Πολλές φορές τα έργα της λειτουργούν ως ψηφίδες στα πολυποίκιλα ψηφιδωτά που συνθέτουν οι ομαδικές εικαστικές εκθέσεις. Τώρα, ωστόσο, η Αθηνά Χατζή δοκιμάζει για ακόμη μια φορά τις δυνάμεις της μόνη της παρουσιάζοντας τη νέα της δουλειά στην γκαλερί «genesis» υπό τον τίτλο «Αστικά Ημιτόνια».
Και επι τη ευκαιρία μιλά στα «ΝΕΑ» για τη στροφή της προς τη νεκρή φύση, τη σχέση της με την παράδοση της ζωγραφικής και τη μνήμη, το φως και το σκοτάδι, όπως αποτυπώνονται στα έργα της που εκτίθενται σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης, Ίριδας Κρητικού.
Στα «Αστικά Ημιτόνια» διερευνήσατε την εξωστρέφεια του αστικού χώρου, ενώ στις «Ενσαρκώσεις» στρέφεστε στην εσωτερικότητα και τη νεκρή φύση. Ποια ανάγκη σας οδήγησε σε αυτή τη στροφή και πώς βιώσατε τη μετάβαση αυτή στη ζωγραφική σας πρακτική;
Το αστικό τοπίο έχει κυριαρχήσει στις προηγούμενές μου δουλειές. Στα έργα μου προσπαθώ να δημιουργήσω μια αίσθηση σημαντικότητας για κάθε γωνιά και εικόνα του χώρου που μας περικλείει και μια αίσθηση ανάμνησης για καθημερινά στιγμιότυπα. Τα “αστικά ημιτόνια”, η προηγούμενή μου μελέτη στην αστική τοπιογραφία, εξελίχθηκε, πιο εσωτερικά, πιο υπαινικτικά για τα αόρατα της πόλης, τις μεσοτοιχίες, τις εσωτερικές αυλές, τους ακάλυπτους χώρους. Όπως αναφέρθηκε “η πόλη αποδόθηκε ως νεκρή φύση”. Προοδευτικά λοιπόν, έγινε η μετάβαση στη εσωτερικότητα. Θα έπρεπε όμως να υπογραμμίσω ότι τα “αστικά ημιτόνια” παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της πανδημίας, με αυστηρά μέτρα περιορισμού. Δεν μπορεί παρά και όλα εκείνα τα βιώματα να έπαιξαν το ρόλο τους σε αυτή τη μετάβαση.
Τεχνικά, το χρώμα, που κυριαρχεί και χαρακτηρίζει τη δουλειά μου, παραμένει αναλλοίωτο, στιλπνό και θαμπό μαζί υπηρετώντας την νέα μου ζωγραφική ενότητα.
Πώς επιλέγετε τα αντικείμενα που απεικονίζετε και ποια είναι η σημασία τους ως φορείς μνήμης και προσωπικής ή συλλογικής ιστορίας;
Με τη τωρινή μου δουλειά, η ματιά μου εστιάζει στο εσωτερικό τοπίο, αποδίδοντας φρούτα, καρπούς και καθημερινά ευτελή αντικείμενα, κομμάτια της προσωπικής μου μνήμης και του περιβάλλοντός μου. Επέλεξα τα πιο αγαπημένα φρούτα, τα πιο πολλά καρποί των δένδρων της αυλής μου, της αυλής που μεγάλωσα και αντικρύζω από το εργαστήρι μου.
Πώς χρησιμοποιείτε το φως και το σκοτάδι στη δουλειά σας, και τι συναισθηματικές ή συμβολικές διαστάσεις αποκτούν μέσα στα έργα σας;
Η ζωγραφική μου, ειδικά σε αυτή την ενότητα, και σε αντίθεση γενικά με τους εξωτερικούς χώρους, χρησιμοποιεί σκούρα φόντα, συνδυάζοντας το φως με το σκοτάδι. Αποσκοπώ βασικά να τονίσω τα φωτεινά και λαμπερά αντικείμενα, αναμνήσεις και εικόνες της οικιακής ζωής, στο πρώτο επίπεδο που ξεπηδούν από το σιωπηλό background.
Η νεκρή φύση είναι ένα κλασικό ζωγραφικό είδος με μεγάλη ιστορία. Τι σας ελκύει σε αυτήν σήμερα και πώς πιστεύετε ότι η δική σας προσέγγιση συνομιλεί με ή ανανεώνει αυτή την παράδοση;
Η νεκρή φύση, όντως κλασικό ζωγραφικό είδος, προέκυψε εντελώς φυσικά και επόμενα στην ζωγραφική μου πορεία, κρίκος στην μετάβαση από το εξωτερικό τοπίο στην εσωτερικότητα. Μπαίνοντας πλέον μέσα στο οίκημα, η πρώτη εικόνα και ανάμνηση είναι το τραπέζι του σπιτιού, η πιατέλα, τα φρούτα. Η τεχνική μου, όπως προείπα, ακολουθεί την εξέλιξή μου, με έντονες πινελιές στη φόρμα και δυνατά χρώματα. Το πάντρεμα με τα σκοτεινά φόντα, το παιχνίδι αυτό του φωτός και της σκιάς ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για να συνεχίσω με ένα θέμα τόσο κλασικό στην ιστορία της τέχνης. Δεν σκέφτομαι πως επηρεάζει αυτή την παράδοση της τέχνης, είμαι όμως πολύ ευχαριστημένη από τη δική μου προσέγγιση, συνεπή με τη δική μου ματιέρα.
Θεωρείτε ότι η διαδικασία της ζωγραφικής λειτουργεί για εσάς ως ένας τρόπος ενδοσκόπησης και επαναδιαπραγμάτευσης του παρελθόντος;
Η ζωγραφική μου αποτυπώνει στιγμιότυπα που ξεπηδούν από τη μνήμη μου και συνάμα θυμίζουν σε όλους μας κάτι οικείο που έχουμε αφήσει πίσω. Με αυτή την έννοια είναι μια συνεχής καταβύθιση στο δικό μου παρελθόν, οπότε θα έλεγα και μια συνεχής επαναδιαπραγμάτευση με αυτό. Η ζωγραφική άλλωστε είναι εξαιρετικά μοναχική διαδικασία. Στο ατελιέ αναμετριέσαι συνεχώς όχι μόνο με τα σχήματα και τα χρώματα, τα φώτα και τις σκιές αλλά και με τις σκέψεις σου και τα βιώματά σου. Όλα αυτά μαζί και το παιχνίδι της μνήμης, από όπου ανασύρω τις εικόνες της θεματολογίας μου, είναι η προσωπική μου διαδικασία στη ζωγραφική.
>INFO
H έκθεση της Αθηνάς Χατζή «Αστικά Ημιτόνια» πραγματοποιείται στην genesis gallery (Iπποκράτους 121) έως τις 22 Μαρτίου.
