμερική. Η συνομήλική της, τρία χρόνια μεγαλύτερη, Ντέμι Μουρ είναι πολύ γνωστή, βέρα Αμερικανίδα και ίσως της αξίζει ένα Οσκαρ (έστω συμπάθειας αφού ποτέ ως φέτος δεν είχε προταθεί). Οχι όμως και για κάτι που σχεδόν δεν βλέπεται και – καλώς ή κακώς – το «The substance – Το ελιξίριο της νιότης» για το οποίο προτάθηκε είναι τόσο γκροτέσκο που από ένα σημείο και μετά κυριολεκτικά δεν βλέπεται. Επομένως, φυσικά σχεδόν, πού καταλήγουμε;
Σε μια λύση ασφαλείας, που συγχρόνως βοηθά ώστε να περάσει και κάποιο μήνυμα. Γιατί αν μπορείς να πεις ότι με τη βράβευση της Μάικι Μάντισον για την «Anora» χαράσσεται μια η κατεύθυνση στην οποία κινείται η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, τότε οι συντεταγμένες της είναι το νέο, το φρέσκο, ίσως και το λίγο άγουρο, αλλά πάντα αμερικανικό πρόσωπο. Ενα πρόσωπο που έχει όλον τον χρόνο μπροστά του για να ωριμάσει, να γίνει καλύτερο και να τροφοδοτήσει τα γρανάζια μιας σόου μπίζνες που – κακά τα ψέματα – στηρίζεται, κυρίως, στη νιότη. Σήμερα, η Μάικι Μάντισον, που στις 25 Μαρτίου κλείνει τα 25, είναι το μόλις τρίτο άτομο γεννημένο στη δεκαετία του 1990 που κερδίζει Οσκαρ υποκριτικής μετά την Τζένιφερ Λόρενς για τον «Οδηγό αισιοδοξίας» (2012) και την Αριάνα ΝτεΜποζέ για το «West Side Story» (2021). Πώς τα κατάφερε;
Στην «Anora» η Μάικι Μάντισον υποδύεται μια γυναίκα νέα, όμορφη, αυθάδη, με τουπέ και τρομερό σουξέ στον εργασιακό της χώρο – ένα στριπτιτζάδικο της Νέας Υόρκης. Είναι η Ανόρα του τίτλου και στις φλέβες της ρέει (και) ρωσικό αίμα. Δεν κωλώνει μπροστά σε τίποτα, τσακώνεται με τις συναδέλφισσες, το αφεντικό, τη συγκάτοικό της· δείχνει έτοιμη να καταφέρει τα πάντα. Και πράγματι, με τα φυσικά της κάλλη θα «παρασύρει» έναν νεαρό (Μαρκ Αντελσταϊν), τον κανακάρη γιο πάμπλουτης οικογένειας Ρώσων, ο οποίος το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να τρώει τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς ζώντας την έξαλλη ζωή μακριά από μια πατρίδα που ούτε το όνομά της δεν θέλει να ακούει. Θα προτείνει στην Ανόρα γάμο στο Λας Βέγκας και εκείνη θα δεχθεί.
Ο γάμος γίνεται και ακολουθεί… το σώσε διότι οι γονείς του νεαρού (που βρίσκονται στη Ρωσία) δεν μπορούν να το χωνέψουν και θα κάνουν τα πάντα για να ακυρώσουν τον γάμο. Και μέσα από αυτό το κυριολεκτικό μπάχαλο προκύπτει μια γλυκόπικρη, διαρκώς στην κίνηση αντι-ρομαντική κομεντί, μια ταινία που ακυρώνει καθετί που έχουμε στο μυαλό μας γύρω από το παραμύθι της Σταχτοπούτας και του ωραίου πρίγκιπα. Με σημαιοφόρο τη Μάικι Μάντισον, ο σκηνοθέτης Σον Μπέικερ (που από την πλευρά του έγραψε ιστορία στα Οσκαρ κερδίζοντας ο ίδιος τέσσερα βραβεία) μας λέει ότι στην εποχή μας οι πρίγκιπες σνιφάρουν κόκα και οι Σταχτοπούτες ξεβρακώνονται κάθε λίγο και λιγάκι, αποσκοπώντας στο εύκολο κέρδος.
Λίγο πριν από τον ευχαριστήριο λόγο του, ενώ είχε μόλις παραλάβει το Οσκαρ σκηνοθεσίας, ο Σον Μπέικερ είπε στον άνθρωπο που του το παρέδωσε, τον σκηνοθέτη Κουέντιν Ταραντίνο, ότι αν δεν είχε εντάξει τη Μάικι Μάντισον στο καστ της ταινίας του «Κάποτε στο Χόλιγουντ» (2019), «δεν θα υπήρχε “Anora”». Πολύ πριν η «Anora» γευτεί τον θρίαμβο της περασμένης Κυριακής στα Οσκαρ (έχοντας ήδη κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών πέρυσι τον Μάιο), ο Μπέικερ έλεγε και ξανάλεγε ότι ήταν τρελός θαυμαστής της δουλειάς της Μάικι Μάντισον (που από την πλευρά της είχε είδωλο τον Ταραντίνο). Και αυτό συνέβη από τη στιγμή που την πρόσεξε, σε έναν πολύ μικρό ρόλο, στο «Κάποτε στο Χόλιγουντ» (ήταν ένα από τα μέλη της οικογένειας Μάνσον). Μάλιστα του είχε αρέσει τόσο πολύ η Μάντισον εκεί που παρακολούθησε ξανά την ταινία απλώς και μόνο για να μελετήσει καλύτερα τις σκηνές της. Κάποια στιγμή την είδε επίσης στην ταινία τρόμου «Scream» (2022), την οποία παρακολούθησε μαζί με τη σύζυγό του, έμπειρη παραγωγό Σαμάνθα Κουάν. Καθώς έβγαιναν από την αίθουσα, έκανε αμέσως προσπάθεια να επικοινωνήσει με τον ατζέντη της Μάντισον για να της προτείνει να παίξει σε αυτό που τον απασχολούσε για πολύ καιρό: την «Anora». Εν συνεχεία, έγραψε το σενάριο με τη Μάικι Μάντισον στο μυαλό του. Και τα υπόλοιπα ανήκουν πια στην ιστορία.
Οσο για την ίδια τη Μάντισον, που είναι γέννημα θρέμμα του Λος Αντζελες, κόρη ψυχολόγων, ο λόγος που έχει τόση ενέργεια, ειδικά στην «Anora», ίσως να οφείλεται στο ότι από 14 χρονών δεν είχε ιδέα ποια ήταν, τι έκανε τότε ή τι θα έκανε αργότερα στη ζωή της. Η ντροπαλότητά της ήταν τρομακτική και δεν σταματούσε να θαυμάζει δυνατά, γεμάτα αυτοπεποίθηση κορίτσια. «Παρακολουθώντας τα και μόνο, ήταν μια αναζωογονητική εμπειρία» όπως η ίδια είχε πει. Σήμερα, η ίδια η Μάικι Μάντισον είναι σαν τα κορίτσια που κάποτε θαύμαζε και όπως όλα δείχνουν, αν δουλέψει με τη σωστή στρατηγική την πορεία της, θα έχει διάρκεια.
