Σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση η κυβέρνηση «λειτουργεί ως αλεξικέραυνο», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης (Mega), «που απορροφά όλους τους κραδασμούς». Το γεγονός ότι οι νεοδημοκράτες αντιμετωπίζουν την απουσία δυνατού αντιπάλου ως μειονέκτημα (για τους ίδιους), την ώρα που αναζητούν ευκαιρίες συσπείρωσης, έχει σχολιαστεί από αρκετά κυβερνητικά στελέχη. Το «σύνολο των προσδοκιών πέφτει στον Μητσοτάκη» έχει πει ο Μάκης Βορίδης, «η έλλειψη αντιπολίτευσης δημιουργεί πολιτική ανωμαλία» έχει επισημάνει ο Αδωνις Γεωργιάδης κ.ο.κ. Η ανισορροπία στο πολιτικό σκηνικό, ασφαλώς, ισχύει. Αλλά αργά ή γρήγορα θα διορθωθεί, θα αλλάξει, και τότε όλες οι πλευρές θα ξαναμπούν στο (πολιτικό) παιχνίδι με νέες στρατηγικές και στοχεύσεις.
Η συμμετοχή στις χθεσινές, πρώτες «πράσινες» κάλπες επιβεβαιώνει μια νέα δυναμική για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κρατά δημοσκοπικά εδώ και εβδομάδες τον ρόλο της μείζονος αντιπολίτευσης. Από την άλλη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνεται στις δικές του διαδικασίες, βυθιζόμενος ωστόσο σε συγκρούσεις δίχως σταματημό. Μαξίμου και Πειραιώς έχουν λοιπόν στραμμένη την προσοχή αποκλειστικά στο πασοκικό στρατόπεδο – ζυγίζουν κάθε εξέλιξη, παρακολουθούν τις διεργασίες και… περιμένουν –, αφού θα κληθούν σε αναθεωρήσεις στη στρατηγική τους. Αμεσες «γαλάζιες» αντιδράσεις δεν θα υπάρξουν – όχι επισήμως τουλάχιστον –, άλλο τι (θα) λέγεται στο παρασκήνιο. Είναι όμως θέμα λίγων μηνών πια, ιδίως αφότου η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δώσει δείγματα γραφής τον χειμώνα, να αποκαλυφθεί το πώς η ΝΔ θα διαχειριστεί το αλλαγμένο τοπίο: μια αντιπολίτευση που θα μπορεί να εμφανίζεται με προοπτική εξουσίας για πρώτη φορά αφού η κεντροδεξιά παράταξη εξασφάλισε τη δεύτερη τετραετία της.
Για την ώρα, οι κυβερνώντες προτιμούν «ασφαλή» μονοπάτια: τραβούν ενιαία διαχωριστική γραμμή από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. «Είναι το κόμμα μας το οποίο ακύρωσε τα θεμέλια πάνω στα οποία στέκονταν για πολλά χρόνια οι αντίπαλοί μας» είπε ο Μητσοτάκης στο «γαλάζιο» πάρτι στη Ρηγίλλης, μιλώντας για έναν ΣΥΡΙΖΑ με «κυβερνητική ανεπάρκεια» και «ιδεολογική γήρανση» και για ένα ΠΑΣΟΚ που «μόνο εκσυγχρονιστικό δεν είναι».
